این درد را کجای دلم بذارم،،، استاد اسدی، بازیگری توانا، پرسواد، شیفته درکارش، اهل دل است و، ریاندارد، خودش است، دست تمنا برای بازیگری دراز نه کرده، نه میکند، دنیارا سه طلاقه، گذاشته است برای اهل قیل وقال،، بادلش خلوتی عارفانه دارد، وجانش را بقل کرده ازترس وسوسه دنیا، تا روانش از آرایش دل وانماند،،،،، این بزرگوار کتاب داری، هم میکند، قانع است، ولی، قاصب نیست، اولاد خلف عشق است، اگرچه یتیم اولیا هنراست، خودش، خودش را پدرداری میکند، نق نمی زند، صاحب منصب عشق است، دل باخته هنرش،،، نمی گویم کتاب فروشی شان ایشان نیست، اما میگویم، جا و جاه اش، جای دیگراست،،، آنجا که خدا و اولیا خدا به او نظر دارند،،، دلم بدرد آمد، برای کسی که بازی کرد و بازی درنیاورد،، مخلصانه. دردلم برایش احترام قایلم، سر فرود میاورم و دست اش رامی بوسم،،،،،،.

ارادتمند،، عین.مهرآوران

انتهای پیام/