"حسین علیزاده" مردم و نام ایران را به نشان "شوالیه" ترجیح داد
حسین علیزاده در یادداشت انصراف خود از نشان شوالیه آورده است: هنرمند در دیار خود ساخته می‌شود؛ به احترام مردم، به نام حسین علیزاده قناعت کرده و تا آخر عمر به آن پیشوند و یا پسوندی نخواهم افزود.
به گزارش حوزه موسیقی باشگاه خبرنگاران؛ حسین علیزاده، آهنگساز و موسیقیدان، پس از مدت ها سکوت خبری موضع روشن خود را نسبت به اهدای نشان شوالیه از سوی دولت فرانسه، طی نامه ای مطرح کرد. متن نامه به شرح زیر است:
به نام آنکه هنر را آفرید
شاید نوشتن این نامه، دشوار ترین و زیباترین لحظه عمرم را رقم می زند.
از روزهایی دور، از کوچه پس کوچه های خیابان خیام تا دبستان حافظ.از خیابان خواجه نظام الملک تا هنرستان موسیقی. از خیابان درختی تا مسیر دانشگاه تهران، از مسیری تا مسیری سیر شد...
از صدها کوچه و شهر و دیار گذشتم اما به شوق هفت شهر عشق در خم کوچه ای به انتظار ماندم و می مانم. چه با شکوه است یاد مادرم و یاد پدرم که برایم خودآموز عشق اند. و چه با شکوه است ستایش آموزگارانی که واژه مقدس هنر را در من دمیدند. سالهاست به پاس حق شناسی شان دل می نوازم و چه بزرگ مردمی که دل می دهند، می سازند و می پرورانند هنرمندشان را.
هنر فراتر از هر مرزی حکایتی است آشنا برای هر انسان. پیام آور عشق ، صلح، دوستی، برادری و برابری. نقشی است تا ابد برای هر دلی که می تپد در دیار من و دیاری دگر. هنرمند در دیار خود ساخته می شود تا بپروراند جهانی را.
موسیقی کهن ایران، طنین تاریخ مردمی است با شکوه. عشق، شجاعت و ایثار از تک تک نغمه هایش جاری است. و افتخار واژه ایست که مردم به هنرمند هدیه می دهند؛ همان طور که ما به هنرمندان بزرگ خود و جهان افتخار می کنیم، مردم هنردوست جهان نیز به بزرگان ما افتخار می کنند. مرا مردم هنردوست و هموطنان عزیز و بزرگم بارها به اوج افتخار رسانده اند. افتخاری که در بلندای وجود و در دستان گرمشان بود و حالا...
نغمه عشق و محبت و سپاس از دیاری دگر با عنوان و معنی خاص. نه در ستایش من، بلکه در ستایش هنر و هنرمند و چه زیباست نام ایران بر بال هنر، در پرواز از دیاری به دیاری و از مردمی به مردمی. اگر سیاهی جنگ و کینه و نابرابری در دنیای قدرت حاکم است، نغمه های عشق در دل مردم جهان فراتر و با قدرتی جاودانه نیز حاکم است. اگر سفیر سیاسی و فرهنگی کشور فرانسه، هدیه ملت با فرهنگ فرانسه را به سینه هنرمندان بزرگ ما نصب می کند، آن را ارج می نهیم و ما نیز ستایش می کنیم ستارگان پر افتخار تاریخ خود را.
شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی همان طور که نزد مردم است، نزد مسئولان - که باید خدمتگزاران تاریخ و فرهنگ و هنر باشند- می بود، یک هدیه و عنوان غیر خودی این همه انعکاس نداشت.
وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید می شود.
و اما من ضمن قدردانی از مسئولین کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنر پرور و هنر دوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده و تا آخر عمر به آن پیشوند و یا پسوندی نخواهم افزود.
در آخر ضمن تبریک به تمام بزرگان ایران و جهان که نشان با ارزش شوالیه را دریافت کرده اند، خود را بی نیاز از دریافت هر نشانی دانسته، همچنان اندر خم کوی دوست و به شوق عشق تا آخر عمر خواهم ایستاد.
