مبارک باد طلوع و درخشش نور برگزیده الهی ...  
به گزارش  خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، تابش پرتوهای طلایی الهی چشمان عالمیان را خیره می‌کند. 

پروردگار گوید آفرین برآفریده‌ام که برگزیده و گزیده‌ای از نور وجود بخش معبود و پروردگار جهان است بر عالمیان ارزانی می‌شود و آن روز که قبل از آفرینش آسمان‌ها، زمین، عرش، دریا و ...  
 
نور محمد(ص) و علی(ع) آفریده شد.  
رضوان به آدمیان به ارمغان داده شد. 

درخشش نور نبوت بر زمین و آسمان کابوس طاغوت و ابلیس را در میان عالمیان به فراموشی سپرد. 

کابوسی که قرن‌ها با تردد ابلیس عالمیان را در چنگال شیاطین محبوس و سرگردان کرده بود اکنون با درخشش نور نبوت و الطاف الهی و محرومیت ابلیس درآسمان هفتم عرش الهی آرامشی دل‌انگیز بر عالمیان به ارمغان داده شد.
 
محرومیتی که ناله شیطان در آسمان عرش الهی را به دنبال داشت...
نواختن آوای زمزمه حوریان بهشتی گوش‌ها را می‌نوازد. 

عطر دل انگیز بوستان عرش الهی بر مشام عالمیان احاطه می‌شود.  
 
حوریان بهشتی با بارش گل‌ها و شکوفه‌های رضوانی زمین و آسمان را جنتی می‌کنند. نوری از نور الهی پروردگار برآدمیان به ارمغان داده می‌شود. 

با آمدن نور الهی و پرتو نورانی اشعه‌های عرش الهی زمین و آسمان گلباران آوای مبارکش باش عالمیان بر آل بنی هاشم طنین‌انداز می‌شود.  
 
آری امروز سالروز ولادت نوری از نور پروردگار عالمیان به حضرت محمد مصطفی رسول اکرم(ص) است. 

سلام و درود پروردگار بر پیامبر اکرم (ص) باد.  
 
*آنچه باید درباره 17 ربیع‌الاول و ولادت پیامبر اکرم(ص) بدانیم

حضرت محمد مصطفی (ص) در 17 ربیع‌الاول در سال عام‌الفیل همزمان با 570 میلادی در شهر مکه واقع در منطقه حجاز در شبه جزیره عربستان دیده به جهان گشود. 

حضرت آمنه (س) هنگام تولد پیامبر(ص) کسی را نزد عبدالمطلب (ع) جد بزرگوار ایشان فرستاد که خداوند به تو پسری داده است. 

حضرت عبدالمطلب(ع) با شنیدن این و حوادثی که هنگام تولد حضرت محمد(ص) نوه‌اش دیده بود، بی‌نهایت خوشحال شد و آن کودک را در دست گرفت و به داخل کعبه برد و مراسم شکرگزاری به جای آورد.  
 
حضرت عبدالمطلب برای عرض تشکر به پیشگاه خداوند جلیل، گوسفندی قربانی و عده‌ای را دعوت کرد. 

در آن جشن با شکوه که از عموم قریش دعوت شده بودند، نام فرزند گرامی خود را محمد گذارد. 

در آن هنگام از او پرسیدند: چرا نام فرزند خود را محمد (ستوده) انتخاب کردید، در صورتی که این نام در میان اعراب کم سابقه است؟
 
آن حضرت (ع) گفت: خواستم که درآسمان و زمین ستوده شود. 
تا آن روز فقط 16 تن به این اسم نامگذاری شده بودند.  

قرآن کریم از ایشان به نام‌های محمد واحمد یاد می‌کند.  
در سوره‌های آل عمران، محمد، فتح و احزاب او را به نام محمد و در سوره صفر به نام احمد خوانده است. 

منشأ اختلاف این است که مادر رسول اکرم (ص) پیش از جدش نام او را احمد گزارده بود، چنانکه در تاریخ منعکس است. 

*آنچه در میلاد پیامبر اکرم(ص) به وقوع پیوست 

همزمان با میلاد حضرت محمد مصطفی (ص) زمین لرزه‌ای به وقوع پیوست که آثار آن به همه نقاط جهان رسیدا، تا آنجا که کلیساها، صومعه‌ها و بت‌هایی که پرستش می‌شدند ویران شدند.  
کار جادوگران و پیشگویان نابه سامان شد.  
 
