به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ حضرت امام (ره) در ساعت 22:20 روز شنبه سيزدهـم خـرداد ماه سـال 1368 به وصال محبوب خويش شتافته و رحلت فرمودند و در صبح روز بعد يعنی 14 خرداد ساعت 7 صبح از طریق اولين خبری كه از راديوی سراسری ايران با صدای حياتی گوينده راديو، به جهان مخابره شد.

بسم الله الرحمن الرحيم. انالله و انااليه راجعون. "روح بلند رهبر کبير انقلاب حضرت امام خمينی(ره) به ملکوت اعلا پيوست" اينها جملاتي بود که در ساعت 7 صبح روز 14 خرداد ماه سال 1368 از زبان گوينده راديو شنيده شد تا به مردم ايران اعلام کند که ديگر امامی ندارند.

14خردادماه سال 1368 یکی از تلخ ترین و غمبارترین روزهای تاریخ ایران به شمار می رود، روزی که بت شکن قرن و ابراهیم زمان از میان ملت ایران پر کشید و کوله باری از غم و اندوه را برای دوستدارانش به یادگار گذاشت.

زمانی که رادیو و تلویزیون جمهوری اسلامی ایران خبر رحلت ملکوتی امام خمینی(ره) را به ملت ایران اطلاع دادند، تمام شهرهای کشور در بهت و حیرت فرو رفت به طوری که فضای سکوت و ماتم سرتاسر ایران را فرا گرفت.

چند ساعت پس از اعلام خبر رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، ملت ایران یکپارچه سیاهپوش شده و هرکس در حد توان خود تلاش کرد تا در برپایی مراسم بزرگداشت رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران قدم موثری را بردارد. 

بــه وسيله دوربين مخفـى‌اى كه تـوسط دوستان امــام در بيمارستان نصب شده بـود روزهاى بيمارى و جريان عمل و لحظه لقاى حق ضبط شده است. وقتى كه گوشه‌هايـى از حالات معنوى و آرامـش امام در ايـن ايـام از تلويزيون پخـش شـد غوغايى در دلها بر افكند كه وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممكـن نيست. لب‌ها دائمـا به ذكـر خـدا در حـركت بود.

اما پس از اعلام زمان و مکان تشییع پیکر مطهر امام، بسیاری از مردم ایران اسلامی از خراسان گرفته تا زاهدان و از ارومیه و تبریز گرفته تا بوشهر و خوزستان، خود را به تهران رسانده تا بار دیگر با رهبر و مقتدای خود دیدار کرده و اعلام کنند که برای همیشه بر عهد و پیمان خود با امام خوبی‌ها پایبند هستند.

حضور چند میلیون نفر عاشق و دلباخته امام خمینی(ره) با توجه به زمان اندک میان خبر ارتحال تا تشییع امام، تعجب و تحسین رسانه های خارجی و خبرنگاران مستقر در مراسم را برانگیخت، به طوری که به گفته تمامی تحلیلگران و کارشناسان سیاسی، تشییع پیکر امام راحل بزرگترین مراسم تشییع انجام شده در سطح جهان است.

مراسم تشییع پیکر امام خمینی(ره) صحنه‌های جالب و دلنشینی را از عمق ارادت مردم به بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به معرض نمایش گذاشت به طوری که برخی مانند ظهر عاشورا بر سر و سینه خود گل پاشیده و برخی نیز به صورت خود می‌زنند به همین خاطر در این مراسم چند نفر از حاضران به دلیل عمق ناراحتی خود از درگذشت امام خوبی‌ها، غش کرده و راهی بیمارستان شدند.

وقتى كه خبر رحلت امــام منتشر شـد، گـویـى زلزله اى عظیـم رخ داده است، بغضها تـركیـد و سرتاسر ایران و همـه كانـون‌هایـى كـه در جـهان بـا نام و پیام امام خمینـى (ره) آشـنا بـودنـد یــكپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد. هیچ قلـم و بیـانـى قـادر نیست ابعاد حـادثه را و امواج احساسات غیر قابل كنترل مردم را در آن روزها تـوصیف كند.

مـردم ایـران و مسلمانان انقلابى، حق داشتـند این چنیـن ضجه كـنند و صحنه هایى پدید آورند كه در تاریخ نمونه اى بـدیـن حجم و عظـمت براى آن سراغ نداریـم زیرا مردم ،رهبر محبـوب و مرجع دینـى خـود و منادى اسلام راستیـن را از دست داده بـودند .

شایـد كسانـى كه قـادر به درك و هضـم ایـن مفاهیـم نیستنـد، اگـر حالات مردم را در فیـلم‌هاى مـراسـم تودیع و تشییع و خاكسپارى پیكر مطهر امام خمینـى مشاهده كنـنـد و خـبر مرگ ده‌ها تـن كه در مقابل سنگینـى ایـن حادثه تاب تحمـل نیـاورده و قـلبـشان از كار ایستـاده بـود را بشنـوند و پیكرهایى كه یكـى پـس از دیـگرى از شـدت تـاثـر بیهوش شـده، بر روى دسـت‌ها در امـواج جمعیت به سـوى درمانگاه‌ها روانه مى‌شـدند را در فیلم‌ها و عكس‌ها ببیننـد، در تفسیر ایـن واقعیت‌ها درمانده شوند .امـا آنـانكه عشـق را مـى شنـاسنـد و تجـربـه كـرده‌انـد، مشكلـى نـخواهند داشت. 