با سپاس از تمام مردم هنردوست ایران و جهان
حسین علیزاده
انتهای پیام/ اس
به نام آنکه هنر را آفرید
شاید نوشتن این نامه، دشوار ترین و زیباترین لحظه عمرم را رقم می زند.
از روزهایی دور، از کوچه پس کوچه های خیابان خیام تا دبستان حافظ.از خیابان خواجه نظام الملک تا هنرستان موسیقی. از خیابان درختی تا مسیر دانشگاه تهران، از مسیری تا مسیری سیر شد...
از صدها کوچه و شهر و دیار گذشتم اما به شوق هفت شهر عشق در خم کوچه ای به انتظار ماندم و می مانم. چه با شکوه است یاد مادرم و یاد پدرم که برایم خودآموز عشق اند. و چه با شکوه است ستایش آموزگارانی که واژه مقدس هنر را در من دمیدند. سالهاست به پاس حق شناسی شان دل می نوازم و چه بزرگ مردمی که دل می دهند، می سازند و می پرورانند هنرمندشان را.
هنر فراتر از هر مرزی حکایتی است آشنا برای هر انسان. پیام آور عشق ، صلح، دوستی، برادری و برابری. نقشی است تا ابد برای هر دلی که می تپد در دیار من و دیاری دگر. هنرمند در دیار خود ساخته می شود تا بپروراند جهانی را.
موسیقی کهن ایران، طنین تاریخ مردمی است با شکوه. عشق، شجاعت و ایثار از تک تک نغمه هایش جاری است. و افتخار واژه ایست که مردم به هنرمند هدیه می دهند؛ همان طور که ما به هنرمندان بزرگ خود و جهان افتخار می کنیم، مردم هنردوست جهان نیز به بزرگان ما افتخار می کنند. مرا مردم هنردوست و هموطنان عزیز و بزرگم بارها به اوج افتخار رسانده اند. افتخاری که در بلندای وجود و در دستان گرمشان بود و حالا...
نغمه عشق و محبت و سپاس از دیاری دگر با عنوان و معنی خاص. نه در ستایش من، بلکه در ستایش هنر و هنرمند و چه زیباست نام ایران بر بال هنر، در پرواز از دیاری به دیاری و از مردمی به مردمی. اگر سیاهی جنگ و کینه و نابرابری در دنیای قدرت حاکم است، نغمه های عشق در دل مردم جهان فراتر و با قدرتی جاودانه نیز حاکم است. اگر سفیر سیاسی و فرهنگی کشور فرانسه، هدیه ملت با فرهنگ فرانسه را به سینه هنرمندان بزرگ ما نصب می کند، آن را ارج می نهیم و ما نیز ستایش می کنیم ستارگان پر افتخار تاریخ خود را.
شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی همان طور که نزد مردم است، نزد مسئولان - که باید خدمتگزاران تاریخ و فرهنگ و هنر باشند- می بود، یک هدیه و عنوان غیر خودی این همه انعکاس نداشت.
وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید می شود.
و اما من ضمن قدردانی از مسئولین کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنر پرور و هنر دوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده و تا آخر عمر به آن پیشوند و یا پسوندی نخواهم افزود.
در آخر ضمن تبریک به تمام بزرگان ایران و جهان که نشان با ارزش شوالیه را دریافت کرده اند، خود را بی نیاز از دریافت هر نشانی دانسته، همچنان اندر خم کوی دوست و به شوق عشق تا آخر عمر خواهم ایستاد.
با سپاس از تمام مردم هنردوست ایران و جهان
حسین علیزاده
انتهای پیام/ اس
فرزند هنر باش نه فرزند پدر
که فرزند هنر زنده کند نام پدر
خداوند حافظ استاد باشند.
دمت گرم وسرت خوش باد
نشون دادی ایرانی یعنی چی
آفرین وصد آفرین برتو ای هنرمند باغیرت
هم حسين زاده اي هم علي زاده
آفرین وصد آفرین برتو ای هنرمند باغیرت
فقط یک کلام به شما می گویم:
( عمو حسین دوستت دارم )
نوازنده ی ساز های قانون و دف
و (کرال)
ظاهر و باطن آنها یکی نیست که هیچ
آنها هزار ظاهر دارند.
