باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی بهداشت و درمان

پزشکی که خبرنگار شد/هميشه دوست داشتم معلم باشم

نظر دادن

دانلود PDF

۱۰:۰۰ - ۱۷ مرداد ۱۳۹۴

۵۲۸۴۵۶۱

۱۰:۰۰ - ۱۷ مرداد ۱۳۹۴

۵۲۸۴۵۶۱

نظر دادن

دانلود PDF

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی بهداشت و درمان

پزشکی که خبرنگار شد/هميشه دوست داشتم معلم باشم

نظر دادن

دانلود PDF

سین جیم گروه علمی این بار به مناسبت روز خبرنگار به سراغ خبرنگار سرآمد حوزه سلامت "عاطفه میرسیدی" رفته است.

به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، خانم پزشک خبرنگاری که متولد بهمن 46 و دارای دیپلم تجربی از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است.خبرنگاری یا پزشکی که توصیه (مراقب سلامتیتون باشید) به برندی برای پایان گزارش هاش تبدیل شده است.

عاطفه ميرسيدی پزشکی عمومی خوانده و از سال 77 در سن 30 سالگی وارد سازمان صدا و سیما شده است. نزدیک 17 سال است که در صداو سیما به صورت رسمی به عنوان خبرنگار حوزه سلامت در حال فعاليت است اما با تغییراتی که ایجاد شده دیگه کار خبری انجام نمي دهد و.موظف است كه کار سوژه ای و مستندهای خبری تهیه كند.

به خبرنگاری بیشتر علاقه دارید یا پزشکی؟

در اصل به دلیل اینکه پزشکی را بسیار دوست دارم. و اگر خبرنگاری را انتخاب کرده ام به سبب پزشکی بوده است. اگر قرار بود کاری غیر از پزشکی انجام دهم وارد این حوزه نمیشدم.

پزشکی هستید که خبرنگار شد یا خبرنگاری که پزشک شد؟

اولی یعنی پزشکی هستم که خبرنگار شدم.

آیا درآمد خبرنگاری به اندازه ظاهرش شیک هست؟

اتفاقا به نظرمن اصلا شیک نیست. شاید مردم اینطور فکر میکنند، در واقع خبرنگاری پول درآوردن با عرق جبین است. پزشکی میتواند درآمد بهتری داشته باشد، اگر فکر میکنند واقعا این شغل شیک است اینطور نیست، درآمد من متوسط بوده و واقعا نسبت به درآمدی پزشکی بسیار ناچیزه محسوب میشود .

آیا ازدواج شما خبری بوده است؟

خیر من قبل از ورود به این شغل در سن 27 سالگی ازدواج کرده ام.

دوست داشتنی ترین سوژه ای که در دوران کاریتان کار کرده اید؟

خیلی زیاد بوده است تا حدی که قادر به گفتن آن نیستم اما هر موضوعی که در مورد بچه ها کار میکنم به خصوص معلولیت آنها برایم دوست داشتنی است، مثلا گزارشی در مورد کاشت حلزون شنوایی داشتم که خیلی بیشتر از بقیه دوستش دارم.

پیش آمده برای سوژه های گزارش هایتان گریه هم کرده باشید؟

بله خیلی پیش آمده، همراه با مریض ها و مردم گریه کرده ام به خصوص در برنامه هایی که برای اهدای عضو رفتم.

با توجه به اینکه از طرفی در حوزه سلامت مشغول به کار هستید و از طرف دیگر پزشک هم هستید این رابطه چقدر در کارتون تاثیر دارد؟

مسلما تاثیر داره، وقتی آگاهی دارم میتوانم کارهای متفاوتی ایجاد کنم، یعنی تولیداتی داشته باشم که افراد عادی نمیتوانند مطالب را به زبان ساده برای مردم در بیاورند، طوری که مردم به طرز صحیح بفهمند و اشتباه نداشته باشد و چون میدونم چه کسی راست میگه چه کسی دروغ این ارتباط باعث شده که در بعضی اتفاقات مسئول یا افراد دیگری نتوانند من را گمراه کنند.

