"حسن هانیزاده"در گفتگو با
خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران، پیرامون اهمیت توافق ایران و 1+5 بر جامعه بینالملل، گفت: دستیابی به توافق جامع میان ایران و 1+5 میتواند به حل بسیاری از بحرانهای منطقه و جهان کمک کند.
وی ادامه داد: با توجه به نقش و جایگاه جمهوری اسلامی ایران در منطقه لذا این توافقات، معادلات سیاسی و امنیتی منطقه را دگرگون خواهد کرد.
این کارشناس سیاست خارجی تصریح کرد: تجربه ثابت کرده که بدون همکاری و همیاری ایران، کشورهای غربی نخواهند توانست با گروهکهای تروریستی مقابله کند.
هانیزاده در پایان خاطرنشان کرد: امضای یک توافق جامع میان ایران و 1+5 گام مهمی برای کمک به حل بحرانهای منطقهای تلقی میشود، لذا به نظر میرسد که علیرغم فشارهایی که از سوی رژیم صهیونیستی علیه آمریکا صورت می گیرد، ایالات متحده تمایل دارد هرچه سریعتر موضوع هستهای ایران را به یک سرانجام برساند.
شایان ذکر است؛ تیم هستهای کشورمان به سرپرستی "محمد جواد ظریف" رئیس دستگاه دیپلماسی
کشورمان بامداد روز سهشنبه هفته گذشته به منظور دستیابی به
توافق جامع هستهای وارد
وین شد.
گفتنی
است دور قبلی این گفتگوها با برگزاری رایزنی سه جانبه وزرای خارجه ایران و
آمریکا و هماهنگ کننده 1+5 همچنین رایزنی ایران و گروه 1+5 در مسقط
پیگیری شد.
وزرای خارجه ایران و گروه 1+5 (آمریکا، انگلیس،
فرانسه، روسیه، چین و آلمان) به همراه "کاترین اشتون" مسئول سیاست خارجی
اتحادیه اروپا در سوم آذر 1392 (24 نوامبر 2013) در شهر ژنو در رابطه با
برنامه هستهای ایران به توافقی تحت عنوان "برنامه اقدام مشترک" (توافق
ژنو) دست یافتند و این توافقنامه در 30 دی ماه 92 وارد مرحله اجرا شد و از
آن پس گفتوگوها درباره راهحل جامع هستهای تا کنون ادامه دارد.
همچنین
قرار بود تا 29 تیرماه 93 توافقنامه جامع هستهای حاصل شود اما به دلیل
اختلافات موجود و عدم حصول توافق، قرار شد این مذاکرات برای چهار ماه دیگر
(سوم آذر 93) تمدید شود.
گفته میشود میزان و ظرفیت غنی سازی و تحریمهای اعمال شده علیه ایران در حال حاضر از مهمترین موارد اختلافی بین دو طرف است.
اکنون
مذاکره کنندگان تلاش میکنند تا پیش از پایان مهلت تعیین شده برای مذاکرات
هستهای جهت دستیابی به توافق جامع، به این هدف دست یابند؛ هر چند، طبق
توافقات قبلی، دو طرف می توانند در موعد مقرر (24 نوامبر برابر 3 آذر)
مذاکرات را به مدت 2 ماه دیگر تمدید کنند اما تاکنون طرف های مذاکره تمایلی
برای این کار نشان نداده اند و اراده خود را بر رسیدن به توافق در زمان
تعیین شده متمرکز کرده اند.
انتهای پیام/