به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران،‌ قریب 4 سال است که سوریه شاهد تحولاتی خون‌بار است، ده‌ها گروهک تروریستی به نمایندگی از بیش از 70 کشور جهان، جنگی بین‌المللی را علیه حکومت سوریه و شخص "بشار اسد" به راه انداختند که تاکنون نتایج بسیار هولناکی را به همراه داشته است.

 تعداد قابل توجهی کشته و مجروح از میان مردم بی‌گناه و غیرنظامیان و بیش از 3 میلیون نفر آواره این مدت را در کنار تخریب‌های گسترده زیرساخت‌ها و تجهیزات شهری، باید تنها بخشی از نتایج این ناآرامی‌ها دانست.
 
خیلی مسائل در طی این مدت تغییر کرده است، به عنوان نمونه می‌توان گفت هدف معاندان دیگر پس از گذشت 4 سال، براندازی اسد نیست که می‌توان دلیل این تغییر رویکرد آن‌ها نسبت به مسئله سوریه را ناشی از ناتوانی جبهه مخالفان از انجام چنین امری دانست، به تعبیری دیگر شکست جبهه غربی _عربی در  هر دو عرصه سیاسی و میدانی دلیل این چرخش در نگرش آن‌هاست.
 
در رابطه با پیروزی دمشق در بعد سیاسی طی این مدت ذکر این نکته کفایت می‌کند چنانکه  برخی کشورها روزی با بستن سفارتخانه‌هایشان در دمشق مخالفت علنی و بی‌پروای خود را نسبت به حکومت سوریه نشان دادند، اینک در پی بازگشایی سفارت‌های خود در دمشق هستند، غرب و برخی از وابستگان منطقه‌ای آن‌ها (جبهه غربی_عربی) به این مهم رسیدند که راه حل برون‌رفت از بحران سوریه سیاسی است و نه نظامی.

 
تاکنون چندین کنفرانس، همایش و گردهمایی مختلف به منظور حل بحران سوریه از طریق کانال‌های دیپلماتیک برگزار شده که این نشان از مشروعیت حکومت اسد نزد جبهه مخالفانش دارد، چرا که در غیر این صورت آن‌ها حاضر به نشستن پای میز مذاکره با طرف سوری نبوده‌اند کما اینکه در ماه‌های ابتدایی بحران سوریه مخالفان نظام سوریه،‌حکومت اسد را غیر قانونی و نامشروع می‌دانستند.
 
در یکی از جدیدترین تحرکات دیپلماتیک در خصوص بحران سوریه، مسکو به عنوان یکی از متحدان دمشق گردهمایی را ترتیب داده که قرار است در آن هیئت سوری با طرف مخالف خود (ائتلاف‌های مخالف دمشق) پای میز مذاکره نشسته و به اشتراکاتی دست یابند.
 
حال با توجه به آزادسازی کوبانی از اشغال نیروهای تروریستی در این نوشتار اشاراتی به این مهم خواهیم داشت:
 
این شهر را می‌توان در مقام مقایسه با آمرلی عراق برابر دانست، همان گونه که مردم آمرلی پس از دو ماه مقاومت دلیرانه و شجاعت بی‌بدیل خود موفق به شکست حصر نیروهای تروریستی شدند و این شهر به نماد مقاومت مردم عراق بدل شد، مردم غیور کوبانی نیز چنان کردند، مردم سوریه توانستند با رشادت‌های خود و به دنبال آزاد سازی کوبانی برگ زرین دیگری را به کارنامه پر افتخار مقاومت اضافه نمایند.
 
سرانجام پس از گذشت 3 ماه از اشغال این شهر به دست تروریست‌ها، نیروهای مردمی سوریه، ارتش و پیش‌مرگ‌های کرد همه با اتحاد و یکدستی توانستند ضربه مهلک دیگری را بر پیکره تروریست‌ها وارد آورده و این شهر را از لوث وجود گرگ‌صفتان انسان نما پاک کنند.
 

