به گزارش باشگاه شبانه باشگاه خبرنگاران جوان، عده‌ای از مردم از دورریختنی‌ های شهروندان روزانه بالغ برچند هزار تومان درآمد خالص دارند آن هم از راه بسیار آسان.

پلاستیک کهنه خریداریم، این صدایی است که تا یک سال گذشته هر روز صبح از هر کوچه ای در شهرستان رودبار به گوش می رسید و در واقع صدای بود که به نوعی خروس سحرخوان شهر بود.

چند روز پیش در خیابانهای شهر پسر بچه ی را دیدم آن چنان سیاه و دودی شده بودکه هر کس نداند گمان می کند زغال فروش است! شلوارش حداقل چند سایز کوچکتر از اندازه واقعی اش است و پیراهنش تا نزدیکی های زانو رسیده.

او تمام روز را به سطل های زباله خیابان های شهر سر می زند، سطل های زباله نارنجی رنگ برای او حکم همان لپ لپ های رنگارنگ را دارد که با محتویات کثیفی پر شده است. از دور به چند متری زباله دان ها که نزدیک می شود دعا می کند که جنس با ارزشی از پلاستیک یاکارتن گیرش بیاید، هر چه سنگین تر باشد روزی اش بیشتر است.

از کوچه ای به کوچه دیگر در گرمای ظهر تابستان و روزهای گرم وشرجی جنوب، صدای نفس خسته اش توجه همگان را جلب  می کند از داخل سطل آشغال بیرون می آید و گونی بزرگش را از روی زمین بر می دارد؛ آه… بلندی می کشد و کمرش را می مالد. به کف دستهایش نگاهی می اندازد، سیاه و زخمی اند. کثیفی صورتش به هیچ وجه نمی تواند رنگ پریدگی چهره و ضعف چشمانش را مخفی کند. حلقه کبود دور چشمانش صورتش را تیره تر جلوه می دهد.

و هر پسر بچه ای که او را به احساس درونی اش هم سن و سال خود می داند با کنجکاوی نگاه می کند ولی گونی سنگین روی شانه هایش اجازه نمی دهد که حس کنجکاوی یا حسرتش بیش از این ها تحریک شود.او محکوم است به کار در میان زباله ها و این یعنی خطرناک ترین اشکال کار

به طور حتم با چنین افراد ژولیده ای که در حال جست وجو داخل سطل زباله ها هستند مواجه شده اید، از آن جا که در سال های گذشته به ندرت چنین صحنه هایی را می دیدیم ولی حالا در خیابان های شهر جوان و کودک با سر و وضع ناجوری را می بینیم که کارشان این است.

دست های کوچک آنها چرخ بزرگ زندگی را به گردش در می‌آورد. در خردسالی‌شانه هایشان بار سنگین مشکلات را به دوش می‌کشد.

انتهای پیام/