ستارگانی که درآسمان پیدا شدند از این زمان، دیده نمی‌شود. 

ایوان کسری در ایران به لرزه درآمد. 13 یا 14 ستون آن فرو ریخت و آتش آتشکده فارس خاموش شد، این درحالی بود که از هزاران سال پیش خاموش نشده بود. 

در این روز ابلیس از تردد در آسمان هفتم محروم شد به طوریکه ناله‌ای عظیم سرداد.  
 
ابلیس دوبار از تردد درآسمان محروم شد نخست هنگام میلاد حضرت عیسی(ع) از 3 آسمان و هنگام میلاد پیامبر اکرم (ص) از تردد در 7 آسمان محروم شد.  
 
*دانستنی‌های 17 ربیع‌الاول 

براساس روایات بسیار به جا آوردن غسل، روزه، زیارت پیامبر اکرم(ص) و اماکن زیارتی معصومان و ائمه اطهار، صدقه دادن، احسان کردن، خوشحالی کردن مومنان، برپایی جشن و سرور از اعمال و فضیلت‌های 17 ربیع‌الاول میلاد پیامبر اکرم (ص) و میلاد امام جعفر صادق(ع) است.
 
هرکس این روز را روزه بدارد ثواب روزه یکسال را خداوند برای او می‌نویسد و این روز یکی از 4 روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است.  
خواندن دو رکعت نماز در 17 ربیع‌الاول، میلاد پیامبر اکرم(ص) و امام جعفر صادق (ع) در هر رکعت یک مرتبه حمد، 10 مرتبه سوره قدر، 10 مرتبه سوره اخلاص دارای ثواب و فضیلت بسیار است.  
 
*روایاتی چند از مقام و منزلت پیامبر اکرم (ص) 

بنابر روایتی از امام جعفر صادق (ع) به نقل از پیامبر اکرم (ص) فرمودند: خداوند متعال مرا از درخشندگی نور خودش آفرید و... 

خداوند متعال خطاب به رسول خدا(ص) فرمودند:  ای محمد! قبل از اینکه آسمان‌ها، زمین، عرش و دریا و ... را خلق کنم نور تو و علی را آفریدم. 

امام صادق (ع) می‌فرماید: هنگام ولادت حضرت محمد مصطفی(ع) حضرت فاطمه بنت اسد(س) نزد آمنه (س) مادر گرامی پیامبر (ص) بود یکی از آن دو به دیگری گفت: آیا می‌بینی آنچه را من می‌بینم؟

دیگری گفت: چه می‌بینی؟ او گفت: این نور ساطع که میان مشرق و مغرب را فراگرفته است.
 
در همین حال حضرت ابوطالب (ع) وارد شد و به آنها گفت: چرا در شگفتید؟ فاطمه بنت اسد(س) ماجرا را به ایشان گفت.  
 
ابوطالب (ع) به او گفت: می‌خواهی بشارتی به تو بدهم. او گفت: آری. 

ابوطالب گفت:از تو فرزندی به وجود خواهد آمد که وصی این نوزاد خواهد بود. 

بنابر روایتی از امام حسن(ع) به نقل از هندبن ابی هاله رسول خدا در دیده‌ها با عظمت و در سینه‌ها محبتش وجود داشت. قامتش رسا، مویش نه پیچیده و نه افتاده، رنگش سفید و روشن، پیشانیش گشاده، ابروانش پرمو و کمانی و از هم گشاده، در وسط بینی برآمدگی داشت، ریشش انبوه، سیاهی چشمش شدید، گونه‌هایش نرم و کم گوشت، دندان‌هایش باریک و اندامش معتدل بود. 

آن حضرت هنگام راه رفتن با وقار حرکت می‌کرد. وقتی به چیزی توجه می‌کرد به طور عمیق به آن می‌نگریست، به مردم خیره نمی‌شد، به هرکس می‌رسید سلام می‌کرد، همواره هادی و راهنمای مردم بود. 

برای از دست دادن امور دنیایی خشمگین نمی‌شد. اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود، برترین مردم نزد وی کسی بود که بیشتر مواسات و احسان و یاری مردم نماید.
 
گزارش از زهره کلهر

انتهای پیام/