عرب‌ها کوبانی را عین‌العرب می‌نامند، این شهر  دارای موقعیتی خاص و هم‌مرز با ترکیه است، بنابراین اهمیت راهبردی و ژئوپلتیک آن برای طرفین درگیری بالاست به نحوی که می‌توان گفت مسأله کوبانی به نوعی گره خورده با آبروی کردها بوده است و آن‌ها تمام تلاش خود را صرف مبارزه با تروریست‌ها در این شهر کردند و سرانجام نیز مزد تلاش خود را با آزادی این شهر گرفتند.
 
در موضوع کوبانی کشورهای مختلف منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای درگیر بودند و به فراخور شرایط، موضع‌گیری‌هایی را در جهت تأمین اهداف خود داشتند. کشورهای عربی، ترکیه، کردستان عراق (به نمایندگی از حکومت مرکزی عراق) و حتی امریکا و متحدانش که این نشان دیگری بر اهمیت موضوع کوبانی از منظر بین‌المللی است.
 
غرب بر حسب رویه‌ای معمول سعی خواهد کرد با بهره بردن از قدرت رسانه‌‌ای خود این قبیل پیروزی‌ها را تفسیر به رأی کرده و به نفع خود در نظرها جلوه دهد. در این موضوع آن‌ها خواهند گفت کوبانی آزاد شد چون ائتلاف بین‌الملی در آن جا حضور داشت و این پیروزی نتیجه و تأثیر مثبت و مستقیم حملات نیروهای ائتلاف است.
 
پر واضح است که بازیگران مشارکت کننده در ائتلاف به اصطلاح ضدداعش اهداف دیگری را غیر از نابودی تروریست‌ها درنظر دارندف آن‌ها در عراق و سوریه وانمود می‌کنند که در حال مبارزه با داعش و دیگر گروه‌های تروریستی هستند و این در حالی است که تصاویر و اسناد معتبر بسیاری موجود است که نشان می‌دهد از هواپیماهای منتسب به نیروهای ائتلاف، سلاح، تجهیزات و حتی مواد غذایی به سمت مواضع تروریست‌ها ارسال می‌شود.

 
حال سوال این جاست که این رویکرد دوگانه و مزدورانه غربی‌ها تا کجا ادامه خواهد یافت؟ مگر می‌شود از یک طرف تروریست‌ها را حمایت کرد و از دیگر سو با آن‌ها به مبارزه پرداخت، این سیاست دیگر نخ‌ نما شده است چرا که سطح آگاهی مردم جهان بالا رفته است.

درسی که آزادسازی کوبانی با خود به همراه داشت، تأیید مجدد این مطلب است که تنها راه نجات و پیروزی در برابر اشغالگران و ظالمان زمان مقاومت است، مردم کوبانی، آمرلی، غزه و دیگر نقاط درگیر با پیاده نظام های نظام سلطه با تأسی از فرهنگ مقاومت توانستند حماسه‌هایی ماندگار در تاریخ رقم زنند، فرهنگ مقاومت همان چیزی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران وارد ادبیات سیاسی در دنیا شده و امروزه شاهدیم که در لبنان،‌ سوریه،‌ عراق و سرزمین‌های اشغالی این فرهنگ نهادینه شده و به عنوان مهمترین ابزار آنها در برابر زورگویان بدل شده است.
 
نکته قابل توجه این است که این قبیل پیروزی‌ها در عرصه عملیاتی سوریه فارغ از اهمیت‌هایی که به لحاظ ژئوپلتیک و راهبردی دارد، روحیه مضاعفی را نیز به نیروهای مقاومت و ارتش سوریه خواهد بخشید که این مهم می‌تواند در هموارتر کردن مسیر موفقیت‌ها و پیروزی‌های آتی نیز تاثیر گذار باشد.

انتهای پیام/