نقد و بررسی بازی Lara Croft and the Temple of Osiris
لارا کرافت را تقریبا همه‌ی گیمرهای عاشق ماجراجویی می‌شناسند. از معدود قهرمان‌های زن دنیای بازی‌ها که با شجاعت وصف نشدنی، به ماجراجویی می‌پردازد و همیشه ما را مبهوت شجاعت و هوش و داستان‌های خودش می‌کند.
به گزارش دریچه فناوری اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛ زنی که توانسته است جای خودش را در بین قهرمان‌های دنیای بازی‌ها تثبیت کند و اغلب با بازی‌هایی با عنوان «Tomb Rider» به ما سر می‌زد، اکنون با عنوان «لارا کرافت و معبد اوزیریس- Lara Croft and the Temple of Osiris» بازگشته است. عنوانی که نتوانسته در حد و اندازه‌های عناوین پیشین که لارا در آن به ایفای نقش می‌پرداخت ظاهر شود. این عنوان تمرکزش بر ارائه‌ی گیم پلی مبنی بر اکشن آرکید (Arcade)، جان به در بردن از تله‌ها و حل کردن پازل‌ها می‌باشد. در مقابل نیز با یک داستان پردازی و شخصیت پردازی ضعیف رو برو هستیم که سینماتیک های کوتاه و گذرا نیز باید به آن اضافه شود.
در شروع بازی ما قهرمان خودمان یعنی «لارا کرافت» را در سفری به مصر و از آنجا به اهرام ثلاثه پیدا می‌کنیم. جایی که لارا معبدی که مربوط به خدای مصریان باستان یعنی «اوزیریس» می‌باشد را کشف می‌کند. اما جشن اکتشاف او چندان طولی نمی‌کشد، زیرا رقیب خود در باستان شناسی یعنی Carter Bell را در داخل معبد می‌بیند. پس از یک معرفی کوتاه، دو باستان شناس با غول و خدایی که مسئول مرگ «اوزیریس» است روبرو می‌شوند. خدایی که از خواب بیدار شده و اگر مهار نشود، تمام دنیا به ویرانه تبدیل خواهد شد و همین سبب می‌شود که دو رقیب باستان شناسی با یکدیگر همدست شوند. همچنین دو خدای مصر باستان یعنی هوروس و ایسیس هم در این بازی به کمک شما می‌آیند تا دنیا را از نابودی نجات دهید. با وجود اینکه در شروع احساس می‌شود که با یک داستان خوب و گیرا سر و کار داریم، اما در ادامه متوجه می‌شویم که بازی بیشتر بر روی اکشن تمرکز کرده است تا داستان پردازی و سازندگان برای خالی نبودن عریضه تصمیم به گنجاندن داستانی هم در بازی گرفته‌اند. میان پرده‌های بازی بیش از ۳۰ ثانیه طول نمی‌کشند و چندان هم چیز خاصی را نشان نمی‌دهند. به همین دلیل اگر آنها را رد کنید تا زودتر به ادامه‌ی بازی بپردازید، چیز خاصی را از دست نداده‌اید.
یکی از معضل‌هایی که در این بازی می‌توان از آن نام برد، وجود نمای از بالا به پایین در تمام طول بازی است. به طور تقریبی در اکثر مراحل بازی این نوع نما مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. البته اگر انتظار آن لاراکرافت آکروبات باز را نداشته باشید! چرا که این نوع نما شما را محدود می‌کند و مجبورید با هزار زحمت برخی از پلتفرمینگ‌ها را انجام دهید. همچنین قابلیت انجام بازی بصورت چند نفره یا Co-Op نیز در این بازی وجود دارد. به این صورت که گیمرهای دیگر می‌توانند در نقش هوروس و ایسیس و کارتر (Carter) در کنار شما به انجام بازی بپردازند. دوربین ثابت بازی در همین بخش چند نفره نیز برای شما مشکل ساز خواهد بود، چرا که گشتن و جنب و جوش دیگر بازیکنان در صفحه ی بازی، باعث ایجاد مشکل در پیدا کردن شخصیتی که خودتان کنترلش را بر عهده دارید، می‌شود. به جای اینکه به هر یک از بازیکنان یک صفحه‌ی مخصوص اختصاص داده شود تا هر کس بخش‌های مربوط به خود را ببیند، تنها از یک دوربین بهره گرفته شده است که برای هر چهار بازیکن مشترک می‌باشد. از این رو باید انقدر زوم دوربین را کاهش دهید و نما را گسترده کنید تا همه‌ی کاراکترها در آن جا شوند وگرنه ممکن است یکی از بازیکنان از قاب تصویر بیرون برود! هیچ فرقی در کارکرد دوربین بین بخش Co-Op و بخش تک نفره‌ی بازی وجود ندارد و دوربین کلا ثابت است.
