مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
آیه 115 سوره مؤمنون
أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خلق ناکم عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ
آیا پنداشتید که شما را بیهوده آفریدهایم و اینکه شما به سوی ما بازگردانی ده نمیشوید.
این آیه حامل دو پیام از پیام های سهگانه قرآن به بشریت است:
نخست اینکه
عالم را آفریدگاری است. این صدای خودِ اوست که با ما سخن میگوید و چه
برهانی بر وجود او از این بهتر که صدای گرم و مهربان او را بشنویم. اوست که
با پرسشی عتاب آمیز ما را شراب امید میدهد.
دوم اینکه آن
پروردگار دانا و حکیم و رحیم ما را برای یک دورهٔ کوتاه زندگی که منتهی به
مرگ میشود نیافریده، زیرا این کاری عبث و بیهوده خواهد بود و حاصلی از
وجود ما بر نخواهد خواست.
بلکه خداوند به ما مژده داده است که من شما را
برای خود آفریدم، پس نگران کوتاهیِ عمر نباشید، زیرا به سوی من باز
میگردید و نزد من جایی برای فنا و نیستی نیست.
این آیت نسخهٔ
کوتاهی از آن طبیب الهی است که بر شفای جسم و جان ما فرستادهاند. ژان پل
سارتر، فیلسوف فرانسوی، بر آن است که همهٔ روان پریشیها از همین تصور
پریشانی و بیهودگی و مرگ بی مقصود که چون شبحی شوم بر سرِ مردمان افتاده
است پدید میآید.
زیرا
در فقدان هدف و مقصود و پوچ و تهی بودن عالم تمامی زندگی از معنی میافتد و
چنان بلاهت و سفاهتی بر کل کائنات حاکم میشود که هیچ چیز را قدر و منزلتی
نمیماند و آدمی هیچ پناهگاهی و پایابی نمییابد تا خود را از غرق نشدن در
طوفان بیهودگی برهاند.
امروز در جهان به سبب غلبهٔ اندیشه پوچ گرایی و
عبث انگاری چه سقوطی در عالم هنر و اخلاق پدید آمده است و این آیه چون
شیپوری حیات بخش همچون صور اسرافیل میتواند همهٔ مرده دلان را حیات نو
بخشد و شادی حقیقی و شور و نشاط زندگی را که مایۀصلح و دوستی و سعادت همهٔ
بشر است به آدمیان بازگرداند.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید