هر شب با قرآن/ چرا خداوند به بندگانش مهلت می‌دهد؟!
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
آیا خدایانِ باطلِ مشرکان، احکامی از دین که خداوند به آن اذن نداده برای مشرکان قرار داده‌اند و اگر فرمان قطعی خداوند (مبنی بر مهلت دادن به منحرفان) نبود قطعاً میان مشرکان (به هلاکت) حکم می‌شد و همانا ستمکاران برایشان عذابی دردناک است.
* امام علی‌علیه السلام به فرزندش می‌فرماید: «لو کان لربّک شریک لاَتَتک رسله»(نهج‌البلاغه، نامه 31) اگر پروردگارت شریکی می‌داشت پیامبرانی از جانب او نزد تو می‌آمدند. این آیه همان معنا را می‌فرماید: آیا شرکایی که برای خدا می‌پندارید مکتب و آیینی به شما عرضه کرده‌اند؟
امام زین العابدین‌علیه السلام درباره‌ی مهلت‌های الهی می‌فرماید: «کان جزائی منک فی اول ما عصیتک النار»(صحیفه سجّادیه، دعای 16) خدایا کیفر من در اولین معصیت دوزخ بود (ولی تو به من مهلت دادی).
* انسان نیازمند قانون است و این نیاز را خدا می‌تواند برآورده سازد، نه دیگران. «ام لهم شرکاء شرعوا لهم»
* شریعت بر حقّ تنها با اذن الهی محقق می‌شود و بدون اذن او هیچ چیز جنبه شرعی و الهی ندارد. «ما لم یأذن به اللّه»
* بدعت در دین و تشریع قوانین خارج از اذن خدا شرک به اوست. «شرکاء شرعوا لهم من الدین ما لم یأذن به اللّه»
* سنّت قطعی خداوند آن است که همه‌ی مردم مهلتی برای نشان دادن جوهره خود داشته باشند. «و لولا کلمة الفصل»
* مهلت دادن به منحرفین یک لطف الهی است تا شاید به فکر توبه یا ایمان بیفتند و اگر این لطف نبود انسان با اولین گناه خود به کیفر نابودی می‌رسید. «لولا کلمة الفصل لقضی بینهم»
* شرک ظلم است و مشرک ظالم. «ام لهم شرکاء... انّ الظالمین»
سوره 42. شوری آیه 21
أَمْ لَهُمْ شُرَکآؤُاْ شَرَعُواْ لَهُم مِّنَ الدِّینِ مَا لَمْ یأْذَن بِهِ اللَّهُ وَلَوْلَا کلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِی بَینَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌآیا خدایانِ باطلِ مشرکان، احکامی از دین که خداوند به آن اذن نداده برای مشرکان قرار داده‌اند و اگر فرمان قطعی خداوند (مبنی بر مهلت دادن به منحرفان) نبود قطعاً میان مشرکان (به هلاکت) حکم می‌شد و همانا ستمکاران برایشان عذابی دردناک است.
* امام علی‌علیه السلام به فرزندش می‌فرماید: «لو کان لربّک شریک لاَتَتک رسله»(نهج‌البلاغه، نامه 31) اگر پروردگارت شریکی می‌داشت پیامبرانی از جانب او نزد تو می‌آمدند. این آیه همان معنا را می‌فرماید: آیا شرکایی که برای خدا می‌پندارید مکتب و آیینی به شما عرضه کرده‌اند؟
امام زین العابدین‌علیه السلام درباره‌ی مهلت‌های الهی می‌فرماید: «کان جزائی منک فی اول ما عصیتک النار»(صحیفه سجّادیه، دعای 16) خدایا کیفر من در اولین معصیت دوزخ بود (ولی تو به من مهلت دادی).
* انسان نیازمند قانون است و این نیاز را خدا می‌تواند برآورده سازد، نه دیگران. «ام لهم شرکاء شرعوا لهم»
* شریعت بر حقّ تنها با اذن الهی محقق می‌شود و بدون اذن او هیچ چیز جنبه شرعی و الهی ندارد. «ما لم یأذن به اللّه»
* بدعت در دین و تشریع قوانین خارج از اذن خدا شرک به اوست. «شرکاء شرعوا لهم من الدین ما لم یأذن به اللّه»
* سنّت قطعی خداوند آن است که همه‌ی مردم مهلتی برای نشان دادن جوهره خود داشته باشند. «و لولا کلمة الفصل»
* مهلت دادن به منحرفین یک لطف الهی است تا شاید به فکر توبه یا ایمان بیفتند و اگر این لطف نبود انسان با اولین گناه خود به کیفر نابودی می‌رسید. «لولا کلمة الفصل لقضی بینهم»
* شرک ظلم است و مشرک ظالم. «ام لهم شرکاء... انّ الظالمین»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
