"ابراهیم پشت کوهی":
اجرای این نمایش با یک تاخیر 15 ساله به من داده شده است/ اگر پژمان جمشیدی نبود، شخصیت داماد را نمی‌نوشتم
نشست خبری نمایش "وقتی ما برمیگردیم دو پای آویزان مانده است" به کارگردانی ابراهیم پشت کوهی در تالار وحدت برگزار شد.
به گزارش خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران، صبح امروز نشست خبری نمایش "وقتی ما برمیگردیم دو پای آویزان مانده است" به کارگردانی ابراهیم پشت کوهی با حضور وی، پژمان جمشیدی، تینو صالحی و دیگر بازیگران نمایش در تالار وحدت برگزار شد.
ابراهیم پشت کوهی در ابتدا گفت: نمایش "وقتی ما برمیگردیم دو پای آویزان مانده است" برای اولین بار در جشنواره فجر 18ام اجرا شد و پس از 15 سال اجرای عموم خود را در تالار حافظ می‌رود که فردا مراسم افتتاحیه برگزار خواهد شد. البته که در تئاتر ما 15 سال اتفاق عجیبی نیست.
در 15 سال پیش مسئول مرکز هنرهای نمایشی جمله‌ای به من گفت که در این تاخیر 15 ساله بی تاثیر نبود. کار ما در جشنواره‌ی فجر جزء نمایش‌های برگزیده بود اما در آن دوره خیلی‌ها ناراحت بودند که یک جوان شهرستانی جایزه‌ی کار برگزیده گرفته است.
وی ادامه داد: همین الان 5 نمایش برای کار دارم و بد نیست اشاره‌ای کنم به محمد قدس یکی از افرادی که من را وسوسه کرد این نمایش را اجرا کنم و الان متاسفانه این نمایش بدون وی اجرا می‌شود. از کار قبلی جز دو سه تا عکس چیزی نداریم که این اتفاق برای خیلی‌ها از جمله اعضای این گروه هیجان انگیز است.
پشت کوهی افزود: تغییرات اجرایی در این 15 سال، 15 بار بوده اما ساختار حفظ شده است و به لحاظ ساختاری اضافه شدن دو شخصیت عروس و داماد تغییر محسوسی است که در اجرای قبل فقط از آن‌ها اسم برده شده بود.
وی تصریح کرد: تئاتر از نظر ما امکاناتی دارد که شکل‌های دیگر هنر نمایشی مثل سینما و تلویزیون ندارد. تئاتر هنری برای شنیدن و دیدن نیست، بلکه هنری برای تمام حواس آدم است. در هنر نمایشی به فراخور اثر سعی کردیم که به گونه‌ای از این خاصیت استفاده کنیم. در دو اثر قبل به خواص بویایی و چشایی توجه کردیم که این امکان را تئاتر به ما می‌دهد.
پشت کوهی ادامه داد: روزی که قرار شد پژمان جمشیدی در کنار ما باشد، این اشتیاق و شور و شوق را در وی دیدم، در حالی که در بازیگران پر مدعای تئاتر این اشتیاق را ندیدم که این علاقه مندی برای من و گروه من خیلی مهم بود. این امکان به ذهن ما آمد که در صحنه‌ها و اجراهایی که وی را نداریم، ایده‌ای را اجرایی کنیم که ما روزهایی عروس را بر روی صحنه و روزهایی داماد را داشته باشیم که این ایده از یک رمان به نام "شبی از شب‌های زمستانی" گرفته شد که دو پایان متفاوت داشت. هنر خصوصا تئاتر باید هر لحظه تماشاگرش را غافلگیر کند. تئاتر اگر لذت غافلگیری نداشته باشد، چه چیزی دارد.
وی تصریح کرد: جهان فکری من در دوره‌ای که این متن را می‌نوشتم متفاوت بود و شخصیت آسم به معنای آدم است و من معتقد به پرداخت سمبلیک نیستم، زیرا نشانه‌ها خود در تئاتر باید نمود پیدا کند. من از فرهنگ جنوب و هرمزگان در ساختار این اثر استفاده کردم.
