به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران، ممکن است افزایش بارش باران و برف در بعضی از روزها موجب خوشحالی مردم شود و این جمله بارها و بارها تکرار شود که "دیگر مشکل کم آبی در تهران یا دیگر شهرها حل شد" اما نباید فراموش کنیم که میزان بارش‌ها حتی در دوره‌های بارش نرمال نیز، برای کشور ما که در منطقه خشک و نیمه خشک قرار گرفته کافی نیست و بحران آب ادامه دارد.

بحران آب را اگر بخواهیم به دور از آمار و ارقام هم بررسی کنیم کافی است نیم نگاهی به کوه‌های بدون برف شمال تهران و یا شهرهایی که تابستان گذشته را در بحران گذراندند بیاندازیم ، که از هر آمار و ارقامی گویاتر است.

اما اگر بخواهیم از زبان آمار نیز وضعیت موجود را بررسی کنیم سالانه حدود 120 ميليارد مترمكعب آب تجديد شونده در كشور داريم كه  حدود 80 درصد این مقدار در کشور مصرف می‌شود که براساس استانداردهاي جهاني، هر كشوري به طور مطلوب بايد در حدود 70 درصد از اين منابع را مصرف کند.

این امر بدان معناست که ما 10 درصد از سهم محيط زيست را نيز به مصرف اختصاص داده‌ايم و نتیجه‌ای جز كاهش شديد سطح سفره‌هاي زيرزميني آب و خشك شدن تالاب‌ها و رودخانه‌هاي كشور را به دنبال نداشته است؛ که البته دریاچه ارومیه، هامون، بختگان و ... خود اثباتی بر این ادعاست که نه تنها اقلیم کشور بلکه افزایش برداشت از حق آبه محیط زیست این شرایط را رقم زده است.

گذشته از این بر اساس گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی نیز، ایران یکی از کشورهایی است که در آینده نزدیک، با کمبود آب مواجه می‌شود و کارشناسان سازمان ملل هم گفته اند که اگر خشکسالی در ایران رخ دهد به فاجعه انسانی تبدیل می‌شود؛ کمبود آب، افزایش جمعیت، بالا رفتن سطح زندگی و بهداشت و افزایش بیشتر مصرف آب و کمبود مواد غذایی در دهه‌های آینده بحرانی را پیش روی ایران قرار می‌دهد که چشم اندازش از همین حالا تیره است و البته مهار چنین بحرانی به کاری که ما در این سال‌ها انجام می‌دهیم بستگی دارد.

در این خصوص لازم است مسئولان با دید علمی به کم آبی نگاه کنند و برنامه ریزی جامعی داشته باشند و تجربه خشکسالی سال 78 را که فقط بر بخش کشاورزی ۱۰۰۰ میلیارد ریال زیان وارد کرد را تکرار نشود در آن روزها هم اگر برنامه‌ریزی جامعی داشتیم، این مشکلات به وجود نمی‌آمد. 

نباید فراموش کنیم که در کشورمان شاخص جامعی برای خشکسالی نداریم که منحصراً برای ایران تعریف شود. وقتی ما چنین شاخص‌هایی که مختص کشور خودمان باشد نداریم، برنامه ریزان هم نمی‌توانند به صورت علمی درباره بحث خشکسالی برنامه ریزی کنند و نتیجه این می‌شود اینکه از شاخص‌های کشورهای دیگر استفاده می‌کنیم.

انتهای پیام/