به گزارش خبرنگار وبگردی باشگاه خبرنگاران، مریم خاتون پور مُلک‌آرا اولین تراجنسی شناخته شده در ایران است. او توانست فتوای مشروعیت تغییر جنسیت در ایران را از آیت الله خمینی بگیرد. مُلک‌آرا انجمن حمایت از بیماران مبتلا به اختلالات هویت جنسی ایران را در سال ۱۳۸۶ هجری شمسی با کمک چند تن از پزشکان برای حمایت از تراجنسی‌های ایرانی ثبت کرد.

از آن زمان تا حال حدود 30 سال می گذرد. و اکنون ایران تعداد موارد جراحی تغییر جنسیت در ایران نسبت به کشورهای اروپایی بسیار بالاتر است.

اما چرا عمل جراحی تغییر جنسیت؟

پاسخش می تواند مفصل باشد. اما نکته مهم اعتراضاتی است که به این عمل میشود. ایران را بهشت تراجنسیتی ها می نامند چون بسیاری از بیماران از کشورهای اروپای شرقی و کشورهای عربی برای انجام عمل تغییر جنسیت به ایران سفر می‌کنند.

مسئله ما پاسخ به چرایی اعتراض به رفتار ایران درباب عمل تغییر جنسیت است.این اعتراضات رسانه ای هم میشود.یک بار از دهان احمد شهید و یک بار رسانه هایی چون بی بی سی!

برای پاسخ به این سوال باید تاریخ را ورق بزنیم.برگردیم به سالهای دهه‌ی ۶۰ تا ۸۰ میلادی و واقعه ی بزرگی که انقلاب جنسی نام گرفت.

در این خصوص رسانه ایران در گزارشی اینگونه به موضوع اشاره کرده است : انقلاب جنسی (یا زمان «آزاد سازی جنسی») یک جنبش اجتماعی بود که نظام سنتی رفتارهای جنسی و روابط بین فردی را در غرب را به چالش کشید. خیلی از تغییرات در هنجارهای جنسی در این دوره، امروزه جریان غالب شده‌اند.

آزادی سازی جنسی شامل افزایش مقبولیت رفتارهای جنسی خارج از روابط دگرجنس‌گرایانه‌ی تک‌همسری (ازدواج قدیمی)، جلوگیری از آبستنی و قرص‌های ضد بارداری، برهنگی در ملا عام و در حضور دیگران، هنجار شدن هم‌جنس‌گرایی و شکل‌های دیگر میل‌جنسی و قانونی‌شدن سقط جنین همگی در پی این انقلاب بودند.در غرب ودر برخی کشورهای اروپایی و آمریکایی چون همجنسگرایی قانونی است وحتی ازدواج همجنس گرایی نیز از مصونیت قانونی برخوردار است بنابراین جراحی برای تغییر جنسیت نه قانون است نه الزام.از این رو تمایل فراوانی برای این کار دیده نمی شود.

در فرهنگ بومی و دینی ایرانی نه تنها همجنس گرایی مذموم است بلکه به تبع آن ازدواج همجنس گرایی نیز به شدت نکوهیده شده. از این رو تغییر جنسیت در خصوص افراد خاص و دوجنسه به عنوان راه حل طبیعی و قانونی انجام می گیرد.

با وجود نفوذ موثر رسانه ها و شبکه های جمعی تاثیر انقلاب جنسی کاملا مشهود است و شبکه سلطنتی بی بی سی هم با تولید مستندهایی مثال "زیر تیغ جنسیت" ازدواج همجنس گراها را به دلیل نفی تغییر جنسیت می ستاید و تیغ تیزش را بر کالبد ایران می کشد.

علی همدانی گزارش گر این مستند ایران را جزو هفت کشوری می داند که مجازات اعدام برای همجنس گرایی بنا گذاشته اند و در ادامه از کشورهایی که این اختلال جنسی را امری عادی می دانند که با پیشرفت علم به این نتیجه رسیده اند که بیماری نیست را با نام "دنیای آزاد" می ستاید.

در " نوبت شما" ی بی بی سی هم وضع چنین است. او این گونه وانمود می کند که تراجنسی هایی که با جراحی تغییر جنسیت داده اند و برای صحبت آمده اند همگی پشیمان هستند. همجنس گراهایی که از بودنشان راضی هستند و از جراحی کردن و تغییر جنسیت می هراسند و این را بهانه و دست آویز خروج از کشور عنوان می کنند در حالی که واقعیت موجود این نیست!

واقعیت آن است که نمی شود شرایط بیمار همجنس گرا را درک کرد . به نظر می رسد در حال حاضر تغییر جنسیت تنها راه حل برون رفت از شرایط کنونی برای یک همجنس گرا باشد ولی آنچه مهم و قابل اعتنا است نفی تغییر جنسیت از سوی رسانه های غربی و فارسی زبان قعطه ای است برای تکمیل جورچین ( پازل) آزادی جنسی در ایران.نفی تغییر جنسیت زمینه ساز ازدواج همجنس گرایی میشود. ازدواجی که کم کم قانونی هم می شود.هم اکنون در شانزده ایالت آمریکا ازدواج همجنس‌گرایان قانونی شناخته می‌شود: کنتیکت، نیوهمپشایر، آیووا، ماساچوست، نیویورک، ورمونت، رودآیلند، مریلند، مینه‌سوتا، کالیفرنیا، مین به علاوه واشنگتن دی.سی.

ازدواج همجنس‌گرایان در انگلستان و ولز  نیز قانونی شده. دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، با حمایت قاطع از این قانون گفته: "اکنون ما همه برابریم."

در ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۵، کانادا چهارمین کشور و نخستین کشور در قاره آمریکا گردید که ازدواج همجنس‌گرایان را در سطح ملی قانونی کرد. این تصمیم در ۲۰۰۳ آغاز شد و در حالی بود که ازدواج همجنس‌گرایان در هشت استان از ده استان و یک قلمرو از سه قلمرو قبلتر قانونی شده‌بود. این میزان شامل ۹۰٪ جمعیت می‌شد و پیش از قانونی کردن در سطح ملی، در این مناطق نزدیک به سه هزار ازدواج صورت گرفته‌بود.

روی همین حساب باید عمل های تغییر جنسیت که در ایران رواج دارد نفی شود تا تنها مانع این مهم برداشته شود.