به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان  وزیر امور خارجه آمریکا در برنامه خبری تلویزیونی ام اس ان بی سی تأکید کرد: تنها گزینه‌ی دیگر به غیر از توافق هسته‌ای با ایران، جنگ بود که ما می خواستیم از آن پرهیز کنیم.

جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، پس از دستیابی به جمع بندی مذاکرات وین در گفتگوی اختصاصی با برنامه «مورنینگ جو» در شبکه «ام اس ان بی سیِ» آمریکا شرکت کرد.

کری گفت: روشن است که من بسیار خوشحالم که ما توانستیم نتیجه بیش از چهار سال تلاش گروه فوق العاده ای از مردم (مذاکره کنندگان آمریکایی) و همچنین کشورهای همتای مان را در این مذاکراتِ چند جانبه بگیریم و آن را به نتیجه برسانیم. به نظر من، این بسیار رضایتبخش بود که ببینیم دیپلماسی بتواند چیزی را به نتیجه (مطلوب) برساند. اکنون ما نیاز داریم این کار را کامل کنیم و آن را به اتمام برسانیم.

کری در پاسخ به این سؤال که بیمناک ترین موقعی که تصور می کرد دیگر این توافق به دست نخواهد آمد کی بود، گفت: در یکشنبهِ قبل از دستیابی به توافق، که تقریباً یک هفته از مذاکرات وین گذشته بود، من گفتگویی بسیار صریح و تقریباً افسرده کننده با همتای خود (ظریف) داشتم. ما آن روز را با یک ارزیابیِ بسیار جدی آغاز کردیم که آیا دستیابی به این توافق اصولاً ممکن است یا خیر. من با کمال روشنی و شفافیت گفتم که اگر اوضاع عوض نشود، ما بدون دستیابی به توافق، به خانه خود باز خواهیم گشت و دیگر مجبور خواهیم شد که این مذاکرات را جمع کنیم (مذاکرات با شکست مواجه خواهد شد).

کری افزود: البته اوضاع عوض شد و روشن است که ما توانستیم رو به جلو حرکت کنیم و پیشرفت داشته باشیم، اما برخی از لحظاتی که شامل افسردگی و بدبینیِ فراوان بود نیز وجود داشت.

من به این مفتخرم که با وجود تمام پیام های تویتری و امثال آن که ما را متهم به دادن امتیازات می کرد، ما هرگز از اصول محوری منحرف نشدیم و به هدف بنیادین که رییس جمهور (اوباما) تعیین کرده بود دست یافتیم و آن هدف صرفاً این بود که تمام راه های منتهی به سلاح هسته ای را (بر روی ایران) ببندیم.

کری سپس تأکید کرد: من بدون هیچ شک و شبهه ای باور دارم - این در حالی است که من 29 سال در سنای آمریکا بسر بردم، عضو گروه کنترل تسلیحات بودم و من در تمام مناظرات و مباحثات مربوط به توافق استارت، سالت، موشک ام اکس و امثال آن شرکت داشتم و به آن مسائل پرداختم - این توافق (وین) منطقه، اسرائیل، آمریکا و جهان را امن تر می کند و من بر این عقیده ام که اگر مردم آن را واقعاً تجزیه و تحلیل کنند، به همین نتیجه می رسند.

مجری گفت: نگرانیِ همهِ موافقان و مخالفانِ این توافق درباره آن 24 روزی است که پیش از هر بازرسی، به ایرانیان اطلاع داده می شود. آیا شما نگران این نیستید که 24 روز قبل از آن که بازرسان بتوانند به سایت های ایران سرکشی کنند، مقامات این کشور از آن آگاه خواهند بود که اگر بخواهند می توانند هرگونه اسناد محکوم کنندهِ خود را در طی آن مدتِ طولانی، مخفی کنند؟

جان کری: ایرانیان حتی 10 - 15 سال بعد (از فعالیت در سایت پارچین) هنوز هم از دسترسی آژانس بین المللی اتمی به سایت پارچین می ترسند، چرا؟ زیرا حتی مقادیر بسیار ناچیز اورانیوم یا هر نوع ماده شکافت پذیر (هسته ای) قابل ردیابی است و بسیار دشوار است که بتوان از دست این مواد خلاص شد و آن ها را پاکسازیِ کامل کرد.

