باشگاه خبرنگاران گزارش می‌دهد
هتلی که در آن برنامه جنگ طراحی می‌شود/ آنچه در پس پرده کنفرانس مونیخ می‌گذرد
سیاستمداران، دیپلمات‌ها، افسران ارتش، فرماندهان نظامی و کارشناسان امنیتی در این دو روز دربارۀ جدیدترین مسائل امنیتی و دفاعی دنیا باهم به بحث و تبادل نظر پرداخته و سیاست‌های خود را به‌روز کردند.
به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران؛ بار دیگر هتل بایریشرهوف شهر مونیخ آلمان محل بزرگ‌ترین گردهمایی جهانی در نوع خودش است. امسال طبق روال هرساله 6 الی 8 فوریه کنفرانس امنیتی مونیخ (به اختصار MSC) پذیرای 400 میهمان بین‌المللی بود. در کنفرانس امسال حدود ۲۰ نفر از سران کشورها، ۶۰ وزير خارجه و دفاع، ۳۰ نفر از رؤسای سازمان‌های برجسته جهانی و هيأت‌های پارلمانی حضور داشتند.
سیاستمداران، دیپلمات‌ها، افسران ارتش، فرماندهان نظامی و کارشناسان امنیتی در این دو روز دربارۀ جدیدترین مسائل امنیتی و دفاعی دنیا باهم به بحث و تبادل نظر پرداخته و سیاست‌های خود را به‌روز کردند.
***شرکت‌کنندگان، موضوعات و برنامه‌های کنفرانس پنجاه و یکم (فوریه 2015)
در پروتکل رسمی سایت "کنفرانس امنیتی مونیخ"، آمده است که این کنفرانس به صورت خصوصی اداره می‌شود و کانونی مستقل با هدف حمایت از حل مسالمت‌آمیز بحران‌ها و همچنین همکاری‌های بین‌المللی در مواجهه با چالش‌های کنونی و آینده به شمار می‌آید. اولویت مسائلی که باید در این کنفرانس‌ها رسیدگی شود، مشارکت فراآتلانتیکی (بین دو سوی آتلانتیک: آمریکا-اروپا) است.
با وجود این هدف اصلی، فقط نمایندگان کشورهای اروپایی و آمریکایی نیستند که در کنفرانس امنیتی مونیخ حضور می‌یابند. حضور سیاستمدارانی از کشورهای اروپای شرقی و میانی، روسیه، هند، ژاپن و چین باعث شده تا علاوه بر همکاری‌های فراآتلانتیکی، موضوعات دیگری نیز در این کنفرانس به بحث گذاشته شود.
امسال اوکراین و داعش، دو موضوع اصلی کنفرانس مونیخ بودند. "سباستین رانگه" نویسنده و تحلیلگر آلمانی 30 ژانویه در مطلبی نوشت: «چرا در گزارش کنفرانس مونیخ، هیچ سخنی از عملکرد خود غرب در دو موضوع اوکراین و داعش به میان نیامد، انگار این دو بحران از آسمان نازل شده‌اند! انگار نه انگار که دخالت نظامی در عراق و لیبی، و همچنین آتش‌افروزی‌های مداوم در جنگ نیابتی سوریه بود که سنگ بنای امارت "دولت اسلامی داعش" را بنا نهاد.»
همچنین امسال یکی از حاشیه‌های مهم کنفرانس امنیتی مونیخ، مذاکرات دو و چندجانبۀ محمدجواد ظریف، وزیرخارجه کشورمان با 5+1 بود.
*** نشستی برای مدیریت جنگ‌ها
میعادگاه سالانۀ نخبگان در مونیخ، اغلب با اعتراضاتی نیز همراه است. منتقدان، کنفرانس امنیتی مونیخ را به نظامی‌گری متهم می‌کنند؛ مثلاً احزاب چپ‌گرا این کنفرانس را محلی برای مشورت کسانی دانستند که به طور مثال مانند کشورهای عضو ناتو، حق مداخله نظامی در تمام دنیا را برای خود قائلند.