کارگردان این نمایش افزود: خدا من را دوست داشت که یک سری بازیگر به گروه من اضافه شده‌اند که ترکیب گروه من را کامل کردند و قضیه‌ی پژمان جمشیدی هم این است که یک سری از بازیگران اسم و رسم دار سر کار ما آمدند اما چیزی برای ارائه نداشتند و آن امر مهم صداقت بود. بعضی‌ها حرف‌هایی می‌زدند و ستایش می‌کردند اما وقتی پیشنهادهای چرب و نرم سریال‌ها و سینماها به آن‌ها می‌خورد، خیلی مبتدیانه از کنار کار می‌رفتند اما پژمان جمشیدی از هرجایی که آمده این اصول اخلاقی را با خود آورده، من هم در تئاتری که ما داعیه دار اخلاق در آن هستیم و مسلما اگر در کارهای بعدی هم فضایی برای بازی پژمان جمشیدی باشد، به خاطر خصلت‌های خوبش از وی استفاده خواهم کرد.
وی تصریح کرد: یک جمله‌ای را من از فرمالیست‌های روسی یاد گرفتم، آدم‌هایی مثل باختین می‌گویند که فرم و محتوا دو روی یک سکه‌اند و از هم جدا نیستند اما باید در نظر داشت که این حرف‌ها در چه ظرفی جا می‌شوند. به طور مثال کار بعدی ما یک کار اسطوره‌ای و عاشقانه راجع به دو شخصیت هرمزگان خواهد بود.
پشت کوهی ادامه داد: جان کیج می‌گوید ما طرف پرندگانیم نه طرف قفس، بنابراین ما فرم‌های کلیشه‌ای خود را در قفس محدود نخواهیم کرد. در اجرای اول این نمایش مسلما برای ما نیز لحظات بدیع و جذابی وجود دارد.
وی ادامه داد: به لحاظ مالی ما قدرت زیادی نداریم ولی فکر می‌کنم تماشاگرانی که به دیدن نمایش می‌آیند برای ما تبلیغ خواهند کرد و تئاتر خوب در هر زمانی مخاطب را به سالن خواهد کشید.
پژمان جمشیدی در ادامه‌ی نشست گفت: از ابراهیم پشت کوهی تا به امروز کار ندیده‌ام ولی ذکر خیر ایشان را از دوستان زیاد شنیدم و زمانی که به من پیشنهاد دادند، با سر آمدم و یک نقش ده دقیقه‌ای را پذیرفتم. در این نمایش معنی بازیگری را بیشتر از کارهای دیگر آموختم.
ابراهیم پشت کوهی در ادامه نشست گفت: پیش از اینکه فیلم "گاو" من را متاثر بکند، آرامش در حضور دیگران، ناصر تقوایی، من را در نگارش این متن تحت تاثیر خود قرار داد. بعد‌ها که خود را تحلیل کردم، به خلق شخصیت مادر و تاثیر این فیلم بر روی من ایمان پیدا کردم. مادر نمایش من، مثل گاو مش حسن آنقدر غرق کننده نیست.
وی ادامه داد: اگر پژمان جمشیدی نبود، این شخصیت را در نمایشنامه نمی‌نوشتم. بعد از دیدن این کار کسی که تئاتر می‌فهمد، نمی‌تواند بگوید که بازی پژمان جمشیدی ایراد دارد. جمشیدی ادعایی ندارد و می‌گوید که می‌خواهم تئاتر یاد بگیرم. اگر بازیگر باشید، از هرجایی بیایید مهم نیست، اما چون اسم جمشیدی گنده است، این واکنش‌ها به وجود آمده، اگر حضور وی می‌تواند تماشاگرهای دیگری را به تئاتر بیاورد، خیلی خوب است.
ابراهیم پشت کوهی در ابتدا گفت: نمایش "وقتی ما برمیگردیم دو پای آویزان مانده است" برای اولین بار در جشنواره فجر 18ام اجرا شد و پس از 15 سال اجرای عموم خود را در تالار حافظ می‌رود که فردا مراسم افتتاحیه برگزار خواهد شد. البته که در تئاتر ما 15 سال اتفاق عجیبی نیست.
در 15 سال پیش مسئول مرکز هنرهای نمایشی جمله‌ای به من گفت که در این تاخیر 15 ساله بی تاثیر نبود. کار ما در جشنواره‌ی فجر جزء نمایش‌های برگزیده بود اما در آن دوره خیلی‌ها ناراحت بودند که یک جوان شهرستانی جایزه‌ی کار برگزیده گرفته است.
