سازمان بهداشت جهانی گزارش می‌دهد
آخرین جزئیات مصدومین زلزله نپال/ افزایش بیماران قطع نخاعی در نپال
سازمان بهداشت جهانی در گزارش آخرین وضعیت مصدومان زلزله نپال را اعلام کرد و بروزی عارضه قطع عضو و قطع نخاع مهمترین دغدغه مسئولان این سازمان در کشور نپال است.
به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، چالش‌های پیش روی دولت نپال پس از وقوع زلزله خانمان سوز در این کشور به قلم دکتر گانش گورانگ، رئیس یکی از مراکز امداد رسانی به مصدومان زلزله به شرح زیر است: در یک گزارش تخیلی منتشر شده در پایگاه الکترونیکی سازمان بهداشت جهانی "WHO" کارشناسان به بررسی شرایط پیش روی آن‌ها پرداخته‌اند.
بر اساس توضیحات بازماندگان زلزله، آن‌ها با کمبود شدید مواد غذایی و سر‌پناه و عدم دریافت کمک‌های پزشکی مواجه هستند.
دکتر گانش گورانگ، در مرکز بهداشتی در نپال اعلام کرده است: مهمترین دغدغده پزشکان در زمینه اقدامات توان بخشی بویژه در حوزه مربوط به ستون فقرات است، زیر ساخت‌های منابع انسانی و پزشکی در این کشور در این زمینه بسیار محدود است.
بر اساس آمار‌های اعلام شده حدود 14 هزار نفر در 25 ماه آوریل سال جاری میلادی نپال بر اثر زلزله 7 و 8 دهم ریشتری دچار جراحت شدید شده‌اند که از این میان تا به حال 6 هزار و 200 نفر جان خود را از دست داده‌اند. در میان مجروحین در حدود 4 هزار و 700 نفر به درمان‌های توان بخشی به دلیل شدت جراحات ستون فقراتی و اسکلتی نیاز دارند.
کارشناسان بیم از آن دارند که به علت ریز شدن رسیدن، کمک‌های توان‌بخشی و مراقبت از بیماران آمار افراد دچار قطع نخاع ویا قطع عضو افزایش چشمگیر پیدا کند.
همچنین دکتر Roderico، مدیر بخش بهداشت سازمان بهداشت جهانی که در نپال به سر می برد مراقبت از بیماران دچار صدمات نخاعی را بزرگترین چالش پیش روی در اثر زلزله عنوان کرده است.
در حال حاضر WHO در صدد تامین بودجه برای پیشبرد اهداف خود در امداد‌رسانی به مصدومین این زلزله مهیب است.
در حال حاضر کار امداد رسانی به گفته نام سارا Blin، نماینده نپال در سازمان جهانی معلولان در 4 بیمارستان بزرگ در پایتخت نپال، کاتماندو در حال انجام است.
به گفته سارا Blin، یکی دیگر از چالش‌ها مراقبت از کودکان بدون سرپرست در اثر زلزله است که علاوه بر درمان آن‌ها باید یک طرح برای آینده اقتصادی و اجتماعی آن‌ها توسط دولت نپال در نظر گرفته شود.
علاوه بر سازمان بهداشت جهانی، آژانس سلامت سازمان ملل متحد نیز خواستار یاری رسانی تمامی سازمان‌های امدادی و حمایتی از سراسر دنیا برای مصدومین نخاعی زلزله نپال شده است.
در پایان این مقاله نویسنده اینطور نتیجه گیری کرده است که علاوه بر هزینه‌های بازسازی آسیب‌های ساختاری و زیر بنایی دولت نپال با چالش درمان تعداد زیادی مصدومین صدمات نخاعی و کودکان بدون سرپرست مواجه است و نباید علاوه بر بازنگری در زیر ساخت‌های حوزه بهداشت و سلامت خود فکر برای آینده اجتماعی و اقتصادی این گروه‌ها کند.
انتهای پیام/
بر اساس توضیحات بازماندگان زلزله، آن‌ها با کمبود شدید مواد غذایی و سر‌پناه و عدم دریافت کمک‌های پزشکی مواجه هستند.
دکتر گانش گورانگ، در مرکز بهداشتی در نپال اعلام کرده است: مهمترین دغدغده پزشکان در زمینه اقدامات توان بخشی بویژه در حوزه مربوط به ستون فقرات است، زیر ساخت‌های منابع انسانی و پزشکی در این کشور در این زمینه بسیار محدود است.
بر اساس آمار‌های اعلام شده حدود 14 هزار نفر در 25 ماه آوریل سال جاری میلادی نپال بر اثر زلزله 7 و 8 دهم ریشتری دچار جراحت شدید شده‌اند که از این میان تا به حال 6 هزار و 200 نفر جان خود را از دست داده‌اند. در میان مجروحین در حدود 4 هزار و 700 نفر به درمان‌های توان بخشی به دلیل شدت جراحات ستون فقراتی و اسکلتی نیاز دارند.
کارشناسان بیم از آن دارند که به علت ریز شدن رسیدن، کمک‌های توان‌بخشی و مراقبت از بیماران آمار افراد دچار قطع نخاع ویا قطع عضو افزایش چشمگیر پیدا کند.
همچنین دکتر Roderico، مدیر بخش بهداشت سازمان بهداشت جهانی که در نپال به سر می برد مراقبت از بیماران دچار صدمات نخاعی را بزرگترین چالش پیش روی در اثر زلزله عنوان کرده است.
در حال حاضر WHO در صدد تامین بودجه برای پیشبرد اهداف خود در امداد‌رسانی به مصدومین این زلزله مهیب است.
در حال حاضر کار امداد رسانی به گفته نام سارا Blin، نماینده نپال در سازمان جهانی معلولان در 4 بیمارستان بزرگ در پایتخت نپال، کاتماندو در حال انجام است.
به گفته سارا Blin، یکی دیگر از چالش‌ها مراقبت از کودکان بدون سرپرست در اثر زلزله است که علاوه بر درمان آن‌ها باید یک طرح برای آینده اقتصادی و اجتماعی آن‌ها توسط دولت نپال در نظر گرفته شود.
علاوه بر سازمان بهداشت جهانی، آژانس سلامت سازمان ملل متحد نیز خواستار یاری رسانی تمامی سازمان‌های امدادی و حمایتی از سراسر دنیا برای مصدومین نخاعی زلزله نپال شده است.
در پایان این مقاله نویسنده اینطور نتیجه گیری کرده است که علاوه بر هزینه‌های بازسازی آسیب‌های ساختاری و زیر بنایی دولت نپال با چالش درمان تعداد زیادی مصدومین صدمات نخاعی و کودکان بدون سرپرست مواجه است و نباید علاوه بر بازنگری در زیر ساخت‌های حوزه بهداشت و سلامت خود فکر برای آینده اجتماعی و اقتصادی این گروه‌ها کند.
انتهای پیام/
