دكتر حسن توفیقی رئیس انجمن پزشكان قانونی ایران در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران با بیان اینکه یكی از مسائل قانونی در ارتباط با درمان های پزشكی اعم از جراحی و طبی به موجب مواد 495 و 496 و همچنین با در نظر داشتن بند ج ماده 158 قانون مجازات اسلامی در بسیاری از موارد، پزشك معالج موظف به گرفتن رضایت نامه و برائت نامه از بیمار خود می باشد گفت : در بعضی از موارد مثل درمان های جراحی و به طور كلی درمان های تهاجمی حتما باید رضایت نامه به صورت كتبی اخذ شود و در بعضی از موارد دیگر درمان رضایت ضمنی و رضایت شفاهی هم كفایت می كند.

وی با اشاره به اینکه اصل رضایت یكی از موارد رعایت نظامات دولتی است كه پزشك باید همانگونه كه رعایت اصول و موازین علمی و فنی پزشكی را در درمان بیماری ها رعایت می كند، نسبت به اخذ رضایت و برائت نیز اقدام نماید تصریح کرد : قائده كار در گرفتن رضایت و برائت و اصول آن بر موارد متعددی استوار است.

رئیس انجمن پزشكان قانونی ایران ادامه داد : ابتدا پزشك معالج باید تشخیص دهد كه بیمار صلاحیت و اهلیت دادن رضایت را برای درمان بیماری خود دارد یا نه ، به این معنا كه بیمار عاقل، بالغ، با اختیار كامل و از نظر روحی و روانی قادر به تصمیم گیری درست و عقلانی باشد.

وی تصریح کرد : فرد باید مهجور نبوده ، به سن قانونی رسیده باشد و در مواردی كه بیمار صغیر یا مهجور باشد باید از ولی بیمار كه ولی می تواند پدر و جد پدری و یا ولی عام باشد که ولی عام در مواردی است كه بیمار ولی خاص نداشته باشد که در این صورت از اجازه ولی عام كه مقام معظم رهبری است باید اجازه اخذ شود و این اختیار به رئیس قوه قضائیه تفویض می شود كه رئیس قوه قضائیه نیز از طریق تفویض اختیار به دادستان های ولایات و دادسراها و شهرستان ها این امر را میسر می نماید.

دکتر توفیقی با بیان اینکه در مواردی كه ولی خاص وجود ندارد پزشك معالج موظف است مراتب را به دادستان عمومی و انقلاب محل اعلام تا بدینوسیله اخذ رضایت و برائت شود یادآور شد : مسئله اول اهلیت و مسئله دوم پزشك معالج باید به طور واضح به بیمار توضیح دهد كه نوع بیماری و خطراتی كه بیمار را در صورت عدم درمان تهدید کننده هستند چه مواردی هستند تا بیمار با اطلاعی كه از وضعیت خود و احیانا پیشرفت بیماری و به خطر افتادن بیشتر سلامت وی و حتی بروز خطر جانی پیش می آید بتواند به صورت اختیار كامل تصمیم به اقدام به رضایت عمل بدهد.

وی گفت : در این موقع باید بسیار مواظب بود كه بیمار را دچار استرس و استیصال و اجبار نکرده و در ارائه خبر نوع بیماری و خطرات آن با نهایت ملایمت و مهربانی برخورد شود تا حالت نگرانی و اضطراب بر وی مسلط نشده و به عبارت دیگر بیمار را از نظر روحی آماده شنیدن این خبرها كه بسیاری از مواقع ناگوار است مطلع نماییم.

رئیس انجمن پزشكان قانونی ایران اطلاع رسانی در این عرصه را سه مرحله ای دانست و افزود : مرحله اولی گفتن از نوع بیماری و خطرات آن است که  انجام این عمل درمانی فی نفسه ممكن است در حین اقدام درمانی و یا بعد از آن خطرات احتمالی عوارض عمل و اقدام درمانی و یا در بعضی مواقع اوج بیماری پیش بیاید .

وی با اشاره به اینکه نتیجه اینكه با توجه به رعایت موارد مذكور هرگاه بیمار رضایت به انجام اقدام درمانی داد ، اقدام درمانی مانع قانونی ندارد چون بدین وسیله از بیمار رضایت نامه كتبی آگاهانه اخذ شده و اقدام درمانی مانعی نخواهد داشت.

دکتر توفیقی در ادامه با بیان اینکه در تبصره ماده 495 آمده است كه اگر پزشك در انجام اقدامات تشخیصی و درمانی خود مرتكب قصور نشود نیازی به اخذ برائت ندارد ولی اصلح است برائت نامه از بیمار و كسان بیمار گرفته شود زیرا در آینده هرگاه با وجود دادن رضایت و برائت نامه به پزشك، بیمار از پزشك شكایت نمود اخذ برائت می تواند دفاعیه قابل قبول باشد خاطرنشان کرد : برای طرح شكایت از طرف پزشك علیه بیمار با ادعای اعاده حیثیت و جبران خسارات معنوی وارد به پزشك كه مرجع قضایی معمولا چنین شكایاتی را مرجع قضایی می تواند رسیدگی نموده حكم مقتضی به نفع پزشك صادر نماید.

انتهای پیام/