سلولز جزء اصلی در ماده گیاهی بوده و در تمامی بخش‌های گیاهی غیرخوراکی چوب، کاه، چمن، پنبه و کاغذ کهنه وجود دارد. در سطح مولکولی، سلولز حاوی زنجیره‌های محکم کربن است و دانشمندان حاضر در این تحقیق به دنبال حفظ این زنجیره‌ها بودند اما اکسیژن مرتبط با آن‌ها که وجودش در بنزین مرغوب نامطلوب است را حذف کردند.

دانشمندان خاک‌اره جمع‌آوری‌شده را به داخل نوعی رآکتور ابداعی‌شان وارد کردند و نوعی کاتالیزور را به آن افزودند. با دما و فشار مناسب، تبدیل‌شدن سلولز موجود در خاک‌اره به زنجیره‌های هیدروکربن اشباع‌شده یا آلکان‌ها نصف روز زمان برد.

نتیجه، محصولی بینابینی بود که به گام آخر برای تبدیل‌شدن به بنزین کاملا تقطیرشده نیاز داشت. می‌توان از این محصول به عنوان افزودنی سبز به بنزین سنتی و جایگزینی برای بخشی از بنزین پالایش‌یافته معمولی استفاده کرد.

کارکردهای بالقوه این دستاورد فراتر از بنزین است چون می‌توان هیدروکربن سبز را در تولید اتیلن، پروپیلن و بنزن (بلوک‌های سازنده پلاستیک، لاستیک، فوم عایق، نایلون، پوشش‌ها و بسیاری موارد دیگر) استفاده کرد. همچنین سلولز از لحاظ اقتصادی به صرفه و دارای پتانسیل‌های بالایی بوده و همه جا در دسترس است.

جزئیات این دستاورد علمی در نشریه Energy & Environmental Science قابل‌مشاهده است.