چند سالي است که خودروهاي چيني پا به بازار ايران گذاشته‌اند و با برندهاي مختلف شروع به فروش خودروهاي خود در ايران کرده‌اند؛ تا جايي که تا حدودي نيز جايگاه بعضي از خودروهاي ايراني را در بازار گرفته‌اند.اين خودروها که در حال حاضر جزو برندهاي ضعيف هستند و در صنعت خودرو دنيا نيز از رتبه پاييني برخوردارند، در ايران به عنوان خودروهاي باکيفيت و وارداتي به مردم و مشتريان معرفي مي‌شوند و تبليغات گسترده‌اي براي آنها در بازار وجود دارد.بر اين اساس، اين روزها شاهد هستيم که خريداران خودرو و کساني که جزو طبقه متوسط به پايين جامعه هستند، توان مالي خريد خودروهاي کره‌اي و ژاپني که حدود قيمتشان بالاي 100 ميليون است را ندارند و از سوي ديگر، به دليل نااميدي از کيفيت خودروهاي توليد داخل که روز به روز نيز بي‌کيفيت‌تر مي‌شوند، مجبور به خريد خودروهاي چيني در بازار مي‌شود.

اين در حالي است که اين خودروها هم دست‌کمي از خودروهاي توليد داخل ندارند و پس از مدت کوتاهي دچار مشکلات فني شده و در بعضي موارد نيز خيلي از قطعات اين خودروها براي تعويض يا تعمير در دسترس مشتريان قرار ندارد. آن هم در جايي که ما در سال‌هاي گذشته توانسته بوديم يک‌سري از برندهاي خوب خودرو را به مردم عرضه کنيم.

خودروهايي از قبيل مگان، زانتيا و ريو که پس از گذشت سال‌ها از توليد آنها، همچنان مردم راضي از اين سه نوع خودرو هستند، ولي امروز خودروهاي چيني از قبيل ليفان، ام‌وي‌ام و جک، نتوانسته‌اند جايگزين خوبي براي اين خودروها باشند.با اين وجود، در حال حاضر اين سوال مطرح است که دست‌اندرکاران خودرو نبايد با تامل بيشتر روي واردات خودرو، به‌دنبال خودروهاي بهتر براي مردم باشند تا خودروهاي چيني که داراي استانداردهاي جهاني نيستند، در بازار فعاليت نکنند و به مشتريان عرضه نشوند؟ آيا با نظارت بيشتر نمي‌توان خودروهاي با کيفيت‌تر و با قيمت مناسب‌تر از کشورهاي صاحب صنعت خودرو وارد ايران کنيم؟