علی رادمنش روان‌شناس در گفتگو باخبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، گفت: امیدواری، حالتی است که در آن، انسان به مواردی که انتظارش را دارد دلبستگی پیدا می‌کند و امید در واقع به معنای در انتظار چیزی بودن است.
 
وی ادامه داد: معمولا امید و آرزو در فرهنگ فارسی، در کنار هم به کار می‌روند.
 
رادمنش اضافه کرد: انسان تا اندازه‌ای می‌تواند برای خود امیدسازی کند که به مرز خیال‌پردازی نرسد، امیدسازی همیشه با در نظر گرفتن واقعیت‌ها، امکانات و طاقت فردی شکل می‌گیرد در حالی که خیال‌پردازی این ویژگی‌ها را ندارد.
 
وی با اشاره به اینکه در اسلام امید و آرزو جایگاه بالایی دارد، افزود: در روایات، معصومین(ع) از امید به عنوان رحمت الهی یاد شده است.
 
وی ادامه داد: پیامبر(ص) درباره امید می‌فرماید: امید و آرزو برای امت من است و اگر امید و آرزو نبود هیچ مادری فرزندش را شیر نمی‌داد و هیچ باغبانی نهال نمی‌کاشت.
 
این روان‌شناس با تأکید بر اینکه امیدواری مثل صفات دیگر‌، اکتسابی است، یعنی باید با تلاش آن را به دست آورد، افزود: یکی از عوامل امیدواری در حفظ روحیه امیدواری، کاهش درد و رنج سختی است.
 
رادمنش اظهار داشت: انسان‌ها معمولا عجول هستند و به محض اینکه چیزی را ببینند به او امید می‌بندند و منتظر می‌مانند، اما آنچه مهم است دل بستن به واقعیت‌ها در زندگی است.
 
وی خاطرنشان کرد: توکل به خداوند در شرایطی که ابرهای تیره افق تاریک و مبهمی را برای آینده شما ترسیم کرده باشد یک ضرورت است، زیرا با توکل به خالق امیدی که دریافت می‌کنیم بهترین هدیه‌ای است که خداوند به بنده خود عطا می‌کند.
 
انتهای پیام/