تا به حال شده به دلیل ارتباطات کاری سوژه منفی کار نکرده باشید؟

به سوژه منفی زیاد علاقه ای ندارم زیرا این دوست ندارم کسی را ناراحت کنم ولی وقتی ببینم موضوعی که کار کردن آن به نفع مردم است و در آن مورد سکوت شده حتما کار میکنم. فقط برایم مهم است که منافع ،خوشبختی،سلامتی مردم مطرح شود ولی اگر حس کنم سوژه ای ممکنه باعث غضب گروهی بشه آن را کار نمیکنم.

تا به حال تهدید در کارتان بوده؟

گه گاهی پیش میآید. رانت های کاری همیشه نیست. پیش نیامده که به سبب تهدید، سوژه منفی را کار نکنم. همیشه وقتی میبینم واقعا کار کردنش مفید است حتما انجامش میدم.

گزارشی بسته اید که جلوی پخش آن گرفته شود؟

هیچ وقت این اتفاق نیفتاده .ممکنه گزارشی به تاخیر انداخته شده باشد ولی بالاخره با پافشاری من موضوعات مهم پخش شده اما پیش نیامده گزارشی از من پخش نشده بماند.

در 17 سال کار خبرنگاری بهداشت و درمان ارزیابی خود را از حوزه سلامت بگویید؟

مثل این است که ما هم در بین کشورها یک قصر خیلی بزرگ، زیبا ، مجلل و شیک از نیروی انسانی،تجهیزات و امکانات داریم ولی نمی توانیم خوب از آن استفاده کنیم.مردم میخواهند وارد شوند و در این قصر بهره مند شوند. خیلی از مواقع هم میشوند اما خیلی ها هم پشت در این قصر صف های طولانی کشیده اند .به خاطر این که بلد نیستیم چه طوری از این قصر بزرگ استفاده کنیم و شاید بلدی هستیم اما انقدر روش های اشتباه در این سال ها پیش گرفته شده که خیلی از بخش ها بی استفاده مانده و خیلی ازبخش ها هم در خال تخریب هستند.

اگر کسی برای راهنمایی گرفتن به سراغتان بیاید به او پیشنهاد میدهید خبرنگار بشود؟

باید شخصیت آن فرد را بشناسم، من میگویم اگر که صبوری،اگر بعضی جاها توان تحقیر شدن را داری، اگر عکسش ظرفیت شهرت را داری، اگر میتوانی خیلی مواقع از خانواده‌ات چشم پوشی کنی و به کارت برسی، اگر امکان دور ماندن از خانواده‌ات را برای روزها و هفته ها و ماه ها داری اگر پای دویدن داری، اگر کنجکاو و حساسی ،اگر گوش و چشم تیزبین داری و کوله پشتی میندازی پشتت و از صبح تا شب پشت در یک اتاق میمانی تا خبرش را جمع کنی، اگر تحمل و قدرت این موارد را داری آره بیا اگر نداری نیا.

سخت ترین گزارشی که دوندگی و سختی زیادی به همراه داشته راجع به چه موردی بوده است؟

گزارش هایی که در مورد داروها کار میکنم سختی زیادی دارد. به خاطر این که خیلی رابطه در آن زیاد است و حتی کنترل آن از دست مسئولین بالا هم خارج شده و انگار موضوع را رها کردند و میگویند ماهم در توانمان نیست با این قدرت ها بجنگیم. وقتی میخواهم وارد این سوژه ها بشوم خیلی زجر میکشم.

شغل والدینتان چقدر در انتخاب خبرنگاری تاثیر داشته است؟

پدرم معلم بوده که به رحمت خدا رفته . فکر میکنم با اینکه پزشک شدم ولی همیشه دوست داشتم معلم باشم البته واقعا وارد مسیری شدم که انگار به پزشک خانواده تبدیل شدم و تقریبا دارم کار فرهنگی میکنم.

