بهشت «ساواشی» را جهنم نکنیم!
باید به این باور برسیم که طبیعت زیبا به خودی خود زیبا نخواهد بود و خاطره ی خوش لحظه های خوشی با نوشتن یادگاری روی کتیبه و آثار تاریخی دیگر ماندگارنمیشود.
به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در یک روز گرم مرداد ماه 1382 به منطقه ی زیبا و جذاب در حدود هفده کیلومتری شهر فیروزکوه سفر یک روزه ای داشتم، منطقه ای به نام «تنگه‌ی ساواشی» که به لحاظ نزدیکی به شهر تهران و آب و هوای مناسب و جریان آب خنکش جذابیت لازم برای یک سفر یک روزه را داشت.
از تهران حرکت کردیم و حدود دو کیلومتر مانده به شهر فیروزکوه وارد جاده ی فرعی شدیم و ده دوازده کیلومتری هم در این جاده طی طریق کردیم و از کنار باغات و مزارع زیبای گندم گذشتیم و با عبور از روستاهای زیبا به منطقه ی پیاده روی تنگه ساواشی رسیدیم.
این منطقه ی زیبا آن زمان به اندازه ی امروز شناخته شده نبود و به همین دلیل آرامش بیشتر و پاکیزگی بیشتری در آن به چشم میخورد، منطقه ی ساواشی که دارای دو تنگه ی «واشی» و «سا» است در انتهای تنگه ی دوم به آبشار زیبایی با ارتفاع حدود پانزده متر میرسد.
به جای کفش های خود پاپوش های پلاستیکی پوشیدیم و برخلاف جریان آب وارد آب سردی شدیم که از تنگه عبور میکرد، ارتفاع آب در برخی از قسمت ها به بیش از نیم متر میرسید، حرکت بر خلاف جریان آب انر‍‍ژی زیادی میطلبید و کنترل ایستایی بدن در شرایطی که زیر پا آب و قلوه سنگ باشد بسیار هیجان انگیز بود.
مقداری از راه را که رفتیم به کتیبه ی زیبایی رسیدیم که حدود 185 سال قدمت داشت، کتیبه ای مستطیل شکل که از هر بعد 6 الی 7 متر طول داشت و به دستور فتحعلی شاه قاجار حکاکی شده بود، آن زمان فتحعلی شاه به تاثیر از معماری و حکاکی های شیراز دستور ساخت این کتیبه و دو کتبیه ی دیکر به نامهای «چشمه علی» در شهرری و «شکل شاه» در پشت تونل وانای جاده ی هراز را به سه هنرمند به نامهای حجار باشی، نقاش باشی و معمار باشی داد.
افراد بصورت گروهی و تکی در کنار این کتیبه ی تاریخی که به نحوی در دل کوه حک شده بود که از آسیب باران و تابش آفتاب در امان بود، عکس یادگاری میگرفتند و جالب اینکه عده ای هم روی این کتیبه ی زیبا متن یادگاری مینوشتند!
راه برگشت هم با وجود خستگی آسان بود، زیرا اینبار جریان آب همراستا با گامهایمان بود و ما را در طی طریق کمک میکرد، عده ای هم که توان عبور از میان آب را نداشتند و یا افرادی که سن و سال زیاد داشته و یا خردسال بودند سوار بر مرکب چهارپایان مسیر را طی میکردند.
امسال نیز تصمیم گرفتم بار دیگر به این منطقه ی خوش آب و هوا سفر کنم، سالها از سفر قبل من گذشته بود و مثل هر جای دیگری این منطقه نیز دچار تغییر شده بود، تنگه ی ساواشی به مکانی پرتردد تبدیل شده و مقصد بسیاری از تورهای یک روزه ی گردشگری شده است، قدم زدن در آب گاهی اوقات بطری های خالی آب را همراه گام‌هایت میکند و زباله های رها شده در طبیعت سرزندگی فضا را مختل میکند.
به لحاظ حجم بالای سفرهای توریستی به این منطقه امکانات بهداشتی مناسبی وجود ندارد و برخی از سرویس بهداشتی از شرایط مطلوبی بهره مند نیستند.
جدای از هر نوع تدبیری که باید برای این مکان خوش آب و هوا و توریستی اندیشید گردشگران عزیز باید به این باور برسند که طبیعت زیبا به خودی خود زیبا نخواهد بود و خاطره ی خوش لحظه های خوشی با نوشتن یادگاری روی کتیبه ی تنگه ی ساواشی و هر کتیبه و آثار تاریخی دیگر ماندگارنمیشود،ماندگاری باید در اندیشه باشد.
طبیعت و محیط زیست میراثی است که برای آیندگانمان میگذاریم و از گذشتگان به ما رسیده است، در نگهداری آن کوشا باشیم و آن را ثروت فرهنگی و معنوی خود بدانیم.
انتهای پیام/
