به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، تیم ملی در سراسر زمین به صورت خیلی متقارن و تنظیم شده‌ای سازمان دهی شده بود با توجه به اینکه وریا غفوری و مرتضی پور علی گنجی به ترکیب دفاعی تیم ملی بعد از جام جهانی اضافه شده بودند و انتظار می‌رفت در این دو پست لرزش صورت گیرد اما خوشبختانه این اتفاق رخ نداد و هر دو بازیکنان موازی با سایر بازیکنان وظیفه شان را انجام دادند.

در نیمه اول قبل از اینکه ایران به بازی مسلط شود، بحرین تا دقیقه 25 برتری نسبی داشت اما همان تجربه تحمل فشار که تیم ملی قبلا هم گذرانده بود و شاید یکی از دستاوردهای جام جهانی برای تیم ملی باشد به کار آمد و تیم ملی از دقیقه 25 آرام آرام توانست خود را به حریف تحمیل کند و با گل دقیقه 46 حاج صفی ایران به رختکن رفت و این بهترین حالت ممکن بود در نیمه دوم احساس می‌شد برای نگهداری یک گل،‌ ایران کمی بیش از حد عقب رفته است که این مسئله نیز بعد از خوردن گل دوم بحرین بیشتر هم شد اما قدرت اجرایی تیم ایران در ضربات ایستگاهی و کرنرها برتری 2 برصفر را به ایران داد و از این لحظه به بعد تقریبا گره کور فوتبال بحرین باز شده بود و تیم ملی راحت تر و آسانتر توپ را به گردش درآورد.

تنها نکته‌ای که می‌توان کمی آن را ارزیابی و تحلیل کرد تعویض رضا قوچان نژاد و شجاعی با سردار آزمون و جهانبخش بود.

در اینجا یک نکته وجود دارد که البته از نظر ما به عنوان یک بیننده مورد سوال است با توجه به اینکه امارات، قطر را 4 بر یک برده بود و کارلوس کی روش در این اندیشه بود که برد 2 بر صفر را بیشتر کند بر این اساس دو مهاجم را با این هدف تازه نفس کرده بود.

به هر حال این تفکر جواب نداد اما تفکر دیگری نیز شاید وجود داشته باشد، شاید کی روش دو مهاجم تازه نفس را برای حفاظت از دو گل که پیش افتاده بود تعویض کرد که در اینصورت هم زدن 5 کرنر و ضربه ‌آزاد و داشتن دو موقعیت برای تیم بحرین نشان می‌داد که این تعویض دوگانه موثر واقع نشد، اما تعویض سروش رفیعی یک تعویض کلاسیک برای تقویت خط میانه میدان بود.

 در مجموع بازی اول در مقابل بحرین نشان داد که تیم ملی می‌تواند با حوصله و با همین استراتژی یعنی جمع شدن و ضد حمله زدن از این گروه و به عنوان تیم اول یا دوم بالا بیاید اما بهتر است از هم اکنون به فکر بازی‌هایی باشیم که بایستی هر دو کفه ترازو هم حمله و هم دفاع مساوی باشد.

انتهای پیام/