درددلها و دغدغه‌های زیادی دارم

بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم که من دلشده این ره نه به خود می‌پویم
در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم
من اگر خارمو گر گل چمن آرایی هست که از آن دست که او می‌کشدم می‌رویم
دوستان عیب من بی‌دل حیران مکنید گوهری دارم و صاحب نظری می‌جویم
گر چه با دلق ملمع می گلگون عیب است مکنم عیب کز او رنگ ریا می‌شویم
خنده و گریه عشاق ز جایی دگر است می‌سرایم به شب و وقت سحر می‌مویم
حافظم گفت که خاک در میخانه مبوی گو مکن عیب که من مشک ختن می‌بویم