هر قدر که تعداد بازیکنان موجود در بخش Co-Op تغییر کند به همان نسبت امکان دارد که پازل‌ها و چالش‌های بازی نیز تغییر کند. البته نکته‌ی مثبت در بخش چند نفره این است که وجود چند بازیکن در بازی، المان‌های جدیدی را در حل پازل‌های بازی به گیمپلی اضافه می‌کند و راه‌های جدیدتری برای حل پازل‌ها پیش روی شما قرار خواهد گرفت. از جمله انجام کار تیمی برای حل یک پازل به نسبت پیچیده! وجود معابد مختلف، صحنه‌های مبارزه ی بازی را بخش بندی می‌کند تا به آن تنوع ببخشد و همچنین انواع و اقسام پازل در معابد مختلف وجود دارد که پیچیده‌ترین آنها بهترین بخش‌های بازی را تشکیل می‌دهند. پازل‌ها کاملا منطقی و راضی کننده هستند و شما مطمئنا از حل آنها لذت خواهید برد. در مجموع می‌توان گفت که بازی Lara Croft and the Temple of Osiris با وجود اینکه بطور کلی راضی کننده به نظر می‌رسد، اما به اندازه‌ی عناوین اصلی که شخصیت لارا کرافت در آنها به ایفای نقش پرداخته است جذاب نمی‌باشد. نبود یک داستان گیرا، گرافیکی که به نظر می‌رسد مربوط به نسل هفتم بازی‌های ویدیویی باشد، دوربین ثابت بازی و... در کنار نقاط مثبت، این عنوان را به یک بازی معمولی تبدیل می‌کند. عنوانی که در حد و اندازه‌های سری بازی‌های Tomb Raider ظاهر نشده است، اما می‌تواند سرگرمی خوبی برای کسانی که دنبال انجام یک عنوان جدید هستند باشد.
در شروع بازی ما قهرمان خودمان یعنی «لارا کرافت» را در سفری به مصر و از آنجا به اهرام ثلاثه پیدا می‌کنیم. جایی که لارا معبدی که مربوط به خدای مصریان باستان یعنی «اوزیریس» می‌باشد را کشف می‌کند. اما جشن اکتشاف او چندان طولی نمی‌کشد، زیرا رقیب خود در باستان شناسی یعنی Carter Bell را در داخل معبد می‌بیند. پس از یک معرفی کوتاه، دو باستان شناس با غول و خدایی که مسئول مرگ «اوزیریس» است روبرو می‌شوند. خدایی که از خواب بیدار شده و اگر مهار نشود، تمام دنیا به ویرانه تبدیل خواهد شد و همین سبب می‌شود که دو رقیب باستان شناسی با یکدیگر همدست شوند. همچنین دو خدای مصر باستان یعنی هوروس و ایسیس هم در این بازی به کمک شما می‌آیند تا دنیا را از نابودی نجات دهید. با وجود اینکه در شروع احساس می‌شود که با یک داستان خوب و گیرا سر و کار داریم، اما در ادامه متوجه می‌شویم که بازی بیشتر بر روی اکشن تمرکز کرده است تا داستان پردازی و سازندگان برای خالی نبودن عریضه تصمیم به گنجاندن داستانی هم در بازی گرفته‌اند. میان پرده‌های بازی بیش از ۳۰ ثانیه طول نمی‌کشند و چندان هم چیز خاصی را نشان نمی‌دهند. به همین دلیل اگر آنها را رد کنید تا زودتر به ادامه‌ی بازی بپردازید، چیز خاصی را از دست نداده‌اید.
