پیمان طالبی گوینده رادیو جوان در گفتگو با
خبرنگار رادیو تلویزیون باشگاه خبرنگاران در خصوص "روز رادیو" گفت: چهارم اردیبهشت روز رادیو را به همه تبریک میگویم و به شخصه میتوانم بگویم زندگی خودم را مدیون رادیو هستم و تا ابد عاشق رادیو میمانم.
وی از دلایل پر مخاطب بودن رادیو گفت: شرایط زندگی مردم طوری شده است که کمتر با رسانهها در ارتباط هستند ولی با رادیو میتوانند در اتوبوس و تاکسی همراه باشند. رادیو مونس و همراه مردم است؛ میتوان گفت مردم ارتباط خوبی با رادیو دارند و رادیو یک کار روتین است. چراکه رادیو اطلاع رسانی را لحظه به لحظه انجام میدهد و میتواند به شکل آنی خبرها را در یک برنامه زنده هم پخش کند.
طالبی ادامه داد: با توجه به اجرای خودم در برنامه پر مخاطب صبحگاهی رادیویی عکس العملهای خوبی از مردم دیدم، اینکه در یک برنامه درباره محیط زیست صحبت کرده و بازخوردهای خوبی از مردم گرفتم، شاید خواستار این هستند که یکی باشد تلنگری به آنها بزند.
وی درباره معیار تسلط یک گوینده رادیو گفت: گوینده باید میکروفن دیده باشد، هر اندازه هم که گوینده دوره دیده باشد، فن بیان بداند، صدای گوینده خوب باشد، تا زمانی که در برنامه زنده قرار نگیرد، نمیتواند حضور موفقی داشته باشد.
وی ادامه داد: تجربه مسئله بسیار مهمی است باید با شنونده همزاد پنداری کنیم، شعاری صحبت نکرده و با زبان خود مردم با آنها صحبت کنیم.
طالبی درباره معیار برنامه رادیویی ادامه داد: ابتدا محتوای برنامه حرف اول را میزند و مسئله بعدی فرم برنامه است که چطور و چگونه ساخته شده را ارائه دهیم.
وی از خاطرات تلخ و شیرین رادیو گفت: جمله به جمله حرف زدن در رادیو خاطره است. به نظرم رادیو رسانه لحظههاست، یکی از خاطرات شیرینی که در این چند سال برایم رخ داد، در یک برنامه با کارشناس برنامه صحبت میکردیم، در طول این 10 دقیقه کارشناس در مورد چگونگی و ویژگیهای پیراهن و تنوع رنگی آن و نوع دوخت و دوز صحبت میکرد که من به اشتباه پیراهن را تیر آهن شنیده و با گفتههای او مخالفت میکردم که این گفتگو تا مدتی باعث خنده و شادی دوستان بود.
وی ادامه داد: همیشه اعلام فوت هنرمندان عذاب آورترین خاطره تلخ من به حساب میآید، به شخصه دوست ندارم از این دست خبرها اعلام کنم. اعلام خبر فوت «مرتضی پاشایی» در برنامه «ضرب آهنگ»، خاطرهی دردناک برای من است.
طالبی در پایان خاطرنشان کرد: حتی با پیشرفتهایی که در این عرصه جدید داریم، خیلی از رسانهها فراموش میشود و به مردم ثابت میشود که همه رسانهها فراموش میشوند ولی رادیو همچنان باقی میماند.
انتهای پیام/