سرود زندگی شاعر انقلابی به پایان رسید

به گزارش خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران؛ عباس کی منش مشهور به مشفق کاشانی متولد سال 1304 در کاشان است.

 وی با اخذ مدرک فوق لیسانس به تدریس مشغول شد و مدت 37 سال در آموزش و پروش به تربیت نسل جوان پرداخت.
 
استاد مشفق کاشانی همچنین ریاست هیئت مدیره انجمن شاعران ایران را بر عهده داشته است.

این شاعر آثاری را از جمله صلای غم تضمین 12 بند محتشم کاشانی، خاطرات (1324)، سرود زندگی (1342)، شراب آفتاب (1342)، آذرخش (گزیده اشعار)، آینه خیال سال (1372)،‌هفت بند التهاب(1375)، مجموعه شعر جنگ، تذکره شاعران معاصر و ... را از خود به یادگار گذاشته است.


بنابراین گزارش استاد مشفق کاشانی برای شرکت در مراسم سالروز تولد سهیل محمودی راهی انجمن شاعران ایران شد و در این مراسم به بیان خاطرات همکاری در رادیو و همچنین با شاعرانی چون زنده یادان قیصر امین پور،‌سید حسن حسینی، سلمان هراتی و نیز با شاعرانی چون سهیل محمودی و ساعد باقری پرداخت.

وی برای سالروز تولد سهیل محمودی یک رباعی سروده بود:

برخیز ز جا نه وقت خواب است ای دوست
بنشین که شب شعر و شراب است ای دوست
در بزم سهیل زهره با چنگ  نواخت
میلاد بلند آفتاب است ای دوست

استاد مشفق کاشانی پس از قرائت این رباعی از حال رفت و حاضران مراسم با اورژانس تماس گرفتند ولی متاسفانه استاد در بیمارستان به علت نارسایی قلبی در گذشت.

این استاد بزرگ از شاعران انقلابی بود که به واسطه‌ی شعرهایش مورد توجه همگان به خصوص مقام معظم رهبری بود.

مقام معظم رهبری در پیامی به همایش نکوداشت استاد عباس کی‌منش (مشفق کاشانی)، با اشاره به برخی ویژگی‌های ممتاز این شاعر برجسته کشور، تقدیر از شاعران بزرگ را موجب پیشرفت شعر و ادبیات فارسی و تشویق جوانان مستعد خواندند و تصریح کردند: یک خصوصیت مهم شعر آقای مشفق، قرار گرفتن در خدمت اهداف دینی و انقلابی است.

متن پیام رهبر معظم انقلاب که برگرفته از بیانات ایشان در دیدار اعضای ستاد برگزاری همایش نکوداشت استاد مشفق کاشانی در تاریخ ۱۳۹۲/۰۴/۱۰ است، به این شرح است:

»بسم الله الرّحمن الرّحیم

اولاً بسیار کار بجا و درستی انجام دادید که برای جناب آقای مشفق - شاعر عزیزمان - بزرگداشت گرفتید، نکوداشت گرفتید. یقیناً، تقدیر و برجسته سازی شخصیّت و خصوصیّات برجستگان ما، کمک می کند به اینکه جوانان ما، کسانی که استعداد دارند و ظرفیّت دارند، بتوانند حرکت کنند و پیش بروند. وقتی از شاعر تمجید می شود، نفس این، شاعرپرور است. شما می بینید، در دورانهای گذشته، شعرای بزرگی که مورد تشویق و تمجید حکّام وقت قرار گرفتند، موجب شده که در همان مجموعه کسان زیادی شاعر و نکته پرداز و مضمون ساز به وجود بیاید؛ این چیز اساسی‌ای است. بنابراین تشویق شاعران بزرگ و برجسته کردن شخصیّت آنها، کمک می کند به پیشرفت ادبیّات و شعر.

جناب آقای مشفق هم از شعرای خوب زمان ما هستند. بنده البتّه از قدیم با بعضی از اشعار ایشان - در مطبوعات و اینها - آشنا بودم و شخص ایشان را هم که از اوائل انقلاب به اتّفاق آقای حمید و مرحوم شاهرخی و اینها، مکرّر آقایان را زیارت می کردیم؛ از شعرهایشان می شنیدیم، استفاده می کردیم. غزل ایشان، غزل پخته و مضمون دار و خوش اسلوبی است؛ یعنی یکی از غزل سرایان برجسته‌ی زمان ما، جناب آقای مشفق هستند؛ بیشتر، سبک عراقی - و در عین حال دارای مضمون، دارای الفاظ شسته‌ رفته و پخته - غزل ایشان را تشکیل می دهد. حالا البتّه ایشان در فنون دیگر هم شعر می گویند، قصیده هم می گویند، قطعه هم می گویند، لکن غزل ایشان، یک برجستگی ویژه ای دارد. در جلسات شعری‌ای که بنده در آنجاها حضور داشته ام و توانسته ام بشنوم از شعرها، شعر ایشان همیشه، یک شیرینی و برجستگی و زیبایی خاصّی داشته. جا دارد که از ایشان حقیقتاً تشویق بشود.

علاوه بر جنبه‌ی شعری محض، دو خصوصیّت دیگر هم در آقای مشفق هست که قابل توجّه است: یکی اینکه شعر ایشان در خدمت هدفها قرار می گیرد؛ در خدمت هدفهای دینی و هدفهای انقلابی. از اوّل انقلاب - از قبل انقلاب هم شاید همین‌جور بوده؛ امّا آنچه من اطّلاع دارم در دوران انقلاب [است] - شعر ایشان، چه شعر مذهبی و به اصطلاح شعر آئینی‌ای که ایشان گفتند در مدایح و در موضوعات مربوط به ائمّه (علیهم السلام)، و چه شعرهایی که درباره‌ی مسائل انقلاب گفتند، همه‌ی اینها، شعرهای مفید و اثرگذاری است. آن بیت اوّل همین غزلی که الان ایشان گفتند، به نظر من می‌ارزد به خیلی از شعرها و گفته‌ها و نوشته‌ها؛ در وقتی که دشمن و بعضی از دوست های نادان سعی می کنند فضاها را تیره و تار جلوه بدهند، می گویند اگر هوش و گوشی وجود دارد، اینجا پنجره ها باز است. اینها خیلی نکات مهمّی است ]که] در غزل ایشان، همیشه در طول این زمانها، آدم مشاهده می‌کند.

نکته‌ی دوّم شخصیّت خود ایشان است؛ ایشان یک انسان محترم و آراسته به اخلاق خوب، به رفتار خوب محسوب می شوند و ما در طول این حدود سی و چند سال که با ایشان آشنا هستیم و مرتبطیم و از ایشان شنیدیم و گاهی با ایشان نشست و برخاست کردیم، همیشه این رفتار را از ایشان ملاحظه کردیم.

امیدواریم ان‌شاء الله خداوند به ایشان، سالهای طولانی عمر بدهد؛ ایشان را، آقای حمید را - این پیش‌کِسوت های شعر معاصر را - بایستی ارجمند داشت و عزیز داشت؛ ان‌شاء الله آینده‌ی ادب و شعر فارسی هم، به همین مناسبت و به همین میزان پیشرفت داشته باشد.

و السّلام علیکم و رحمة الله»



انتهای پیام/ رس