یکی از معضل‌هایی که در این بازی می‌توان از آن نام برد، وجود نمای از بالا به پایین در تمام طول بازی است. به طور تقریبی در اکثر مراحل بازی این نوع نما مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. البته اگر انتظار آن لاراکرافت آکروبات باز را نداشته باشید! چرا که این نوع نما شما را محدود می‌کند و مجبورید با هزار زحمت برخی از پلتفرمینگ‌ها را انجام دهید. همچنین قابلیت انجام بازی بصورت چند نفره یا Co-Op نیز در این بازی وجود دارد. به این صورت که گیمرهای دیگر می‌توانند در نقش هوروس و ایسیس و کارتر (Carter) در کنار شما به انجام بازی بپردازند. دوربین ثابت بازی در همین بخش چند نفره نیز برای شما مشکل ساز خواهد بود، چرا که گشتن و جنب و جوش دیگر بازیکنان در صفحه ی بازی، باعث ایجاد مشکل در پیدا کردن شخصیتی که خودتان کنترلش را بر عهده دارید، می‌شود. به جای اینکه به هر یک از بازیکنان یک صفحه‌ی مخصوص اختصاص داده شود تا هر کس بخش‌های مربوط به خود را ببیند، تنها از یک دوربین بهره گرفته شده است که برای هر چهار بازیکن مشترک می‌باشد. از این رو باید انقدر زوم دوربین را کاهش دهید و نما را گسترده کنید تا همه‌ی کاراکترها در آن جا شوند وگرنه ممکن است یکی از بازیکنان از قاب تصویر بیرون برود! هیچ فرقی در کارکرد دوربین بین بخش Co-Op و بخش تک نفره‌ی بازی وجود ندارد و دوربین کلا ثابت است.
هر قدر که تعداد بازیکنان موجود در بخش Co-Op تغییر کند به همان نسبت امکان دارد که پازل‌ها و چالش‌های بازی نیز تغییر کند. البته نکته‌ی مثبت در بخش چند نفره این است که وجود چند بازیکن در بازی، المان‌های جدیدی را در حل پازل‌های بازی به گیمپلی اضافه می‌کند و راه‌های جدیدتری برای حل پازل‌ها پیش روی شما قرار خواهد گرفت. از جمله انجام کار تیمی برای حل یک پازل به نسبت پیچیده! وجود معابد مختلف، صحنه‌های مبارزه ی بازی را بخش بندی می‌کند تا به آن تنوع ببخشد و همچنین انواع و اقسام پازل در معابد مختلف وجود دارد که پیچیده‌ترین آنها بهترین بخش‌های بازی را تشکیل می‌دهند. پازل‌ها کاملا منطقی و راضی کننده هستند و شما مطمئنا از حل آنها لذت خواهید برد. در مجموع می‌توان گفت که بازی Lara Croft and the Temple of Osiris با وجود اینکه بطور کلی راضی کننده به نظر می‌رسد، اما به اندازه‌ی عناوین اصلی که شخصیت لارا کرافت در آنها به ایفای نقش پرداخته است جذاب نمی‌باشد. نبود یک داستان گیرا، گرافیکی که به نظر می‌رسد مربوط به نسل هفتم بازی‌های ویدیویی باشد، دوربین ثابت بازی و... در کنار نقاط مثبت، این عنوان را به یک بازی معمولی تبدیل می‌کند. عنوانی که در حد و اندازه‌های سری بازی‌های Tomb Raider ظاهر نشده است، اما می‌تواند سرگرمی خوبی برای کسانی که دنبال انجام یک عنوان جدید هستند باشد.
