به دلیل اینکه برخی ترکیبات شیمیایی برای بدن غریبه هستند، ممکن است برخی ژل‌هایی که استفاده میشود به صورت پایدار باقی بمانند و  پس از مدت‌ها در بدن، عکس العمل‌هایی از جمله التهاب و آبسه‌های چرکی ایجاد کنند  به همین دلیل است که امروزه توصیه می‌شود که از ژل‌های موقت به ویژه در مرحله اول به منظور مشاهده حساسیت در بیمار تزریق شود و به هیچ عنوان از ژل پایدار استفاده نشود.

از سوی دیگر در صورت استفاده از ژل‌های غیر استاندارد ممکن است برای بیمار مشکلات جدی به وجود بیاید چرا که برای هر مشکلی که در فرد وجود دارد باید ژل‌های خاصی استفاده شود.  

چند سال قبل برخی افراد غیر متخصص از ژل پایدار پاژ به دلیل قیمت ارزان آن استفاده کردند، که متاسفانه بسیاری از این بیماران‌گاه حتی تا ۱۰ الی ۱۵ سال پس از تزریق، دچار برجستگی پوست، آبسه‌های چرکی و تورم دایمی شدند که حتی در برخی موارد غیر قابل علاج بود. 

از آنجایی که  ژل‌ها بر حسب نوعشان در عمق‌های متفاوتی باید تزریق شوند، تزریق سطحی ممکن است باعث ایجاد دانه‌های برجسته و نامنظم شود که نمای نامناسبی برای فرد به وجود می‌آورد. گاهی اوقات به ویژه به دلیل تزریق ژل‌های غیر استاندارد دانه‌ها و سفتی‌هایی به اندازه فندق و یا کوچک‌تر در محل تزریق ایجاد می‌شود، این موضوع به این دلیل است که بدن ژل را جسم خارجی می‌داند که معالجه آن بسیار سخت بوده و به مدت طولانی در بدن باقی می‌ماند.

از جمله عارضه‌های مهم تزریق ژل که اغلب توسط افراد غیرمتخصص ایجاد می‌شود، وارد شدن ژل به داخل رگ و تحت فشار قرار گرفتن ناگهانی عروق است، در ناحیه اخم و یا چین دو ابرو، کنار و گوشه‌های بینی که شریان‌های سطحی عبور می‌کنند در صورتی که حجم زیادی از ژل تزریق و یا وارد رگ شود، رگ مسدود شده و بلافاصله بافت دردناکی ایجاد می‌شود.
 در این شرایط لازم است بیمار به صورت اورژانسی به مرکز درمانی مطمئن مراجعه کند در غیر این صورت آن منطقه دچار زخم شدید شده و منجر به از بین رفتن بافت می‌شود؛ حتی ممکن است تزریق نامناسب ژل در ناحیه چین دو ابرو به داخل چشم برود و باعث کوری شود.

منبع شبکه خبر