اگر آنان از ورود ما می ترسند که شاید ما بتوانیم سال ها بعد چیزی (سند محکوم کننده ای) پیدا کنیم، من به شما اطمینان می دهم که جامعه اطلاعاتی ما کاملاً مطمئن است که 24 روز زمان کافی برای آنان (ایرانیان) نیست که بتوانند از وسایل و شیوه های فنی و ظرفیت مشاهدات ما یا توانایی ما از این که بفهمیم چه اتفاقاتی (در آن سایت ها) در حال رخ دادن است، فرار کنند.

شایان ذکر است که این (24 روز) حداکثر زمانی است که ایرانیان فرصت دارند، اما ایرانیان می توانند این کار را سریع تر انجام دهند، زیرا هر چه این زمان طولانی تر شود و آنان بیشتر آن را کش بدهند، سوء ظن به آن ها بیشتر می شود.

به نظر من، آنچه مردم نیاز دارند درباره این توافق درک کنند این است که هیچ چیز در این توافق براساس «اعتماد» نیست. هر گام که در این راه برداشته می شود، براساس بازرسی های سرزده، راستی آزمایی، ردیابی و دیده بانی است.

هیچکس به این مسئله توجهِ کافی نکرده است. ما دوربین های تلویزیونی و نظارت و ردیابیِ زنده از روند تولید سانتریفیوژهای آنان برای 20 سالِ آتی خواهیم داشت. ما استخراج هر مقدار اورانیوم از معادن در ایران را برای 25 سالِ آتی کاملاً تحت نظر خواهیم داشت. از معدن گرفته، تا تجهیزاتِ سنگ شکن، کیک زرد، گاز، سانتریفیوژ، و سوختِ مصرف شده، ما توانایی بی سابقه برای دیدن تمام آنچه آنان انجام می دهند در اختیار داریم. وی افزود: جامعه اطلاعاتیِ ما (آمریکا) به ما می گوید که برای این که آنان راهی مخفی داشته باشند، آن ها باید چرخه کامل سوختِ مخفی داشته باشند که با توجه به آن رژیم بازرسی که ما تعبیه کرده ایم، انجام دادن چنین کاری غیرممکن است.

علاوه بر این، همه بر 10 سال تمرکز کرده اند، اما حقیقت این است که آنان (ایرانیان) باید مسیر تحقیق و توسعه خود را در پرونده پروتکل الحاقی ثبت کنند و به اطلاع ما برسانند که از برهه 10 ساله فراتر خواهد رفت و آنان باید پاسخگویِ آن باشند. محدودیتی بر مقادیر ذخایر آنان است که برای 15 سال آتی باید فقط 300 کیلوگرم (اورانیوم غنی سازی شده در سطح پایین) داشته باشند. آنان فقط مجاز به غنی سازی تا سطح غنای سه ممیز شصت و هفت صدم درصد برای مدت 3 سال - ببخشید - برای 15 سالِ آتی خواهند بود. شما با چنین محدودیت هایی قادر نخواهید بود سلاح هسته ای بسازید.

مهم ترین چیز در این رابطه که شما پیش از این در اوایل همین برنامه به آن اشاره کردید این است که اگر کنگره آمریکا به این (توافق) «نه» بگوید، تحریم ها از بین رفته اند، بازرسی های ما نیز از بین رفته اند، علم و آگاهیِ ما به این که آنان در حال چه کاری هستند نیز از بین خواهد رفت، حمایت جامعه بین المللی از ما نیز از بین خواهد رفت و آنگاه ایران آزاد خواهد بود که هر کاری می خواهد انجام دهد و ما هیچ راهی (برای ممانعت از ایران) نخواهیم داشت و اگر هم در آن زمان بخواهیم (از لحاظ نظامی) وارد عمل شویم، ما دیگر حمایت جامعه جهانی را نیز از دست داده ایم. کری تأکید کرد: در ذهن من هیچ سؤال یا شکی نیست که هیچکس گزینه دیگری - غیر از آنچه ما پیشنهاد کرده ایم (توافق وین) - که امکان موفقیت داشته باشد، ارائه نکرده است.

