به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، به نقل از پارسینه، همه ما ممکنه روستاهای خیلی زیبایی رو تو اقصی نقاط ایران دیده باشیم و بهشون سفر کرده باشیم، ولی مطمئنا، کمتر کسی ممکنه بدونه که  تو 100 کیلومتری غرب تهران، تو شهرستان آبیک استان قزوین، یه روستای عجیب هست، که یه قصه خیلی جالب داره، اونم اینه که اهالی این روستا، به زبون لاتین می‌نویسن و به رومانی(زرگری) صحبت می‌کنن، یعنی زبون مادریشونه، ولی در عین حال به زبون ترکی هم تسلط دارن. در واقع می‌شه گفت هم ایرانین، هم اروپایی. آدمای خیلی مهربونین که  از نظر ظاهری صورتاشون، هم شبیه آریایی‌هاست هم گلادیاتورها و وایکینگ‌ها. قد و قامتای بلندی دارن، شغلشون هم مثل خیلی از روستایی‌های دیگه غالبا دامداری و کشاورزیه، دینشون اسلامه، مذهبشون هم شیعه‌ست. خیلی مهمون نوازن و در ابتدای ورود از مسافرا با یه دوغ خنک پذیرایی می‌کنن. بسیار عاشق پیشه و وفادارن، یعنی وقتی زنی تو روستا شوهرش رو از دست می ده دیگه هیچ وقت ازدواج نمی کنه، یا مردی که ازدواج کرده هیچوقت به همسرش خیانت نمی‌کنه، وگرنه از روستا طرد می‌شه. نکته مبهم و جالبی که وجود داره اینه که خودشون هم دقیق نمی‌دونن متعلق به کجای جهان هستن و اصلا چی شده که سر از ایران در آوردن و شدن یه رومانوی مسلمون شیعه ایرانی!!تنها چیزی که قدیمیای روستا یادشون میاد اینه که وقتی جوون بودن یه پیرمردی تو روستاشون بوده، که به زبون روسی همه حساب کتاباشو انجام می‌داده. ولی بعد از مرگ اون دیگه زبون روسی به طور کلی بر می‌افته و کل اهالی روستا به زبون رومانی صحبت می‌کنن و به لاتین می‌نویسن.