استاپ امپریالیسم گزارش داد :
لیبی؛ قربانی بزرگ جنگ نیابتی غرب/ تخریب و غارت نفت توسط ناتو تا چه زمان ادامه خواهد داشت؟
با وجود لفاظی های فراوان و شدید از سوی مداخله گران غربی درباره ارمغان آزادی و دموکراسی در لیبی ، واقعیت بسیار دورتر از آن چیزی است که گفته می شود ؛ بخصوص برای سیاهپوستان لیبیایی که وضعیت اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی خود را در پایان حکومت معمر قذافی نابود شده می‌بینند .
به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران ؛ جنگی که در حال حاضر جنوب لیبی را در خود غرق کرده ، هرگز یک جنگ قومی یا قبیله ای نیست . در عوض به وضوح می توان اتحاد فزاینده میان گروه های قومیتی و عوام این کشور با نیروهای طرفدار قذافی ( حاکم سرنگون شده لیبی ) را به منظور آزادسازی لیبی از یک دولت نومستعمره و منصوب شده توسط ناتو مشاهده نمود .
روز یکشنبه 18 ژانویه ، گروهی از جنگجویان مسلح به یک پایگاه نیروی هوایی در خارج از شهر سبها در جنوب لیبی یورش بردند ، نیروهای وفادار به دولت نخست وزیر "علی زیدان " را از آنها اخراج و پایگاه را به اشغال خود درآوردند . همزمان اخباری از داخل کشور به گوش رسید که بر اساس آن پرچم سبز " جمهوری عربی مردم سوسیالیست لیبی " در اکثر شهرهای کشور به احتزاز درآمده است . اگرچه اطلاعات و منابع موثقی برای اثبات این مساله وجود ندارد ، چرا که دولت طرابلس تنها اطلاعاتی مبهمی و کلی را ارائه می دهد اما یک موضوع قطعی است : جنگ در لیبی همچنان ادامه دارد .
* جنگ روی زمین
علی زیدان، نخست وزیر کشور خواستار تشکیل جلسه اضطراری و فوری در کنگره ملی شد تا بدنبال حمله و سقوط یک پایگاه هوایی در کشور اعلام حالت فوق العاده نماید . نخست وزیر اعلام کرده بود که نیروهای وی در جنوب ماموریت سرکوب شورشیان را داشته وعلیرغم تداوم درگیری ها ، تا چند ساعت آینده این مبارزه به اتمام می رسد . سخنگوی وزارت دفاع نیز پس از آن مدعی شد که دولت مرکزی کنترل پایگاه نظامی را در دست گرفته و با وجود حمله نیروهای طرفدار قذافی به آن ، طرابلس از انقلاب مردم محافظت می کند .
علاوه بر حمله به این پایگاه هوایی، حملات متعددی نیز علیه اشخاص و افراد وابسته به دولت در طرابلس انجام گرفته است . یکی از بزرگترین این حملات ،ترور حسن الدوری معاون وزیر صنعت در شهر سرت بود . گرچه هنوز دلیل ترور وی مشخص نیست اما واقعیت محتوم این است که دولت مرکزی تحت حمله و اعتراض قرارداشته وقادر به محافظت از خود و نیز تامین امنیت کشور نیست . گمانه زنی های فراوانی برای این ترور عنوان شده که در راس آنها مبارزات نیروهای طرفدار قذافی می‌باشد .
تقویت نیروهای طرفدار قذافی در سبها و سایر مناطق کشور بخشی از محاسبات سیاسی و نظامی بزرگ و پیچیده تردر جنوب است؛ جایی که تعدادی از اقوام و قبایل مختلف که پیشتر در انزوای قطعی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی قرار داشتند برای مبارزه فعال شده اند .
در اوایل ماه جاری و زمانی که "اولد سلیمان" یکی از رهبران شورشی قبایل عرب لیبی کشته شد ، تنش ها به اوج خود رسید. اتحاد میان قبایل برای انتقام گیری خون وی بیش از پیش این گروه های اقلیتی و قبیله ای را تقویت کرده و موجب شد این قبایل در کنار گروه های سیاهپوست جنوب لیبی ، شمال چاد و نیجر ارتباط نزدیک تری با جنگجویان طرفدار قذافی برقرار کنند .
* سیاست های جنگ علیه قومیت ها
با وجود لفاظی های فراوان و شدید از سوی مداخله گران غربی درباره ارمغان آزادی و دموکراسی در لیبی ، واقعیت بسیار دورتر از آن چیزی است که گفته می شود ؛ بخصوص برای سیاهپوستان لیبیایی که وضعیت اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی خود را در پایان حکومت معمر قذافی نابود شده می بینند . این افراد بیش از آنکه دولت به اصطلاح دموکراتیک جدید را دولتی یکپارچه و هسان بدانند ، آن را دولتی با هدف حذف سیستماتیک اقلیت های قومی سیاه پوست کشور می بینند .
