به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران شیراز؛ ورزش زورخانه ای که از قدیم الایام در سرزمین ما رواج داشته و با فرهنگ ایرانیان عجین شده، نام مجموعه حرکات ورزشی با اسباب، بدون اسباب و با آداب و رسوم خاص است.

غرقی دبیر هیئت ورزشهای پهلوانی و زورخانه ای فارس می گوید: نام زورخانه، در ابتدا زیرخانه بوده منظور دخمه هایی که زیرزمینی و مخفیانه بوده است، سپس به ذکرخانه تغییر نام می دهد و اکنون هم زورخانه نام دارد.

وی ادامه داد: هر یک از وسایل ورزش زورخانه ای نماد یکی از وسایل جنگی ایرانیان باستان بوده است که گرز، کمان و سپر از آن جمله هستند.

ورزش زورخانه‌ای آداب و سنتی خاص دارد، آداب و سنتی که با پیروی از پهلوانان و دلاوران افسانه‌ای دورۀ باستانی و بر پایه فتوت، جوانمردی و پیروی از منش مولای متقیان استوار است و خلق و خوی مردانگی را در ورزشکاران برمی انگیزد.

از دیگر آداب این ورزش کمک به فقرا و تنگدستان، سفره داری و پاکیزگی است.

این خصایل به صورت شعر به همراه ضرب زورخانه ای به وسیله مرشد خوانده می شود و ورزشکاران هماهنگ با موسیقی و نوای مرشد جست و خیز می کنند و حرکات زیبای گروهی یا فردی به نمایش می‌گذارند.

این مسوول افزود: اصل و اساس ورزش پهلوانی و زورخانه ای بر پایه افتادگی است به همین دلیل در زورخانه ها را کوتاه می سازند تا ورزشکار هنگام ورود به زورخانه سر تعظیم فرود آورد و خود را با خاک یکی بداند.

غرقی ادامه داد: یکی از مراسم معروف زورخانه، گلریزان است که با حمد و ستایش خداوند شروع می شود.

این مراسم در جشن ها، اعیاد و میلادهای چهارده معصوم و در برخی موارد برای قدردانی از زحمات پیشکسوتان گرفته می شود.

دبیر هیئت ورزشهای پهلوانی و زورخانه ای فارس بیان کرد: در آخر دو جوان با لباس ورزش زورخانه ای دو طرف لنگی را گرفته به میان حضار می روند و دور می خورند و مردم هر مبلغی که خواستند در لنگ می اندازند.