تظاهرات چند هزار نفری روز شنبه 7 فوریه با شعار "با وجود ناتو، هرگز صلح نمی‌آید"
کنفرانس مونیخ در حقیقت همان اتاقی است که جنگ‌های ضدّبشری به یوگسلاوی و عراق، برنامه‌ریزی شد و همان جمع، بعدها کوشید بدان مشروعیت بدهد. به طور کلی، ایدۀ تشکیل چنین کنفرانس جهانی،ایدۀ خوبی بود اگر:
1. سیاستمدارانی که جنگ‌های متعددی را در دنیا کلید زده‌اند (افغانستان، عراق، لیبی) به آن دعوت نشوند.
2. سیاستمدارانی که به دنبال جنگ‌های آینده (اوکراین، ایران، سوریه، عراق) هستند هم دعوت نشوند.
3. سیاستمدارانی که هدایت پهپادها در مناطق ناآرام را برعهده دارند (یمن، سومالی، پاکستان) حضور نیابند.
اگر قرار بود واقعاً عده‌ای برای برقراری صلح دورهم جمع شوند (و نه به منظور تجارت تسلیحاتی)، نیازی به گردهمایی اعضای کنفرانس در سالنی به عظمت سالن فعلی در هتل بایریشرهوف نبود و یک اتاق کوچک برای این نشست کافی می‌بود.
سه‌شنبه گذشته برخی از اعضای شرکت‌کننده کنفرانس مونیخ به عنوان پیش‌جلسه در برلین دور هم جمع شده بودند و سرفصل‌هایی را که قرار است شش تا هشت فوریه روی میز بحث بگذارند، با هم چک کرده و نهایتاً پیش‌گزارش با عنوان " Collapsing Order, Reluctant Guardians" چاپ کردند. دراین گزارش، کنفرانس مونیخ به عنوان جرقه‌ای برای شروع یک طرح مدون معرفی شده که اجراکنندگان این طرح، بازیگران عرصه سیاست خارجی دنیا هستند.
در بخشی از پیش‌گزارش برلین، ذیل "آمادگی برای مدیریت"، آلمان اعلام آمادگی کرد که می‌تواند مسئولیت مدیریت بحران‌ها را بپذیرد. به گزارش بیلد، خانم "فون در لین" وزیر دفاع آلمان وقتی به عنوان نخستین سخنران از نخستین روز کنفرانس پشت تریبون رفت، اعلام داشت برلین، آماده هدایت بحران‌های جهانی است.
گاوک، رئیس جمهور آلمان، فون‌در‌لین وزیر دفاع و اشتاین‌مایر وزیر خارجه این کشور در کنفرانس مونیخ پارسال نیز بر تقویت روابط بین‌المللی و در صوت لزوم، شراکت‌های نظامی با آلمان تأکید کرده بودند.
فرقی نمی کند این مسئولیت به عهده آلمان محول شود یا آمریکا یا اتحادیه اروپا؛ مهم این است که بهر حال در این کنفرانس دو روزه علناً عنوان شد که سیاست خارجی غرب در قبال دنیا، با "مدیریت نظامی" گره خورده است؛ هرچند در پروتکل رسمی کنفرانس، قرار بوده بحران‌ها به طرق مسالمت‌آمیز و غیرنظامی حل و فصل گردند.
جای تعجب است که مسئولیت تأمین امنیت و ثبات، به دست کسانی سپرده شود که بر اساس منافع هژمونیک دو سوی آتلانتیک، شاخص امنیت در دنیا را میزان کنند.
دکتر "یورگن تودن‌هوفر" نماینده سابق مجلس آلمان از حزب CDU (حزب آنگلا مرکل) و فعال رسانه‌ای، کنفرانس امنیتی مونیخ را "کنفرانس ناامنیتی" نامید و 6 فوریه در صفحه فیسبوکش نوشت: «کنفرانس مونیخ جایی است که به جای "کبوترصلح"، "پهپاد و موشک" به اقسی‌نقاط دنیا می‌فرستند و می‌آیند تا به کمک همدیگر کشتارهایشان را توجیه کنند.»
انتهای پیام/
