به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ ثور یا گاو یک صورت فلکی شناخته شده‌ی اولیه است که چهره‌ی یک گاو نر را که نمادی برای قدرت و باروری در اساطیر بسیاری از تمدن‌هاست، نشان می‌دهد.

این مکان منزلگاه خوشه‌های ستاره‌ای پروین و قلایص در منطقه البروج است و به همین لحاظ ثور، برای علاقمندان به ستاره شناسی مجموعه‌ی بسیار جالبی است.


ستاره‌ها

آلفای ثور یعنی دبران که در عربی به معنای تعقیب کننده (خوشه پروین) است، چشم گاو را نشان می‌دهد و به نظر می‌رسد که متعلق به خوشه قلائص باشد اما در حقیقت چنین نیست و با آن ارتباطی ندارد. طیف این ستاره از نوع K5 III با قدر ۰٫۹ و به فاصله فقط ۶۰ سال نوری با زمین است.

ستاره دبران به اندازه کافی روشن است که بتواند نارنجی- قرمز خود را به سادگی به ما نشان دهد.


اجرام عمق آسمان

گروه ۲۰۰ ستاره‌ای قلائص در وسعتی به طول ۶ درجه و فاصله ۱۴سال نوری از زمین قرار دارد و به شکل حرف V صورت فلکی ثور را می‌سازد که به سادگی و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است.

خوشه پروین (M45) در واقع یک خوشه باز ستاره‌ای نسبتا جوان متشکل از صدها ستاره در سطحی که ۲ درجه را می‌پوشاند در فاصله ۴٫۵ سال نوری از ما قرار گرفته است. در یکی از شاخ‌های گاو، مشهورترین باقیمانده‌ی یک ابرنواختر معروف به سحابی خرچنگ (M1) قرار گرفته که دارای قدر هشتم پوشیده از گاز است که یک تپ اختر در حال چرخش در مرکز این ابر گازی قرار دارد.