با این حال، دانشمندان دانشگاه براون بر این باورند گرما و جریان آب بر روی مریخ باستانی احتمالا موقتی بوده و این که به بازه‌های زمانی کوتاه فعالیت آتشفشاتی بوده که تن‌های گاز دی‌اکسید سولفور را ایجادکننده گاز گلخانه‌ را به جو منتشر کرده است.

این مطالعه اثر آتشفشان‌ها را با آخرین مدل‌های آب و هوایی از مریخ باستانی ترکیب کرده و به این نتیجه رسیده‌اند که بازه‌های زمانی وجود آب و هواهای گرم برای جریان‌یافتن آب احتمالا فقط ده‌ها یا صدها سال در هر بار طول کشید‌ه‌اند.

با وجود تمامی اطلاعاتی که درباره مریخ طی سال‌های اخیر به دست آمده، معمای آب باستانی مریخ بسیار عمیق‌تر شده است.

جزئیات یافته‌های جدید در نشریه Nature Geoscience قابل‌مشاهده است.