به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، حضرت آیت الله خامنه ای بیان داشتند: اولاً نقش و سهم بانوان در نظام، یک نقش فوق العاده و ممتاز است، همچنان که در اصل انقلاب، نقش بانوان ممتاز بود. حالا شاید جوان های عزیزی که در جلسه هستند و در دوران مبارزات نبودند یا در دوران انقلاب نبودند، نمی دانند آنجا چه اتفاقی افتاد، جز از طریق گزارش هایی که همه اش هم متاسفانه ناقص است.

همه گزارش هایی که از دوران مبارزه و دوران انقلاب بیرون آمده، گزارش های ناقص و یک جانبه و کوتاه است. یک کار بزرگی هم در این زمینه داریم که اگرچه جزو اندیشه های راهبردی نیست اما جزو کارهای راهبردی است و انشاءالله باید دنبال شود.

آن کسانی که سابقه دارند، می دانند که زنان، هم در دوران مبارزه نقش داشتند، هم بخصوص در همان دوران انقلاب - یعنی آن یک سال و نیمی که حرکت انقلابی عمومی شروع شد - نقش داشتند. زنان یک نقش موثر و بی جایگزین داشتند که اگر نبودند زنان توی این اجتماعات، بلاشک این اجتماعات عظیم و این تظاهرات عظیم، آن اثر را نمی بخشید.

علاوه بر اینکه در بعضی جاها مثل مشهد ما، اصلا شروع این تظاهرات، از زنان شد. یعنی اولین حرکت عمومی مردمی، یک حرکت زنانه بود. البته مورد تعرض پلیس هم قرار گرفتند، بعد از آن بود که حرکت های مردانه راه افتاد. هم در مبارزات اینجور بود، هم در ایفای نقش در تشکیل نظام، هم در دوران بسرعت پدید آمده بعد از تشکیل نظام، یعنی دوران جنگ، دوران محنت، دوران امتحان سخت؛ «حتّی اذا ضاقت علیهم الأرض بما رحبت» (تا آن حد که زمین با همه وسعتش بر آنها تنگ شد. سوره توبه، آیه 118) اوضاع و احوال در دوران جنگ سخت شد.

... در این دوران سخت (دفاع مقدس)، نقش زنان یک نقش فوق العاده بود. نقش مادران شهدا، نقش همسران شهدا، نقش زنان مباشر در میدان جنگ، در کارهای پشتیبانی و بعضا بندرت در کارهای عملیاتی و نظامی - که من بخش کارهای پشتیبانی اش را خودم از نزدیک در اهواز دیدم - یک نقش فوق العاده بود.

زن ها حتی در بخش های نظامی هم فعال بودند، همین نوشته خانم حسینی - دا - این را نشان می دهد. اینها یک مجموعه کاری است که واقعاً با هیچ معیاری، با هیچ ترازوئی قابل اندازه گیری نیست.

مادر دو شهید، مادر سه شهید، مادر چهار شهید، شوخی نیست. اینها به زبان آسان می آید. بچه انسان سرما می خورد، دو تا سرفه می کند، چقدر نگران می شویم؟ یک بچه انسان برود کشته بشود، دومی برود کشته بشود، سومی برود کشته بشود، شوخی است؟ و این مادر با همان احساسات مادرانه سالم و جوشان و پرفوران، آنچنان نقشی ایفاء کند که صد تا مادر دیگر تشویق بشوند بچه هاشان را بفرستند میدان جنگ.

اگر این مادرها آن وقتی که جنازه بچه هاشان می آمد یا حتّی نمی آمد، آه و ناله می کردند، گله می کردند، یقه چاک می زدند، اعتراض به امام و اعتراض به جنگ می کردند، مطمئنا جنگ در همان سال های اول و در همان مراحل اول زمینگیر می شد. نقش مادران شهدا این است.

/انتهای پیام
منبع:ایرنا