به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، با آنکه 3 ماه از امضای پیمان امنیتی کابل–واشنگتن نمی‎گذرد، نشانه‌هایی دیده می‌شود که گویای دروغ پنداشتن توافق با افغانستان توسط آمریکا است و این کشور نه برای آبادانی و صلح افغانستان این پیمان را امضا کرد.
 
متن پیمان امنیتی کابل – واشنگتن در یک دیباچه و 26 ماده در هشتم مهرماه سال جاری از سوی دولت‎ افغانستان «حنیف اتمر» مشاور امنیت ملی و از جانب آمریکا «جیمز کیننگهم» سفیر آمریکا در کابل با حضور «محمد اشرف‎غنی» رئیس جمهور افغانستان امضا شد.
 
در بخشی از دیباچه این پیمان اهداف مهم آن آمده است: با علاقه‌مندی بر ادامه تحکیم همکاری‌های نزدیک دفاعی و امنیتی به منظور تقویت امنیت و ثبات در افغانستان، سهم‌گیری در صلح و ثبات منطقه‌ای و جهانی، مبارزه با تروریسم، دست‌یابی به منطقه‌ای که دیگر پناهگاه امن برای القاعده و گروه‌های وابسته به آن نباشد و افزایش توانمندی افغانستان برای دفع تهدیدات علیه حاکمیت ملی، امنیت و تمامیت ارضی‌اش و با درنظر گرفتن اینکه ایالات متحده در پی دستیابی به تأسیسات دائمی نظامی در افغانستان نبوده و خواهان حضوری نیست که تهدیدی برای همسایگان افغانستان باشد و همچنان با درنظر گرفتن تعهد ایالات متحده مبنی بر اینکه از قلمرو افغانستان و یا از تأسیسات‌ خود در این کشور با هدف راه‌اندازی حملات علیه کشورهای دیگر استفاده نمی‌کند.
 
این در حالی است که «جان کربی» سخنگوی وزارت دفاع آمریکا اخیراً اعلام کرد: دولت آمریکا تمایل ندارد که مانع فعالیت گروه طالبان و سایر تروریست‎ها شود، مگر اینکه علیه امنیت آمریکا اقدام کند.
 
کربی در بخشی از سخنان خود مبارزه با طالبان را کار نیروهای افغان دانسته و گفته است که پس از سال 2014 میلادی طالبان دیگر هدف حملات نظامیان آمریکایی قرار نخواهند گرفت.
 
این سخنان سخنگوی وزارت دفاع آمریکا در حالی است که بر اساس پیمان امنیتی کابل–واشنگتن در صورت درخواست همکاری دولت افغانستان از نظامیان خارجی برای حمله بر مواضع تروریست‎ها این کشور را یاری رساند.
 
در بند 3 ماده 2 پیمان امنیتی کابل – واشنگتن آمده است: برحسب تقاضای افغانستان، آمریکا فوراً حمایتی که آمادگی ارائه آن را دارد به نیروهای دفاعی و امنیتی افغان با هدف پاسخ‌دهی به تهدیدات علیه امنیت این کشور، فراهم می‌آورد.
 
شبه‎نظامیان طالبان در افغانستان طی سال‎های گذشته همواره کوشیده‎اند تا با از بین بردن نظام این کشور، اشغال افغانستان و دستیابی به قدرت مجدد نائل شوند.
 
هدف و انگیزه اصلی طالبان از 13 سال جنگ در برابر دولت افغانستان دوباره‎گیری قدرت در این کشور است و خروج نظامیان جنگی خارجی را فرصتی برای تحقق و رسیدن به این مقصد می‎دانند.
 
با توجه به اینکه پایان سال 2014 میلادی نزدیک است و نظامیان خارجی به صورت تدریجی رهسپار خاک خود می‎شوند، عملیات‎ها و فعالیت‎های طالبان تشدید یافته و این فعالیت‎های تروریستی به صورت وحشتناک حتی دامن کابل پایتخت این کشور را فراگرفته است.
 
این افزایش فعالیت‎های تروریستی طالبان در حالی است که آمریکا در بند 4 ماده 2 پیمان امنیتی کابل – واشنگتن تعهد کرده است: طرفین تصدیق می‌کنند که عملیات نظامی ایالات متحده برای شکست القاعده و وابستگان آن می‌تواند در چارچوب مبارزه مشترک با تروریسم قابل قبول باشد.
 
آمریکا تعهداتی را که بر اساس پیمان امنیتی به دولت کابل داده را سخنگوی وزارت دفاع آن کشور نقض کرده است، زیرا آن کشور متعهد شده تا در صورت درخواست افغانستان به نیروهای امنیتی و تدافعی افغان با هدف پاسخ‎دهی به تهدیدات علیه امنیت این کشور را همکاری می‎کند.
 
از سوی دیگر و با توجه به اهداف طالبان که همانا از بین بردن نظام حاکم در افغانستان است را نمی‎توان تهدیدی بر علیه امنیت این کشور ندانست.
 
در بند 4 ماده 2 پیمان نیز این سخنان سخنگوی وزارت دفاع آمریکا ابهاماتی را وارد کرده و گمان را بر این می‎دارد که نظامیان آمریکا تمایل ندارد تا با نیروهای افغان جهت سرکوبی طالبان عملیات مشترکی را انجام دهند.
 
با این حال، پیمان امنیتی با خوش‌بینی‎ از سوی دولت جدید افغانستان با آمریکا امضا شد و امید این می‎رفت که آمریکا به مفاد این پیمان احترام گذاشته و به تعهدات خود عمل کند.
 
اکنون که 3 ماه هم از امضای این پیمان نمی‎گذرد، آمریکا راهی دیگر را پیش گرفته و در تلاش برای برآورده شدن اهداف اصلی خود که تروریست‎سازی در افغانستان و منطقه، تهدید کشورهای قدرتمند منطقه و همچنین سود بردن اقتصادی از کشتزارهای مواد مخدر افغانستان است، برسد.
 
آمریکا می‎کوشد تا بنیان‎ها و پایگاه‎های عقیدتی و ایدیولوژیکی طالبان و سایر گروه‎های تروریستی را تقویت کند، تا از یک طرف بهانه‎ای باشد برای تداوم حضور در افغانستان به‎ویژه پس از سال 2024 میلادی و از سوی دیگر این تروریست‎ها عاملی باشند برای جلوگیری و پیشگیری از پیشرفت‎ در کشورهای منطقه تا این کشورها مجالی برای رقابت با آمریکا را نیابند.
 
اهداف عمده آمریکا از حضور در افغانستان را نمی‎توان بدون انگیزه نظارت بر کشورهای قدرتمند منطقه و تهدید علیه منافع و مصالح این کشورها دانست، زیرا از یک طرف آمریکا می‎تواند با استفاده از تروریست‎های دست پرورده خود به این کشورها تهدید باشد و از سوی دیگر پیش کسوت‎های اتمی سازی در منطقه را تهدید کند.
 
در 13 سال گذشته، طعم میلیاردها دلار ماحصل مواد مخدر افغانستان به کام آمریکا شیرینی کرده و با این حضور به دنبال تداوم این درآمدهای میلیارد دلاری است.
 
با این حال، می‎توان به وضوح گفت که آمریکا پیمان امنیتی را برای حمایت افغانستان نبسته بلکه پیمان را نوعی قول دروغین با دولت کابل در نزد خود شمرده و اهدافی را که در بالا متذکر شدیم، دنبال کند.
 
/انتهای پیام