من مى‏‎خواهم روى مکتب سياسى امام تکيه کنم. مکتب سياسى امام نمى‏تواند از شخصيت پُرجاذبه‏ى امام جدا شود. راز موفقيت امام در مکتبى است که عرضه کرد و توانست آن را به‏ طور مجسم و به‏ صورت يک نظام، در مقابل چشم مردم جهان قرار دهد. البته انقلاب عظيم اسلامى ما به ‏دست مردم به پيروزى رسيد و ملت ايران عمق توانايى‏‎ها و ظرفيت فراوان خود را نشان داد؛ اما اين ملت بدون امام و مکتب سياسى او قادر به چنين کار بزرگى نبود.

مکتب سياسى امام ميدانى را باز مى‏کند که گستره‏ آن حتّى از تشکيل نظام اسلامى هم وسيع‏تر است. مکتب سياسى‏‎ای که امام آن را مطرح و براى آن مجاهدت کرد و آن را تجسم و عينيت بخشيد، براى بشريت و براى دنيا حرف تازه دارد و راه تازه پيشنهاد مى‎‏کند. چيزهايى در اين مکتب وجود دارد که بشريت تشنه‏ آنهاست؛ لذا کهنه نمى‎‏شود. کسانى که سعى مى‏‏‎کنند امام بزرگوار ما را به عنوان يک شخصيت متعلق به تاريخ و متعلق به گذشته معرفى کنند، در تلاشِ خود موفق نخواهند شد. امام در مکتب سياسى خود زنده است، و تا اين مکتب سياسى زنده است، حضور و وجود امام در ميان امت اسلامى، بلکه در ميان بشريت، منشأ آثار بزرگ و ماندگار است. 

مکتب سياسى امام داراى شاخص‎هايى است. من امروز چند خط از خطوط برجسته اين مکتب را در اين‏جا بيان مى‏کنم. يکى از اين خطوط اين است که در مکتب سياسى امام، معنويت با سياست در هم تنيده است. در مکتب سياسى امام، معنويت از سياست جدا نيست؛ سياست و عرفان، سياست و اخلاق. امام که تجسم مکتب سياسىِ خود بود، سياست و معنويت را با هم داشت و همين را دنبال مى‏‎کرد؛ حتّى در مبارزات سياسى، کانون اصلى در رفتار امام، معنويت او بود. همه‏ رفتارها و همه مواضع امام حول محور خدا و معنويت دور مى‎‏زد.

امام به اراده‏ تشريعى پروردگار اعتقاد و به اراده‏ تکوينىِ او اعتماد داشت و مى‏دانست کسى که در راه تحقق شريعت الهى حرکت مى‎‏کند، قوانين و سنت‏‎هاى آفرينش کمک گار اوست. او معتقد بود که: «وللَّه جنود السّماوات و الأرض و کان اللَّه عزيزاً حکيما». امام قوانين شريعت را بستر حرکت خود مى‏دانست و علائم راهنماى حرکت خود به‏ شمار مى‎‏آورد. حرکت امام براى سعادت کشور و ملت، بر مبناى هدايت شريعت اسلامى بود؛ لذا «تکليف الهى» براى امام کليد سعادت به‏ حساب مى‎‏آمد و او را به هدف‎هاى بزرگِ آرمانى خود مى‏‌رساند.

شاخص دوم، اعتقاد راسخ و صادقانه به نقش مردم است؛ هم کرامت انسان، هم تعيين‏کننده بودن اراده‏ى انسان. در مکتب سياسى امام، هويت انسانى، هم ارزشمند و داراى کرامت است، هم قدرتمند و کارساز است. نتيجه‏ى ارزشمندى و کرامت داشتن اين است که در اداره‏ى سرنوشت بشر و يک جامعه، آراء مردم بايد نقش اساسى ايفا کند. لذا مردم‏سالارى در مکتب سياسى امام بزرگوار ما - که از متن اسلام گرفته شده است - مردم‏سالارىِ حقيقى است؛ مثل مردم‏سالارى امريکايى و امثال آن، شعار و فريب و اغواگرىِ ذهن‎هاى مردم نيست.

شاخص سوم از شاخصه‎اى مکتب سياسى امام، نگاه بين‏‎المللى و جهانىِ اين مکتب است. مخاطب امام در سخن و ايده‏ سياسى خود، بشريت است؛ نه فقط ملت ايران. ملت ايران اين پيام را به گوش جان شنيد، پايش ايستاد، برايش مبارزه کرد و توانست عزت و استقلال خود را به‏دست آورد؛ اما مخاطب اين پيام، همه‏ بشريت است. مکتب سياسى امام اين خير و استقلال و عزت و ايمان را براى همه‏ امت اسلامى و همه‏ بشريت مى‏‎خواهد؛ اين رسالتى است بر دوش يک انسان مسلمان. البته تفاوت امام با کسانى که براى خود رسالت جهانى قائلند، اين است که مکتب سياسى امام با توپ و تانک و اسلحه و شکنجه نمى‏‎خواهد ملتى را به فکر و به راه خود معتقد کند. امريکايى‎‏ها هم مى‎‏گويند ما رسالت داريم در دنيا حقوق بشر و دموکراسى را توسعه دهيم. راه گسترش دموکراسى، کاربرد بمب اتم در هيروشيماست؟! توپ و تانک و جنگ‏افروزى و کودتاگرى در امريکاى لاتين و آفريقاست؟! امروز هم در خاورميانه اين همه دغل بازى و فريبگرى و ظلم و جنايت به چشم مى‏خورد. با اين وسايل مى‏خواهند حقوق بشر و رسالت جهانى‎‏شان را گسترش دهند! مکتب سياسى اسلام فکر درست و سخن نوى خود را با تبيين در فضاى ذهن بشريت رها مى‏کند و مثل نسيم بهارى و عطر گلها در همه‏جا مى‏پيچد... 

شاخص مهم ديگر مکتب سياسى امام بزرگوار ما پاسدارى از ارزشهاست، که مظهر آن را امام بزرگوار در تبيين مسأله‏ى ولايت فقيه روشن کردند. از اول انقلاب اسلامى و پيروزى انقلاب و تشکيل نظام اسلامى، بسيارى سعى کرده‏‎‏اند مسأله‏ ولايت ‏فقيه را نادرست، بد و برخلاف واقع معرفى کنند؛ برداشت‏‎هاى خلاف واقع و دروغ و خواسته‎‏ها و توقعات غيرمنطبق با متن نظام سياسى اسلام و فکر سياسى امام بزرگوار. اين‏که گاهى مى‏شنويد تبليغات چى‏‎‏هاى مجذوب دشمنان اين حرفها را مى‏ پراکنند، مربوط به امروز نيست؛ از اول، همين جريانات و دست ‏آموزها و تبليغاتِ ديگران اين حرفها را مطرح مى‏‎کردند.... 

آخرين نکته‌ای که به عنوان شاخصه مکتب سياسی امام عرض می‌کنم مسئله عدالت اجتماعی است عدالت اجتماعی يکی از مهمترين و اصلی‎ترين خطوط در مکتب سياسی امام بزرگوار ماست. در همه برنامه‌های حکومت –در قانونگذاری و در اجرا و در قضا- بايد عدالت اجتماعی و پرکردن شکاف‎های طبقاتی- مورد نظر و هدف باشد. 

فرازی از بيانات مقام معظم رهبری در مراسم پانزدهمين سالگرد ارتحال امام خمينی(ره) 14/3/1383

انتهای پیام/