به گزارش خبرنگار
حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران ؛ کافی است تا برای تفریح آخر هفته یکی از مراکز تفریحی، تجاری و گردشگری تهران را انتخاب کنی. رفتن به سمت این مراکز آن هم در ترافیک های آن چنانی که باید کلی پشت آن ماند یک طرف، پیدا کردن جای پارکی برای ماشین هم قصه خودش را دارد.
باید چند بار در خیابانها بالا و پایین رفت تا شاید جای پارکی از دور نظرت را جلب کند. بعد از پارک کردن در مکانی آن هم با خوشحالی زاید الوصفی که حاکی از نتیجه دادن تلاش خود است یک دفعه کسی به شیشه ماشین می زند که در حین پائین دادن شیشه با خود فکر می کنی که در جلوی درب منزل که نیست یا پارک ممنوع که نیست پس این فرد چی می خواهد.
با صدای این که 5 هزار تومان می شود، خوشحالی چند دقیقه قبل جای خود را به اخمی روی گونه ها می دهد و با صدای طلبکارانه که مگر اینجا پارکینگ اختصاصی هست، تازه مشاجره میان شما و این فرد آغاز می شود.
این تنها بخشی از واقعیت های محل های پارک نقاط شلوغ و پر رفت و آمد شهر تهران است. باید ماشین داشت تا از نزدیک با این فرصت طلبان که هر روزه هم بر تعداد آنها افزوده می شود رو در رو شد. این افراد که از غفلت نهادهای نظارتی، انتظامی و به ویژه مدیران شهری استفاده می کنند و مثل قارچ رشد می کنند از طریق این مشاغل که البته باید نام مشاغل کاذب را بر آنها نهاد، سودهای میلیونی کسب می کنند.
البته منظور این گزارش با افرادی که به صورت سازمان یافته و تحت نظر شرکت هایی ثبت شده فعالیت می کنند، نیست. افرادی با قبض ها و آرم های مشخص و لباس سازمان یافته که اگر هم پولی می گیرند این پول در صدد تأمین امنیت ماشین های خودمان است.
*فرصت طلبانی که ذره ای احساس مسئولیت ندارند
اگر این فرصت طلبان برای پولی که می گیرند، حداقل اندکی احساس مسئولیت داشته باشند آدمی دلش نمی سوزد.
همین چند وقت پیش بود، ظبط ماشین یکی از دوستانم را که در محدودۀ حفاظتی همین پارکبان نماها، پارک بود، دزدیدند و آن فرد نیز در مواجه با این موضوع نه تنها نسبت به کوتاهی در انجام وظیفه اش عذر خواهی نکرد بلکه از اینکه مورد بازخواست هم شده، طلبکار بود.
ای کاش این افراد به ظاهر پارکبان حداقل در مقابل پولی که از مردم اخذ می کنند، ذره ای مسئولیت هم در مقابل کار خود داشتند تا شاید پولی که می گیرند حلال بود.
گزارش : افشین حیدری
