معلمی که تجربه ودانش و را وقف آسایشگاه کهریزک کرد/معلمی که الگوی ایثار در آسایشگاه کهریزک است
ستوده معلمی است که تجربه و دانش خود را وقف آسایشگاه خیریه کهریزک نموده تا به این وسیله بتواند نور امیدی را در دل مددجویان این مجموعه روشن کند.
به گزارشخبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ؛ جایگاه پدران در تمام ادیان آسمانی و حتی مکاتب غیر الهی مورد احترام و تکریم واقع شده ، کسانی که تکیه‌گاه فرزندشان هستند و درست است که بهشت زیر پایشان نیست اما همیشه می توانند کشتی زندگی را ازمیان موج های سهمگین روزگار به ساحل آرام رویاها برسانند.
به سراغ پدری مهربان و دلسوز که در آسایشگاه خیریه کهریزک زندگی می کند می روم که با وقفمال واندیشه خود در این مجموعه توانسته نور امید را دردل بسیاری از مدد جویان جوان این مرکز روشن نماید . او ضمن اینکه به بسیاری از دانش آموزان معلول کهریزک درس می دهد از خیرین این مجموعه نیز محسوب می شود.
موی سپید او حکایت از گنجینه‌ای از تجربه هاست که در طول سالیان زندگی به او هدیه شده است.
حسین ستوده متولد 1312 متولد شهر بهبهان درخانواده ای سه نفری به دنیا آمده،6 ماهه بود که پدرش را از دست داد و بارزندگی بر دوش مادر مهربانش افتاد.
صحبتش را اینگونه آغاز کرد:بعد از گرفتن دیپلم وارد آموزش و پرورش شدم و همزمان در رشته فیزیک در دانش سرای عالی ادامه تحصیل دادم و توانستم در سال 1344 فارغ التحصیل شوم.
همزمان با ادامه تحصیلم در سال 1340 ازدواج کردم، همسرم یکی از هم شاگردی هایم در دانشگاه بود با مقدار پس اندازی که داشتیم خانه‌ای اجاره کردیم و زندگی مشترک خود را آغاز نمودیم.
در سال 1341 مادرم فوت کرد و تمام ارثی که از او به من رسیده بود را بعدها به آسایشگاه کهریزک اهدا کردم.
ماحصل چند سال زندگی زناشوئی ما 4 فرزند است ، 3 پسر و یک دختر که تمام سعی و دغدغه‌ام بر این بوده تا فرزندانم را درست تربیت کنم بنابراین تا جایی که می توانستم آنها را دررسیدن به اهدافشان یاری دادم و در این زمینه از هیچ کوششی دریغ نکردم به طوریکه شرایط ادامه تحصیل آنان را در خارج از کشور فراهم آوردم .
زمانی که فرزندانم برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفتند تصمیم گرفتم کاری برای دلم انجام دهم بنابراین منزل خود را که در تهرانپارس خریده بودم به آسایشگاه خیریه کهریزک اهدا کردم و خودم را وقف این مکان کردم .
او الفبای زندگی را از سرچشمه نگاه پر تجربه اش به معلولین کهریزک آموزش می دهد با وجود او هیچ تخته سیاهی سیاه نمی‌ماند چراکه با نوری که در دست دارد روشنایی دانشش را وسیله ای میکند برای آینده ی روشن معلولان
او در دبیرستان آسایشگاه خیریه کهریزک تدریس می کند و از اینکه می تواند زمان خود را صرف مددجویان کهریزک کند احساس مفید بودن می کند.
ستوده در این خصوص می گوید: آموزش به مددجویان کهریزک احساس خوبی را به من هدیه می دهد و از اینکه می توانم دانش خود را در اختیار آنان قرار دهم احساس مفید بودن می کنم و آرزو دارم هیچ کس بی خانمان نباشد.
او انسانی خود ساخته است و آزادی را با تمام وجود احساس کرده ، او آینه تمام نمای عشق و محبت و ایثاراست که با وقف تجربه و دارائی هایش در آسایشگاه خیریه کهریزک نوری را در دل مددجویان این مجموعه روشن کرده و آنها را به سمت سرزمین امید و آگاهی هدایت می کند.
از او می خواهم پیامی به من بدهد و او می خواند شعر؛
تا توانی دلی بدست آور دل شکستن هنر نمی باشد
صحبت آخر :
انسانهای بزرگی چون او می توانند ، عشق های زیبا و پرشکوه بیافرینند ...عشقی که این پدر و معلم دلسوز با تمام وجود نصیب مددجویان کهریزک می کند ستودنی است . بیایید سری به آسایشگاه خیریه کهریزک بزنیم و کتاب معرفت و عشق را از چشمان امثال ستوده ها بخوانیم ...
امام علی علیه السلام می فرماید: "اثر پیری و موی سپید را از بین نبرید که آن،خود نور و جلاست".
گزارش از نزاکت الهیاری
