افشای اسناد هیروشیما و ناکازاکی در روسیه
انجمن تاریخ روسیه اخیرا سندی را منتشر کرده است که در آرشیو سیاست خارجی این کشور نگهداری می شد.
به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛در این سند گزارش سفیر اتحاد جماهیر شوروی در ژاپن راجع به بمباران شهرهای هیروشیما و ناکازاکی توسط آمریکا به چشم می خورد. یک ماه پس از این حادثه، گروهی از کارمندان سفارت شوروی به محل حادثه رفتند. آنها وظیفه داشتند «شخصا با عملکرد بمب اتمی» آشنا شوند. اعضای گروه شوروی نامه ای در خصوص وضعیت منطقه پس از حمله اتمی تهیه کرده و عکس هایی را به آن ضمیمه کرده اند.
ابتدا نمایندگان شوروی از هیروشیما بازدید کردند. آنها نوشته اند که عملا تمام ساختمانها در شهر ویران شده است. در این جریان فقط اسکلت بتون آرمه سالم مانده است. در گزارش گفته شده: «شعاع عملکرد بمب اتمی در حدود 5 تا 8 کیلومتر است. در فاصله 5 تا 7 کیلومتری از هیروشیما هیچ ساختمانی سالم نمانده است».
در همین گزارش آمده که بخشی از مردم به شدت دچار سوختگی شده اند، اما بخشی دیگر که در فاصله دورتری بوده اند، هیچ صدمه ای ندیده اند. در شعاع یک کیلومتری انفجار همه جانداران نابود شده اند. اهالی محل وقتی به محل سوخته بازگشتند و سعی کردند خانه های خود را دوباره بنا کنند می گویند که در حومه شهر ده ها هزار تن جان سالم به در برده اند.
دیپلمات های شوروی از بیمارستان ها نیز بازدید کردند. در این بیمارستان ها مجروحین بمباران بستری شده بودند. نمایندگان شوروی انواع زخم های حاصل از انفجار اتمی را یادداشت کردند. بیشتر سوختگی ها در قسمت های برهنه بدنشان است. چشمهای هیچ یک از مجروحین صدمه ندیده بود. در گزارش نوشته شده: همه افرادی که در لحظه انفجار کلاه بر سر نداشته اند، موهایشان را از دست داده اند. «فقط در برخی قسمت های سر این افراد موها دوباره روییده اند».
فوکوهارا پزشک ژاپنی برای کارکنان سفارت شوروی تعریف کرد که اشعه های پس از افنجار بمب روی خون افراد تاثیر گذاشته و میزان گلبول های سفید خون را کم می کند. این افراد دچار خونریزی های شدید شده و دمای بدنشان تا 41 درجه بالا می رود. وی همچنین می گوید افرادی که بلافاصله پس از انفجار به شهر آمدند تا کمک رسانی کنند، در عرض چند روز جان خود را از دست دادند و کسانی که از آب منطقه برای نوشیدن و شستشوی بدنشان استفاده کردند، بلافاصله جان خود را از دست دادند.
پس از گفتگو با مردم محلی که صدمات چندانی ندیده بودند، دیپلمات های شوروی به این نتیجه رسیدند که بهترین محافظ در مقابل بمب اورانیوم، لباس لاستیکی و هر ماده نارسا در مقابل برق است. شاهدان حادثه تعریف می کنند که «صدای انفجار و برق آن» از فاصله 30 تا 50 کیلومتری قابل مشاهده بود. پزشکان بیمارستان نیز گفته اند که افتادن بمب ها به روی شهر را دیده اند. در این سند نوشته شده: «دو بمب منفجر نشده توسط نظامیان به پایگاه حمل شده و مشغول بررسی آن هستند». در عین حال گفته شده این اطلاعات را همه شاهدان تایید نمی کنند.
در شهر ناکازاکی بخش اعظم خرابی ها در قسمت جدید شهر به چشم می خورد، زیرا از قسمت قدیمی شهر جدا افتاده است. در زمان حضور هیات شوروی در شهر، بوی تعفن مردگان شدید بود، زیرا تمام بقایای قربانیان زیر آوار بود.