در واقع حتی سازمان دیده بان حقوق بشر _ ارگانی که نهایت تلاش خود را برای توجیه جنگ ناتو در لیبی با استفاده از ادعاهای دروغی مانند استفاده قذافی از انسانها بعنوان سپر جنگی و قرارگرفتن کشور در استانه نسل کشی ، انجام داد _ گزارش می دهد که جنایت علیه بشریت در زمینه کوچ اجباری بسیاری از اقوام لیبیایی در حال اجرا می باشد . این واقعیت در کنار تصاویر و روایت هایی که درباره تجاوز ، کشتار و دیگر جنایات علیه اقوام لیبی نشان دهنده تصویر تلخ زندگی آنها پس از حمله آمریکا و ناتو است .
سازمان عفو بین الملل در گزارش سال 2011 خود اسنادی را منتشر کرد که در آن به جنایات جنگی بی شماری که توسط " جنگجویان به اصطلاح آزادی " در لیبی انجام می شود ، اشاره شده است ؛ جنگجویانی که در رسانه های غربی بعنوان "آزادی خواهان " مورد تقدیر و ستایش قرار گرفتند . آنها از فرصت جنگ برای قتل و اعدام انواع قومیت های ملی و مذهبی دراین کشور استفاده کردند . این مساله در تضادی کامل با گزارش همین سازمان درباره نحوه رفتار با رنگین پوستان این کشور طی دوره حکومتی معمر قذافی می باشد .
بر اساس گزارش این ارگان بین المللی در زمان قذافی ، ثبات اقتصادی و اجتماعی و همچنین ارائه فرصت های ویژه اقتصادی و سیاسی برای سیاه پوستان لیبیایی و دیگر مهاجران آفریقایی در این کشور وجود داشت . با در نظر گرفتن این مساله ، جای تعجب نیست که الجزیره به نقل از یکی از طرفداران حامی قذافی در سپتامبر 2011 می نویسد : جنگ ما برای قذافی مانند جنگیدن یک پسر برای پدرش است ... ( ما آماده خواهیم بود ) برای او تا آخرین قطره خون خود بجنگیم .
مبارزه بسیاری از گروه های قومی و قبیله ای سیاه پوست با شبه نظامیان مبارزه ای در راستای تحقق صلح وعدالت می باشد . واقعیت این است که قومیت ها ناچار شدند خود را وارد این شکل از درگیری کنند چرا که به اذعان بسیاری از ناظران بین المللی آنها از ابتدای جنگ در بطن آن قرار داشتند : جنگ متجاوزانه ناتو در لیبی هرگز به منظور حفاظت از غیرنظامیان یا حقوق بشر نبوده به بیشتر در راستای تامین منافع و اهداف سیاسی و ژئوپلتیک خود با استفاده از تغییر حکومت انجام گرفت .
این مساله که اکثریت جمعیت این کشور ، از جمله اقلیت های سیاه پوست قومیتی در حال حاضر در وضعیتی به مراتب بدتر از دوران حکومت معمر قذافی هستند ، یک واقعیت محض است که به شدت از سوی مقامات غربی و رسانه های وابسته به آنها سرکوب می شود .
* مبارزه برای لیبی
صحت ندارد اگر فرض کنیم که مبارزات حامیان قذافی طی روزهای اخیر می تواند پیروزی های طولانی مدتی را ایجاد نماید و یا اینکه آنها موفق شده اند تحولات غیرقابل بازگشتی در چشم انداز نظامی یا سیاسی کشور داشته باشند . اگرچه قطعا دولتی نومستعمره و اجیر شده در نهایت ناپایدار است اما چنین دست نشانده ای در طرابلس را که از سوی قدرت های بزرگ غربی هم سیاسی و هم اقتصادی حمایت می شود ، به سختی می توان با استفاده از نیروهای اقلیتی شکست داد .
با این حال تحولات چند ماه اخیر نشان دهنده تغییراتی جالب در محسابت روی زمین است . بی شک اقلیت های قومی سیاه پوست و طرفداران قذافی دریافته اند که دشمن آنها مشترک است (شبه نظامیان قبیله ای و دولت مرکزی کنونی در طرابلس ) . این اتحاد می تواند مقدمه ای برای موفقیت های بیشتر در مبارزه علیه شورشیان و همراهان دولتی آنها باشد .
واقعیت این است که اتحاد به منظور توسعه همکاری ها نقطه عطفی در تداوم مبارزات طرفداران قذافی در لیبی به شمار می آید . جنگجویان این گروه در سبها نشانداده اند که قادرند حمایت های مردمی را جلب کرده و از این طریق به تعداد نیروهای مبارز خود بیافزایند . چنانچه این همکاری تداوم داشته باشد می توان امیدوار بود که بحران درگیری ها در لیبی پایان یافته و حکومتی مردمی در آن مستقر گردد . در چنین شرایطی دست ناتو و آمریکا نیز از غارت دخایر نفت و گاز لیبی کوتاه خواهد شد .
انتهای پیام /
دیوان عدالت اداری اعلام کرد؛
شرط سنی سازمان تأمین اجتماعی برای استخدام، غیر قانونی است
فرماندار گرمسار:
زلزله ۴.۸ ریشتر در گرمسار مهیب بود/ مصدوم شدن ۹ نفر
