به گزارش گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛ برگزاری هر رویداد فرهنگی كه با بدنه اجتماع و توده مردم در ارتباط است از خود تجربه هایی را بر جای می گذارد كه قابل تامل است. تجربه هایی كه در بسیاری مواقع می تواند با ذات رویداد مورد نظر هارمونی دقیق داشته باشد و گاه هم در تناقض با آن به مسیری دیگر هدایت شود .برگزاری هفته مد تهران با هدف بومی سازی و ترویج مدهای داخلی یكی از اتفاقاتی است كه این روزها در یكی از نقاط شمال شهر تهران توجهات بسیاری را متوجه خود كرده است .گامهایی كه در دالان های شمال شهر برداشته می شود و قامت هایی كه افراشته شده تا به اصطلاح با هدف حمایت از تولید داخلی به اتفاقی فرهنگی و بومی تبدیل شود !

هفته مد تهران كه در واقع می توان آن را نسلی نوپا و جدید و وارداتی از عصر مدرنیته دانست و به نوعی ریشه آن را از جریانات برگزاری نمایشگاههای مد و لباسی دانست كه در سالهای گذشته و از طریق كارگروه مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می شد .

مسئولان بنیاد ملی مد و لباس باید به این نكته واقف باشند كه مد در بطن خود یك جوشش عمومی دارد و نمی توان آن را مختص به یك عده خاص دانست كه خود را جزو طراحان و تولیدكنندگان برتر قلمداد می كنند و كارهای خود را در میان هم صنف های خود به نمایش می گذارند. اتفاقی كه پیش از بحث فرهنگی توجیهی اقتصادی برای بعضی شركت هایی دارد كه در برگزاری آن تاثیری غیر قابل انكار دارند . اما نكته ای كه در این میان بسیار قابل توجه است جنبه عمومی این جریان است و اینكه تا چه میزان چنین رویدادی با هدف ترویج یك فرهنگ موازی با موازین داخلی و فرهنگ بومی انجام می شود؟ 

آنچه در ظاهر امر پیداست مساله ای است كه بسیار نگران كننده جلوه می كند و آنهم یك الگوی غیربومی و برگرفته از محافل مد غربی است كه ارتباطی هم با اكثریت جامعه ما ندارد و فقط می توان این مد را مختص یكسری از اقشار محدود جامعه دانست كه راهیابی به میان آنها بسیار دور از دسترس افرادی است كه فقط از طریق عکس و فیلم مربوط به هفته مد تهران در سایت ها و شبكه های مختلف شاهد برگزاری چنین رویدادی هستند. 

به گفته مسئولان برگزاری این رویداد همه‌ی مجوزهای لازم از نهادهایی هم‌چون اماکن، پلیس امنیت و وزارت ارشاد گرفته‌ شده است ، اما  فارغ از بحث مد و لباس و البته صحت و سقم ادعای دریافت مجوز باید نگاهی داشت به این موضوع كه تا چه میزان ابعاد گوناگون فرهنگی و بازخوردهای آن در جامعه قابل رویت و بررسی است و تا چه میزان می توان به نتیجه ای درخور امیدوار بود ؟

 طبیعی است كه اگر بنا را بر این بگذاریم كه متولیان برگزاری هفته مد تهران با هدف ارائه یك الگو و ارتقاء جریان بومی سازی تولید و شناخت طراحان برتر دست به این كار زده اند، پس باید براساس یك الگوی مطابق با ریشه های ایرانی اسلامی و با مجراهایی مشخص و در دسترس عموم مردم صورت بگیرد ، نه اینكه در سالن هایی آنچنانی و در مكان هایی كه ورود به آنها هم نیازمند سازو كاری خاص است شاهد برگزاری هفته های مد و لباس باشیم .

نقاط نگران كننده دیگری كه وجود دارد الگوهایی است كه از شركت های مد و لباس كشورهایی چون انگلستان و آمریكا برداشته شده و با وفاداری تمام به جزی ترین ساختار این چنین برنامه هایی به اجرا در می آید ، اما فقط عنوان و شعار آن موجه است ، اما شكل و شمایل افرادی كه در راهروهای آنجا گام برمی دارند سنخیتی با شعارهای به ظاهر ملی آنها ندارد و فقط می توان این شعارها را سرپوشی بر تمام كارشكنی های فرهنگی دانست كه از گوشه و كنار این مراسم به چشم می آید.

به هر رو نمی توان نسبت به حساسیت های موجود در برگزاری چنین مراسمی چشم پوشی كرد ، چون تبعات اجتماعی و فرهنگی مخرب آن می تواند توده مردم را با چالشی بزرگ مواجه كند و تناقضات موجود در كیفیت و شكل اجرای این مراسم هم گویای این است كه باید الزامی در نظارت های بیشتر در این محافل به اصطلاح فرهنگی وجود داشته باشد تا علاوه بر جلوگیری از سوءاستفاده های اقتصادی و جابجایی مبالغی كه بابت اجناس ارائه شده در نظر گرفته شده است، به معنای واقعی بر شعاری كه بیان می شود پایبند بود و فقط برای گریز از فیلترها چنین جملاتی را بر زبان نیاورد و در نتیجه اینكه به یك هارمونی در اجرا و مفهوم رسید .

جالب اینکه حمید قبادی مدیر کارگروه مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران درخصوص مجوز نمایش زنده لباس در خیابان فرشته گفت :ما در چهارچوب و طبق مجوز نیروی انتظامی و براساس آیین نامه این نمایش زنده لباس را برگزار میکنیم همچنین در برگزاری نمایش ناظر هایی  از نیروی انتظامی و کار گروه مد و لباس حضور دارند.

انتهای پیام/