به گزارش گروه استان‌هاي باشگاه خبرنگاران؛ ما با سینما مخالف نیستیم، ما با فحشا مخالفیم. سینماى ما مرکز فحشاست. ما با سینما مخالف نیستیم، ما با مرکز فحشا مخالفیم. ما با رادیو مخالف نیستیم، ما با فحشا مخالفیم. ما با تلویزیون مخالف نیستیم، ما با آن چیزى که در خدمت اجانب براى عقب نگه‌داشتن جوانان ما و از دست دادن نیروى انسانى ماست، با آن مخالف هستیم. ما کى مخالفت کردیم با تجدد؟ با مراتب تجدد؟ مظاهر تجدد وقتى که از اروپا پایش را در شرق گذاشت ـ خصوصاً در ایران ـ مرکز [عظیمى‏] که باید از آن استفاده تمدن بکنند ما را به توحش کشانده است. سینما یکى از مظاهر تمدن است که باید در خدمت این مردم، در خدمت تربیت این مردم باشد و شما مى‏ دانید که جوان‌هاى ما را این ها به تباهى کشیده‏ اند و همین طور سایر این مراکز ما با این ها در این جهات مخالف هستیم.

اين مطالب، فرمايشات امام خميني(ره) در هنگام بازگشت به ميهن در سخنراني تاريخي كه ايشان در بهشت زهرا(س) در 12 بهمن سال 1357 انجام دادند، بود كه نشان از توجه امام راحل به مقوله هنر هفتم داشت.

سينما از سال‌هاي دور همواره يكي از تفريحات فرهنگي شهروندان به حساب آمده و هم‌اكنون سينما به‌دليل تبديل شدن به صنعت اهميت ويژه‌اي يافته‌اي است.

اما رشد نامتوازن شهرهاي ايران باعث شده كه يك استان سينماهاي بسياري داشته باشد و استان‌هاي ديگر به سختي در درون خود يك سينما جاي دهند.

اين امر باعث شده كه شهرهاي مختلف كشور سهم آنچناني در عرصه محصولات فرهنگي به‌ويژه در هنر هفتم نداشته باشند.

به همين خاطر بايد از مسئولان ذي‌ربط پرسيد چرا همان‌طوري كه به وضعيت سينماهاي پايتخت رسيدگي مي‌كنند و پرديس‌هاي مختلف سينمايي در جاي جاي تهران مي‌سازند در استان‌هاي ديگر كشور اين اقدامات را انجام نمي‌دهند؟

آيا داشتن سالن سينماي استاندارد حق مردم شهرهاي مختلف كشور نيست؟ تبعيض قائل شدن بين مردم پايتخت و شهرهاي ديگر بر چه اساسي است؟ چرا مسئولان نمي‌توانند در عرصه فرهنگ عدالت را برقرار كنند؟ آيا اين مدل محروميت‌ها باعث كوچ مردم به سوي پايتخت نمي‌شود؟

در ذيل تصاويري از سينماهاي برخي شهرهاي كشور را مشاهده مي‌كنيد.