به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان  کری در پاسخ به سؤال اندریا میچل، خبرنگار شبکه ان بی سی که درباره شرکت وی در جنگ ویتنام صحبت کرد گفت: بر این باورم که تنها گزینه دیگر به غیر از کاری که ما تلاش داریم در این خصوص انجام دهیم، «درگیری» است. اگر ما قادر نباشیم این (توافق) را (محکم) نگه داریم، آنگاه ایرانیان خواهند گفت: خب، آمریکایی ها قابل اعتماد نیستند و شما نمی توانید با آمریکا مذاکره کنید. آنگاه آنان احساس آزادی خواهند کرد که برنامه (هسته ای) خود را پیش ببرند. اگر ایرانیان (به فرض رد توافق توسط کنگره آمریکا) غنی سازی خود را آغاز کنند، من از هم اکنون می توانم فریاد و غوغای همه را بشنوم که خواهد پرسید: حالا شما چه می خواهید بکنید؟ شما می دانید که هر نامزد انتخاباتی که در برنامه شما حاضر شود خواهد گفت: اکنون زمان آن فرارسیده که رییس جمهور اوباما نشان دهد که چه قدر قاطع است و آنان را بمباران کند. آنگاه دیگر هیچ گزینه دیگری (غیر از گزینه نظامی) باقی نخواهد ماند. رییس جمهور نیز چند روز پیش گفت: این انتخابی میان «راه حل دیپلماتیک» یا «جنگ و عملیات نظامی» است.

بله، من درباره درسی که آموخته ام صحبت کردم که شما قبل از آنکه مردم (سربازان) را اعزام کنید که جان های خود را به خطر اندازند، باید از تمام راه های چاره و علاج که در اختیار دارید استفاده کرده باشید و دیگر هیچ راه چاره ای برای شما باقی نمانده باشد.

کری افزود: جرج بوش (رییس جمهور پیشین آمریکا) قول داد که جنگ با عراق، صرفاً آخرین راه چاره باشد، اما چنین نشد و مردم از این بابت بسیار ناراحتند. از این رو، من واقعاً باور دارم که ملزومات دیپلماسی و زندگی برای خدمت به مردم (به عنوان مقام دولتی) است و زمانی که من (از ویتنام) بازگشتم و با آن جنگ مخالفت کردم، قول دادم که اگر هرگاه این فرصت را به دست آوردم و در موقعیت مسئولیت قرار گرفتم، برای آن اصل (امتناع حتی المقدور از جنگ) مبارزه کنم.

یکی دیگر از خبرنگاران درباره مطرح شدن یا نشدن موضوع چهار آمریکایی زندانی در ایران از جان کری سؤال کرد.

جان کری پاسخ داد: باید حرف مرا باور کنید و بدانید که من غلو نمی کنم که می گویم: در گفتگوهای هسته ای اخیر با ایران، حتی یک نشست نیز نبود که در آن، آمریکا، مسئله چهار شهروند ما را که همچنان در ایران زندانی هستند، مطرح نکرده باشم.

کری افزود در واقع، این مسئله حتی در آخرین دیدار من با محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در مرکز وین، پیش از آن که آنها توافق تاریخی را اعلام کنند، من با او (ظریف) برای آخرین بار در آن مورد صحبت کردم. ما همچنان بسیار امیدوار هستیم که ایران تصمیمی خواهد گرفت که کار صحیح را انجام دهد و آن شهروندان را به آمریکا بازگرداند. ما مستمراً و دائماً حتی در حال حاضر، به تلاش در این خصوص ادامه می دهیم.

به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان  یک خبرنگار دیگر پرسید: در سال های 14،13 و 15 که از این توافق خواهد گذشت چه اتفاقی می افتد، زیرا در آن زمان محدودیت های ایران کمتر خواهد شد.

کری پاسخ داد: این سخنی دقیق است. اولاً این بسیار چشمگیر است که ما قادر بودیم تا این سطح برنامه کنونی (هسته ایِ) آنان را کاهش دهیم. ذخایر کنونی (اورانیوم) آنان حدود دوازده هزار کیلوگرم است که برای تولید 10 الی 12 بمب (هسته ای) کافی است. این ذخایر کاملاً کاهش خواهد یافت و به سیصد کیلو گرم برای 15 سال آتی خواهد رسید. این نیز چشمگیر است که از تعداد سانتریفیوژهای آنان نیز کاسته خواهد شد و در تحقیقات و امثال آن نیز در طول آن سال ها محدود خواهند شد.