روز و شـب پانزدهـم خرداد 68 میلونها نفر از تهران و سـوگوارانى كه از شهرها و روستاها آمـده بـودند ، در محل مصلاى بـزرگ تهـران اجتماع كردنـد تـا بـراى آخـریـن بـار با پیكر مطهر مـردى كه بـا قیـامش قـامت خمیـده ارزش‌ها و كرامت‌ها را در عصر سیاه ستـم استـوار كرده و در دنیا نهـضتـى از خـدا خواهى و باز گشت به فطرت انسانى آغاز كرده بود ، وداع كنند.

پیـكر پاك و سبز پوش امـام بـر بـالاى بـلنـدى و در حلـقه میلیـونها نفـر از جمعیت مـاتـم زده چـون نگینى مى‌درخشید. هر كس به زبان خویـش با امامـش زمـزمه مى‌كرد و اشك مـى‌ریخت. سـرتاسـر اتـوبان و راه‌هاى منتهى به مصلـى مملـو از جمیعت سیاه‌پوش بود.

پـرچم‌هاى عزا بـر در و دیـوار شهر آویخته و آواى قرآن از تمام مساجد و مراكـز و ادارات و مـنازل بگـوش مـى‌رسیـد. شـب كـه فـرا رسیـد هزاران شمع بیاد مشعلـى كه امـام افـروخـته است، در بیابـان مصلـى و تپه‌هـاى اطـراف آن روشـن شـد. خـانـواده‌هـاى داغدار گرداگرد شمع‌‌ها نشسته و چشمانشان بر بلنداى نـورانـى دوخته شـده بود.

بـاور اینـكـه دیـگر صداى دلنشیـن امام خمینـى را در حسینیه جماران نخـواهند شنید، طاقتـ‌ها را بـرده بـود. مـردم شـب را در كـنار پیـكـر امـام بـه صبـح رسانیدند. 

انبـوهى جمعیت و شكوه حماسه حضـور مـردم در روز ورود امام خمینى به كشـور در 12 بهمـن 1357 و تـكـرار گسـتـرده‌تـر ایـن حماسـه در مـراسـم تشییع پیكر امام، از شگفـتی‌هاى تـاریخ اسـت.

خـبرگـزاری‌هاى رسمـى جهـانـى جمعیت استقبال كننده را در سال 1357 تا 6 میلیـون نفر و جمعیت حاضـر در مــراسـم تشییـع را تا 9 میلیـون نفر تخمیـن زدند و ایـن در حالى بـود كه طى دوران 11 سـاله حكومت امام خمینى بـواسطه اتحـاد كشـورها غربـى و شرقى در دشمنى با انـقلاب و تحمیل جنگ 8 ساله و صـدهـا تـوطـئه دیـگـر آنـان، مردم ایـران سخـتی‌ها و مشكلات فـراوانـى را تحـمـل كرده و عزیزان بى شمارى را در ایـن راه از دست داده بـودند و طـبعا مـى بـایـست بـتدریج خسته و دلسرد شـده باشنـد امـا هرگز اینچنیـن نشـد. 

پـس از آنـكه مراسـم تـدفیـن به علت شـدت احسـاسات عـزاداران امـكان ادامـه نیافت، طـى اطلاعیه‌هاى مـكرر از رادیـو اعلام شـد كـه مـردم بـه خانه هایشان بازگردند، مراسـم به بعد مـوكـول شــده و زمــان آن بعـدا اعلام می‌شود. براى مسئولیـن تـردیـدى نـبـود كه هر چه زمان بگذرد صـدها هزار تـن از علاقه مندان دیگر امـام كـه از شهـرهاى دور راهـى تهران شده‌اند نیز بر جمعیت تشییع كننـده افـزوده خـواهـد شـد، ناگزیر در بعدازظهر همان روز مراسم تـدفین بـا همان احساسات و بـه دشـوارى انـجـام شـد كـه گـوشـه‌هـایـى از این مـراسـم بـوسیـله خبرنگـاران بـه جهان مخابره شـد و بدین سان رحلت امام خمینـى نیز همچـون حیاتـش منـشاء بیـدارى و نهضتـى دوباره شـد و راه و یادش جاودانه گردید چرا كـه او حقیـقت بـود و حقیقت همیشه زنـده است.

در 15 خرداد 1342 ميليون‌ها انسان مسلمان به حمايت از حقانيت راه و روش و منطق امام دست به تظاهرات و راهپيمايی زدند و با نثار خون‌، ايمان و وفاداری خود را به پرچم توحيد و پرچمدار صادق آن ابراز داشتند. در 15 خرداد 1368 نيز ميليون‌ها انسان مسلمان، باز برای حمايت از حقانيت راه و روش و منطق امام و ادای سوگند نسبت به ادامه اين راه‌، در يك راهپيمايی عظيم‌، پيكر مطهر امام را مشايعت كردند و با او وداع نمودند.از اين روی خرداد 1342 تا خرداد 1368 را بايد دوران مجد و عزت و افتخار دوباره اسلام در عصر جديد ناميد. ميراث عظيم امام اعم از سيره و آثار مكتوب ايشان در معارف الهی، راهنمای حركت فردی و اجتماعی جوامع اسلامی خواهد بود.

انتهای پیام/