حسام الدین طبیبیان مرمت‌گر آثار تاریخی و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبرنگار میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران در خصوص آثار تاریخی ثبت شده در فهرست یونسکو گفت: میراث جهانی یونسکو به مجموعه مکان‌های فرهنگی یا طبیعی ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو گفته می‌شود مانند بناهای تاریخی، شهرهای تاریخی، تپه‌های باستانی،‌تالاب‌ها، جنگل، کوه، صحرا، و . . .  و این مکان‌ها بر اساس کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی متعلق به تمامی انسان‌های روی زمین هستند و حفاظت از این آثار با حفظ مالکیت کشور متبوعش، متعلق به تمام کشورهای عضو هم هست. 

وی در ادامه به ملاک‌های انتخاب یک اثر برای ثبت در فهرستی جهانی یونسکو اشاره کرد و گفت: اثری که نمایان‌گر دستاوردی بی‌مانند از نبوغ هنری بشر یا بیانگر یک سنت فرهنگی از میان رفته محسوب شود، نمونه‌های برجسته از نوعی بنا، مجموعه‌های معماری و مناظر یا اماکنی که نمایان‌گر مراحلی در سرگذشت انسان باشند به عنوان شاخصه‌هایی برای انتخاب یک اثر جهانی مطرح هستند طبیبیان در مورد آثار ثبت شده از ایران در فهرست جهانی یونسکو گفت: تا کنون تعدادی از مکان‌های تاریخی ایران از جمله تخت جمشید، میدان نقش جهان اصفهان، تخت سلیمان، پاسارگاد، گنبد سلطانیه، ارگ بم، سنگ نوشته بیستون، سازه‌های آبی شوشتر، بازار تبریز، مسجد جامع اصفهان و . . . در این فهرست جهانی قرار گرفته‌اند که میدان نقش جهان اصفهان به دلیل تجاوز به حریم بصری توسط برج‌های تجاری جهان نما مورد تهدید خروج از فهرست یونسکو است. 

طراح و مجری مرمت تیمچه ملاعلی بازار تهران در سال 84 با اشاره به مزایای ثبت آثار در فهرست جهانی یونسکو افزود: ثبت اثر در فهرست جهانی، حمایت و مراقبت‌های بهتر و بیشتر را در پی داشته و نشانه‌ اصالت و هویت تاریخی آن کشور است، از طرفی افزایش آثار ثبت شده موجب رشد جاذبه‌های توریستی و گردشگری و رونق اقتصادی کشور است. 

وی در ادامه گفت: در راستای افزایش میراث جهانی کشور تعدادی اثر باستانی، تاریخی از جمله نقش رستم، طاق بستان، شهر تاریخی ماسوله، قنات گناباد، منطقه حفاظت شده‌ ارسباران، هگمتانه، مسجد کبود و . . . به سازمان یونسکو برای بررسی و ثبت پیشنهاد شده‌اند. 

ناظر مرمتی امامزاده سید اسماعیل در بازار بزرگ تهران در خاتمه پیرامون عوامل خروج یک اثر از فهرست آثار جهانی بیان داشت: مالک اثر ثبت شده است در حفاظت از آن کوتاهی کند و دستورالعمل های بین‌المللی را در نگهداری اثر تاریخی نادیده بگیرد، برای مدتی در لیست سیاه سازمان قرار می‌گیرد و به کشور مربوطه اخطار داده می‌شود تا خطاهای خود را جبران کند و در صورت عدم رسیدگی، اثر از فهرست جهانی خارج شده و حمایت‌های جهانی آن نیز از بین می‌روند، بنابراین کشوری که نتواند از اثر ثبت شده خود حفاظت کند، در زمینه مدیریت آثار باستانی ضعف دارد. 

انتهای پیام/