اما باید توجه داشته باشیم که اصل این توافق همواره برای این بود که آنان به دنبال خلاص شدن از تحریم ها هستند و ما می خواهیم مطمئن باشیم و بدانیم که آنان سلاح هسته ای ندارند. از این رو، بده و بستان در این مذاکرات همواره چنین بود که کاهش تحریم ها در مقیاسی باشد که شما را به برهه ای برساند که بتوانید اطمینان داشته باشید که برنامه آنان صلح آمیز است - با محدودیت های دراز مدت بر آن برنامه. در سال 15 یا 20 محدودیت ها متوقف نمی شود، زیرا آنان باید پروتکل الحاقی را رعایت کنند. و مهم تر از همه این که ما برای اولین بار در هر مذاکرات هسته ای به شیوه ای دست یافته ایم که یک کشورِ تنها قادر خواهد بود در رابطه با موضوع لزوم پیروی آنان از مفاد توافق، به شورا شکایت کند و اگر آنان (ایرانیان) در تخطی آشکار و قابل توجه از این توافق باشند، قادر باشد تمام تحریم های گذشته را به سرعت به حالت اولیه بازگرداند.

کری افزود: ما (آمریکا) نیز این توانایی را همواره خواهیم داشت که تحریم های خودمان را به حالت اولیه بازگردانیم و روش های متعدد دیگری نیز در اختیار داریم که به مسئله طرز رفتار آنان رسیدگی کنیم. به عنوان مثال، حتی اگر تحریم تسلیحاتی پابرجا نمی ماند - که البته پابرجاست - آنان (ایرانیان) به علت یک قطعنامهِ مجازی سازمان ملل، باز هم حق ندارند تسلیحات به حوثی ها (جنبش انصارالله یمن) بفرستند و ما می توانیم آن قطعنامه را به اجرا بگذاریم. آنان اجازه ندارند به شیعیان عراقی تسلیحات بفرستند و ما می توانیم آن را اِعمال کنیم. آنان اجازه ندارد اسلحه به حزب الله (لبنان) بفرستند که براساس همان قطعنامه مجزا است که هیچ اتفاقی برای آن نخواهد افتاد و همچنان پابرجا خواهد ماند و ما می توانیم آن را به اجرا گذاریم.

کری افزود: و ما با تمام کشورهای حاشیه خلیج فارس همکاری کرده ایم و من در حدود دو هفتهِ دیگر در دوحه با آنان ملاقات خواهد کرد. ما در کمپ دیوید برنامه ای را برای هماهنگی و همکاری بهتر با یکدیگر در رابطه با ظرفیت نیروهای ویژه و عملیات ضد تروریسم، ممانعت از (حملات) سایبری و امثال آن، ارائه کردیم. از این رو، ما سطح بازیِ خود را ارتقاء خواهیم بخشید که رفتار کنونی (ایرانیان) را به عقب برانیم و این همزمان با تلاش ما برای پیدا کردن مناسباتی جدید (با ایران) و حرکت رو به جلو است. با این حال، محدودیت هایی خواهد بود که در پرونده پروتکل الحاقی در آژانس بین المللی انرژی اتمی به ثبت خواهد رسید. ما این اطلاعات را به شکلی محرمانه در اختیار کنگره خواهیم گذاشت و دقیقاً به اطلاع همه خواهیم رساند که زمان لازم برای دستیابی ایران به سلاح هسته ای ناگهان از لبه پرتگاه به پایین سقوط نخواهد کرد (ناگهان کاهش نخواهد یافت)، بلکه با سرعتی معقول کاهش می یابد، ولی هرگز به صفر نمی رسد (ایران قادر به تولید سلاح هسته ای نخواهد شد). آمریکا همواره این قابلیت و توانایی را خواهد داشت که بداند ایران در حال انجام دادن چه کاری است و ما حتی یکی از گزینه هایی را که امروز در اختیار داریم از دست نخواهیم داد که بخواهیم (پس از دست رفتنِ فرصت) آن را در آینده، اِعمال کنیم.

انتهای پیام/