استادیار دانشگاه علوم پزشکی اصفهان:
وضعیت آموزش دیابت نیازمند بازنگری جدی و اصلاح است
استاد یار دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بيان اينكه 98 درصد مراقبت دیابت به عهده خود بیماران است، گفت: وضعیت آموزش دیابت نیازمند بازنگری جدی و اصلاح است.
دکتر پروانه اباذری استادیار دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران اظهار کرد: دیابت بیماری است که با توجه به نرخ رشد بالا، مادام العمر بودن، آثار مخرب بر سلامت جسمی، روانی – اجتماعی فرد و خانواده، تاثیر منفی بر کیفیت زندگی مبتلایان، تحمیل هزینه‌های بالا به فرد، خانواده و جامعه و بالاخره میزان بالای مرگ و میر، نیازمند سياست گذاری وبرنامه ریزی جامع و گسترده‌ای برای پیشگیری و کنترل آن می‌باشد.
وی با بیان اینکه برنامه ریزی باید با عنایت به این پیش فرض اساسی که" نود و هشت درصد مراقبت دیابت به عهده خود بیماران است."صورت گیرد، افزود: به عبارتی موفقیت هر تلاشی در جهت پیشگیری و کنترل دیابت در گرو تحقق خود مدیریتی دیابت است.
وی با اشاره به اینکه خود مدیریتی موفق دیابت، نیازمند آن است که افراد قادر به انتخاب و تصمیم گیری‌های آگاهانه‌ای باشند که به آنها در دستیابی موفقیت آمیز به اهداف مراقبت دیابت کمک کند و انتخاب صحیح نیازمند دانش و تجربه است، تصریح کرد: اهمیت و ضرورت آموزش به بیمار در ارتقاء مدیریت دیابت سبب شده تا به آموزش به عنوان عنصری هزینه-اثربخش در مدیریت دیابت، نگاه شود.
دکتر اباذری یادآور شد: آموزش خود مدیریتی دیابت از دهه 1930 به عنوان بخش مهمی از مدیریت بالینی بیماری مورد توجه قرارگرفته و به عنوان جزء کلیدی مراقبت دیابت به شمار می آید.
وی با بیان اینکه آموزش با فراهم نمودن دانش و تجربه، بیماران را برای تقبل مسئولیت در قبال مراقبت از خود توانا می‌کند گفت: اما متاسفانه یافته‌های مطالعات متعدد انجام شده در اقصی نقاط کشور حکایت از ضعف دانش و توانمندی بیماران در مدیریت دیابت دارد.
استاد یار دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تصریح کرد: هر چند عوامل متعددی در رخداد چنین وضعیتی دخالت دارند اما یقیناً یکی از اساسی ترین موارد نابسامانی وضعیت آموزش دیابت است.
وی با اشاره به اینکه بسیار ساده انگاری است که تصور کنیم آموزش توانمند سازی بیماران برای خودمدیریتی دیابت آنچنان پدیده راحت و سهل الوصولی است که توسط هر فرد عضو تیم بهداشتی بدون نیاز به آمادگی، قابل اجرا است، ادامه داد: در حال حاضر کسانی مسئولیت آموزش بیماران مبتلا به دیابت را عهده دار هستند که اکثراً صلاحیت لازم را برای ایفای این نقش ندارند.
دکتر اباذری اظهار کرد: از طرفی نظارت صحیح و سازمان دهی شده‌ای بر فرایند آموزش دیابت دیده نمی‌شود و آموزش به بیمار بدون توجه به اصول آموزش و تئوری های یادگیری صورت می‌گیرد به طوری که آموزش فردی سازی شده و مبتنی بر نیازهای اختصاصی بیماران نیست.
وی با بیان اینکه عدم وجود رویکرد تیمی در مراقبت و درمان دیابت یکی دیگر از چالش‌های مهم و از موانع اثربخشی آموزش است، یادآور شد: از طرفی ارزشیابی برای تعیین میزان دستیابی بیمار به اهداف آموزشی صورت نمی‌گیرد و حجم بالای كار از ديگر موانعي است كه به دفعات در مطالعات اشاره شده است و مراقبت كنندگان به دليل مواجهه با تراكم بالای كاری قادر به برقراری ارتباط مناسب و كافي با بيماران مبتلا به ديابت و ارائه و ارزيابي آموزش خود مديريتي بيماران نيستند.
مسئول کارگاه آموزش دیابت با اشاره به اینکه در یک جمع بندی وضعیت آموزش دیابت نیازمند بازنگری جدی و اصلاح است و در این فرایند بدون شک اولین مسئله مهمی که باید مورد توجه قرار گیرد، برنامه ریزی برای تغییر پارادایم حاکم بر مدیریت بیماریهای مزمن از جمله دیابت است ادامه داد: کاملا مشهود است که پارادایم مراقبت – حاد، برای اکثریت مبتلایان به دیابت فاقد کارایی است زیرا پیش فرض‌های زیربنایی آن با حقایق خود-مدیریتی دیابت، تناسب ندارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد حاکم بودن پارادایم بیماریهای حاد بر مراقبت و درمان بیماری های مزمن از جمله دیابت و پیامد آن عدم وجود ارتباطات درمانی مناسب بین مراقبت کنندگان و بیمار، سبب شده تا بیماران به راحتی به دانش لازم مناسب در مورد مراقبت از بیماری مجهز نشده و بنابراین باور صحیحی نسبت به درمان و مراقبت بیماری نداشته باشند.
انتهای پیام/