روز 6 آگوست سال 1945 اوایل صبح هواپیمای ب-29 نیروهای هوایی آمریکا بدون هیچ مانعی بر فراز مرکز شهر هیروشیما پرواز کرده و بمب چهارتنی اورانیوم به نام «مالیش» را روی شهر انداخت. در نتیجه این انفجار بلافاصله 70 تا یکصد هزار تن جان خود را از دست دادند. هزاران تن از مردم شهر هیروشیما در اثر تشعشعات و بیماری در روزهای بعد از بمباران جان خود را از دست دادند.
گفتنی است؛ تعداد کل قربانیان این بمباران به بیش از 140 هزار تن رسید.
انتهای پیام/
ابتدا نمایندگان شوروی از هیروشیما بازدید کردند. آنها نوشته اند که عملا تمام ساختمانها در شهر ویران شده است. در این جریان فقط اسکلت بتون آرمه سالم مانده است. در گزارش گفته شده: «شعاع عملکرد بمب اتمی در حدود 5 تا 8 کیلومتر است. در فاصله 5 تا 7 کیلومتری از هیروشیما هیچ ساختمانی سالم نمانده است».
دیپلمات های شوروی از بیمارستان ها نیز بازدید کردند. در این بیمارستان ها مجروحین بمباران بستری شده بودند. نمایندگان شوروی انواع زخم های حاصل از انفجار اتمی را یادداشت کردند. بیشتر سوختگی ها در قسمت های برهنه بدنشان است. چشمهای هیچ یک از مجروحین صدمه ندیده بود. در گزارش نوشته شده: همه افرادی که در لحظه انفجار کلاه بر سر نداشته اند، موهایشان را از دست داده اند. «فقط در برخی قسمت های سر این افراد موها دوباره روییده اند».
فوکوهارا پزشک ژاپنی برای کارکنان سفارت شوروی تعریف کرد که اشعه های پس از افنجار بمب روی خون افراد تاثیر گذاشته و میزان گلبول های سفید خون را کم می کند. این افراد دچار خونریزی های شدید شده و دمای بدنشان تا 41 درجه بالا می رود. وی همچنین می گوید افرادی که بلافاصله پس از انفجار به شهر آمدند تا کمک رسانی کنند، در عرض چند روز جان خود را از دست دادند و کسانی که از آب منطقه برای نوشیدن و شستشوی بدنشان استفاده کردند، بلافاصله جان خود را از دست دادند.
پس از گفتگو با مردم محلی که صدمات چندانی ندیده بودند، دیپلمات های شوروی به این نتیجه رسیدند که بهترین محافظ در مقابل بمب اورانیوم، لباس لاستیکی و هر ماده نارسا در مقابل برق است. شاهدان حادثه تعریف می کنند که «صدای انفجار و برق آن» از فاصله 30 تا 50 کیلومتری قابل مشاهده بود. پزشکان بیمارستان نیز گفته اند که افتادن بمب ها به روی شهر را دیده اند. در این سند نوشته شده: «دو بمب منفجر نشده توسط نظامیان به پایگاه حمل شده و مشغول بررسی آن هستند». در عین حال گفته شده این اطلاعات را همه شاهدان تایید نمی کنند.
در شهر ناکازاکی بخش اعظم خرابی ها در قسمت جدید شهر به چشم می خورد، زیرا از قسمت قدیمی شهر جدا افتاده است. در زمان حضور هیات شوروی در شهر، بوی تعفن مردگان شدید بود، زیرا تمام بقایای قربانیان زیر آوار بود.
روز 6 آگوست سال 1945 اوایل صبح هواپیمای ب-29 نیروهای هوایی آمریکا بدون هیچ مانعی بر فراز مرکز شهر هیروشیما پرواز کرده و بمب چهارتنی اورانیوم به نام «مالیش» را روی شهر انداخت. در نتیجه این انفجار بلافاصله 70 تا یکصد هزار تن جان خود را از دست دادند. هزاران تن از مردم شهر هیروشیما در اثر تشعشعات و بیماری در روزهای بعد از بمباران جان خود را از دست دادند.
گفتنی است؛ تعداد کل قربانیان این بمباران به بیش از 140 هزار تن رسید.
انتهای پیام/