چی شد که خبرنگار شدید؟

حس میکنم دوست دارم شغلی داشته باشم که هم دولتی باشه و هم بتونم در کنارش کار مطبم را هم داشته باشم. در عین حال از کارهای تصویری و نمایشی هم خوشم می آمد .از بچگی با این که درسم خوب بود در گروه های تئاتر مدرسه عالیت می کردم.

از بیمارهایی که می ایند مطب، سوژه الهام میگیرید؟

مطب ندارم ولی از مریضهایی که خیلی به من سر میزنند و می ایند به سراغم یا تلفن میزنند خیلی سوژه میگیرم و اکثر سوژه هایم آنها هستند.

چقدر بیمارها را بدون دریافت حق ویزیت معالجه میکنید؟

من دائم در حال بدون هزینه کمک کردن هستم.در روز 7-8 تا تلفنی مشاوره میدهم از مردم و کارکنان و شاید حدود 10 نفر را هم ویزیت میکنم.

چالش های حوزه خبر از نگاه شما چیست ؟

شاید بعضی وقت ها قرار گرفتن افرادی در دروازه بانی خبر است.

شما اغلب در پایان گزارش هاتون میگویید مراقب سلامتیتون باشید خودتان چقدر رعایت می کنید؟

خیلی سعی میکنم رعایت کنم اما گاهی این را می پذیرم که ناگزیر بعضی از اتفاقات خیلی ساده که خیلی هم برای سلامتیمون خوب نیست، گهگاهی انجام میدهیم که اینها نباید عادت شوند. مثلا ممکن است من هم دلم بخواهد چیپس بخورم.میدانم که چربی بالایی دارد و هیچ مواد مغذی ندارد اما میپذرم که مثلا هر دو هفته یکبار با پسرم بشینم چیپس بخورم.اجازه نمیدهم که خود و خانواده ام به رفتارهای ناسالم عادت کنیم.

اخلاق خوب و بدتان چیست؟

فکر میکنم اخلاق خوبم خوش رویی است. در بدترین شرایط روحی و روانی هم لبخند میزنم و کسی نمیتواند بفهمد که درونم چه میگذرد و همه فک میکنند من آدم خوشحالی هستم.بدترین اخلاقم هم شاید این است که وقتی از کسی ناراحت می شوم، به او میگویم. زیرا خیلی ها ظاهر سازی را دوست دارند.البته علت را برای فرد مقابل توضیح می دهم.

آیا علاقه دارین فرزندتون خبرنگار بشود؟

من علاقه دارم پسرم هر چیزی که دوس داره بشه و اصلا برام مهم نیست که پزشک بشه یا موزیسین یا خبرنگار و یا نقال بشه!

من دوست دارم وقتی کار میکنه سرشو بالا بگیره و بگه خدا را شکر چه شغل خوبی دارم و چقدر مفید هستم و احساس شادی و خوشحالی کنه.

آیا خبرنگاری در زندگی شما محدودیت ایجاد کرده است؟

میتواند محدودیت داشته باشه مخصوصا برای کسی که خبرنگار تصویری است.من سعی کردم با مردم و خودم رو راست باشم. همیشه خودم هستم و هیچوقت سعی نکردم ماسک یا عینک آفتابی بزرگ بزنم یا مثلا جاهایی نروم که شناخته شوم.

در زندگی چه چیزی بیشتر از همه آزارتان میدهد؟

وقتی میبینم کنار خیابان یا کوچه ای زباله های نایلونی ریخته شده با دیدن این صحنه غصه دار میشوم حتی وقتی خارج شهر هستم.صحنه ای که کنار یک درخت، تلنباری از زباله است.زباله هایی که قرار است دیر تجزیه شوند.فکر میکنم که باید آنها را جمع کنم.

از چه کلمه ای بدتان می اید؟

از کلمه(متنفرم) بدم میاد.

از چه کلمه ای خوشتان می آید؟

از کلمه دوست دارم خوشم می آید.

گفتگو از ریحانه هرندی

انتهای پیام/