الرحمن نام خداوند است كه بعنوان آموزگار قرآن و آفريدگار بشر و آموزنده بيان، ذكر شده است. (آيه اول؛ الرَّحْمَنُ ؛ [خداى] رحمان).
 

سوره رحمان، در خطابى به جن و انس، از آفرينش جهان و از نعمت هاى فراوان و گوناگون خدا در دنيا و بهشت و نيز از عقوبت‏ هاى اهل دوزخ، سخن گفته است و با تكرار 31 بار آيه « فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ؛ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد»

در اين سوره نسبتا كوچك مى ‏پرسد كه به كدام يك از نعمت هاى پروردگارت تكذيب مى‏ كنيد؟!
 

و اين سوره در زبان ائمه به «عروس قرآن‏» معروف بوده است.
 

 سوره الرحمن را بعضى مكى و بعضى مدنى دانسته‏ اند.

این سوره 78 آيه دارد.