خدایا به ما بصیرتی ده که حتی در مملکت خودمان بتوانیم حق را از باطل تشخیص دهیم
چون اینجا هم دارد کار سخت می شود.
آمین.
خوبی؟
زنده باد
از اینکه در روزگار ما نیز با همه درد ها و زخمها و بیداد ها انسانها بزرگی چون شما هستند خوشحالم وبر ایرانی بودنم می بالم
عزیزبودی عزیزترشدی"حسین جان"
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود / به هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
درود بر شرفت ما سپاسگذار زحمتهای شما هستیم و قدر مفاخر کشورمان را میدانیم و به وجود شما افتخار میکنیم و نامتان همیشه جاودان خواهد ماند اینشائلله .
خداوندا، مگذار آنچه را که حق می دانم ؛
به خاطر آنچه که بد می دانند، کتمان کنم . . .
دمت گرم استاد بزرگوار
ایرانی اصیل به این میگن.
الهی بحق صاحب اسمی که برایتان گذاشتند امام حسین نگهدار شما باشد در زیر سایه امام زمان
لزومی ندارد که آنها تقدیر کنند چه بسا آنها ازاینگونه برنامه ها مکرها ونیرنگهایی دتبال میکنند
فرار مغزها و نخبگان
بعد هم اقامت و پناهندگی
که بعدها ایرانیان برای آموزش موسیقی ویزا بگیرند وبروند موسیقی ایرانی را در فرنگ بیاموزنند
دلشان برای ایشان نسوخته که
میخواهند ایران را از نخبگان تهی کنند
کم نیستند سازمانهای بین المللی فرهنگی در کشور ما برای تقدیرشان
آفرین بر شیرمردان وحقا که نام حسین برازنده شماست
افرین ودرود برشهیدان ما
که آرامش وامنیت را به ما هدیه کردند
زنده باشی استاد.
ایران در طول تاریخ به جهانیان نشان داده که مردمان این سرزمین شرافتمند و باعزت بوده و هستند امروز شما با تصمیم خود مصداق زنده این سخن و باعث مباهات و افتخار همه ما هستید
آرزوی موفقیت و سلامت برای شما و خانواده محترمتان از خداوند منان خواستارم
در ابتدا تشکر می کنم از استاد بزرگ به خاطر تدبیر و اندیشه ی زیبا.بخاطر موضع زیبایی که گرفتن و نشان دادن که یک ایرانی هنر با ارزش خود را چگونه می تواند عرضه کند که جهانیان را مجاب کند به تمجید از این هنر و هنرمند.و همانند استاد از دولت فرانسه سپاسگذارم بخاطر ارج نهادن به هنر ایرانی.
و در انتها از کسانی که بدون دقیق خواندن موضع استاد برای خود معادله سیاسی می سازند به نفع خود و در رسانه ها جار می زنند گله گذارم که اندشه استاد را خراب می کنند.
هنرمند واقعي كسي است كه به مردمش افتخار كندو مدال افتخار را ازمردمش بگيرد كه ماندگار است و جاويد و شما با اين كار ارزشمند ضمن اين كه دل مردم را شاد كرديد مدال ارزشمند لياقت را از مردم ايران دريافت داشتيد .اين مدال مباركتان باد.
پاينده باشيد و جاويد
ممنون استاد که سرافرازمان کردید
همون هایی که میخوان با این کارهاشون برداشت های سیاسی کنند
درود بر غیرت و شرف استاد
زنده باد حسین علیزاده
استاد فرهنگ این ملت از افراد بزرگی مثل شما تاثیر می گیرد من هم به ایرانی بودنم افتخار میکنم چون بزرگمردانی مثل شما هموطنان من اند دفاع از ارزش های ایرانی به اندازه ی دفاع از مرز های ایران مقدس است .همیشه پاینده وسرافراز باشید
اینکه هیچ وقت نبایدبه خندهاوهدایای بدون چشم داشتی غربیها خوشحال شدچون پشت پرده آنها فتنه ای خفته است.
با تمام وجودم دوستت دارم استاد