منابع اصلی اطلاعات که مورد استفاده مقامات و افراد قرار می گیرد شامل رسانه های مهم و تاثیرگذار، منابع آکادمیک و پژوهشکده ها هستند.
بنا بر اهمیت رسانه های مهم، صاحبان قدرت و ثروت می توانند گزینش عناوین اخبار را در اینگونه رسانه ها جانبدارانه انتخاب کنند و یا با دستکاری آنها را تحت تاثیر اهداف و افکار خود قرار دهند.
صاحبان سازمان های بزرگ چند ملیتی یا اعضای هئیت مدیره سازمان های مشابه بطورمستقیم می توانند در عملکرد رسانه های مهم دخالت کنند.
یکی از نمونه های آشکار اینگونه دخالت های شرکت های بزرگ در روند جریان سازی و ساخت افکار عمومی را می توان در هیئت مدیره تایم وارنر دید.
تایم وارنر دارنده مجله تایمز، اچ.بی.او، وارنر و سی ان ان و همچنین بسیاری از دیگر مراکز خبری است.هیئت مدیره این شرکت از اعضای کنونی و سابق شورای روابط خارجی، صندوق بین المللی پول، صندوق برادران راکفلر، واربرگ پنکوس،فیلیپ موریس ، سازمان ای.ام.آر و دیگر شرکت های مشابه است.
نیویورک تایمز و واشنگتن پست نیز از جمله مهمترین منابع خبری معتبر و شناخته شده در آمریکابه شمار می روند.
برخی از اعضای هیئت مدیره نیویورک تایمز از اعضای کنونی و یا گذشته شرینگ پلا، (تولیدات دارویی)، جان دی. کاترین تی، موسسه مک آرتور، شورون،سازمان مالی وسکو، شرکت کولبرگ، ایبی اینک، زیراکس،ای.بی.ام، شرکت فورد موتور، الی لیلی و غیره هستند.
افزون بر آن، شماری از مقاماتنشریه واشنگتن پست از اعضای کنونی و یا گذشته دانشگاه کلمبیا و بانک مرکزی آمریکا هستند.
از اینرو اکنون اندکی بهتر می توان به روابط و مناسبات پیچیده و محرمانه مقامات دولتی با صاحبان شرکت ها و سازمان بزرگ و همچنین ابررسانه ها پی برد.
کارل برنشتاین یکی از دو خبرنگار واشنگتن پست که گزارش هایی درباره رسوایی واترگیت منتشر کرد در حقیقت از ارتباط 400 خبرنگار آمریکایی با سازمان جاسوسی آمریکا/سیا/ پرده برداشت.
وی افزود، اجیر کردن صدها خبرنگار از سوی مقامات سیا مهمترین ابزار این آژانس برای رسیدن به اهداف رسانه ای خود بوده است.
افزون برآن از جمله سازمان هایی که در همکاری نزدیک با سیا هستند می توان به سازمان تلویزیونی آمریکا، سازمان تلویزیون ملی، اسوشیتدپرس، یونایتدپرس، رویترز، روزنامه هرست،مجله نیوزویک، میامی هرالد و هرالد تریبیون اشاره کرد.
مقامات سیا همچنین تلاش می کنند ماموران امنیتی خود را که در مراکز مهم خبری مشغول بوده اند آموزش های خبرنگاری بدهند.
ناگفته نماند که اینگونه اقدامات مربوط به سالهای اخیر نیست و مقامات امنیتی آمریکا از دهه های پیش در قالب عملیاتی محرمانه و آرام به اینگونه تصمیم گیری های اقدام کرده بودند.
مثال، درسال 2000 و در خلال بمباران کوزوو از سوی نظامیان ناتو، چند نفر از افسران نظامی عملیات روانی ارتش آمریکا پیشتر در مقر سی ان ان در آتلانتا دوره های خبری دیده بودند.
افسران مورد نظر به منظور حمایت از سیاست های دولت وقت ریگان رئیس جمهور آمریکا گزارش های فراوانی در راستای عملیات نظامی برای ساخت افکار عمومی در هرالد میامی منتشر کرده بودند.