وی ادامه داد: همین الان 5 نمایش برای کار دارم و بد نیست اشاره‌ای کنم به محمد قدس یکی از افرادی که من را وسوسه کرد این نمایش را اجرا کنم و الان متاسفانه این نمایش بدون وی اجرا می‌شود. از کار قبلی جز دو سه تا عکس چیزی نداریم که این اتفاق برای خیلی‌ها از جمله اعضای این گروه هیجان انگیز است.
پشت کوهی افزود: تغییرات اجرایی در این 15 سال، 15 بار بوده اما ساختار حفظ شده است و به لحاظ ساختاری اضافه شدن دو شخصیت عروس و داماد تغییر محسوسی است که در اجرای قبل فقط از آن‌ها اسم برده شده بود.
وی تصریح کرد: تئاتر از نظر ما امکاناتی دارد که شکل‌های دیگر هنر نمایشی مثل سینما و تلویزیون ندارد. تئاتر هنری برای شنیدن و دیدن نیست، بلکه هنری برای تمام حواس آدم است. در هنر نمایشی به فراخور اثر سعی کردیم که به گونه‌ای از این خاصیت استفاده کنیم. در دو اثر قبل به خواص بویایی و چشایی توجه کردیم که این امکان را تئاتر به ما می‌دهد.
پشت کوهی ادامه داد: روزی که قرار شد پژمان جمشیدی در کنار ما باشد، این اشتیاق و شور و شوق را در وی دیدم، در حالی که در بازیگران پر مدعای تئاتر این اشتیاق را ندیدم که این علاقه مندی برای من و گروه من خیلی مهم بود. این امکان به ذهن ما آمد که در صحنه‌ها و اجراهایی که وی را نداریم، ایده‌ای را اجرایی کنیم که ما روزهایی عروس را بر روی صحنه و روزهایی داماد را داشته باشیم که این ایده از یک رمان به نام "شبی از شب‌های زمستانی" گرفته شد که دو پایان متفاوت داشت. هنر خصوصا تئاتر باید هر لحظه تماشاگرش را غافلگیر کند. تئاتر اگر لذت غافلگیری نداشته باشد، چه چیزی دارد.
وی تصریح کرد: جهان فکری من در دوره‌ای که این متن را می‌نوشتم متفاوت بود و شخصیت آسم به معنای آدم است و من معتقد به پرداخت سمبلیک نیستم، زیرا نشانه‌ها خود در تئاتر باید نمود پیدا کند. من از فرهنگ جنوب و هرمزگان در ساختار این اثر استفاده کردم.
کارگردان این نمایش افزود: خدا من را دوست داشت که یک سری بازیگر به گروه من اضافه شده‌اند که ترکیب گروه من را کامل کردند و قضیه‌ی پژمان جمشیدی هم این است که یک سری از بازیگران اسم و رسم دار سر کار ما آمدند اما چیزی برای ارائه نداشتند و آن امر مهم صداقت بود. بعضی‌ها حرف‌هایی می‌زدند و ستایش می‌کردند اما وقتی پیشنهادهای چرب و نرم سریال‌ها و سینماها به آن‌ها می‌خورد، خیلی مبتدیانه از کنار کار می‌رفتند اما پژمان جمشیدی از هرجایی که آمده این اصول اخلاقی را با خود آورده، من هم در تئاتری که ما داعیه دار اخلاق در آن هستیم و مسلما اگر در کارهای بعدی هم فضایی برای بازی پژمان جمشیدی باشد، به خاطر خصلت‌های خوبش از وی استفاده خواهم کرد.
وی تصریح کرد: یک جمله‌ای را من از فرمالیست‌های روسی یاد گرفتم، آدم‌هایی مثل باختین می‌گویند که فرم و محتوا دو روی یک سکه‌اند و از هم جدا نیستند اما باید در نظر داشت که این حرف‌ها در چه ظرفی جا می‌شوند. به طور مثال کار بعدی ما یک کار اسطوره‌ای و عاشقانه راجع به دو شخصیت هرمزگان خواهد بود.
پشت کوهی ادامه داد: جان کیج می‌گوید ما طرف پرندگانیم نه طرف قفس، بنابراین ما فرم‌های کلیشه‌ای خود را در قفس محدود نخواهیم کرد. در اجرای اول این نمایش مسلما برای ما نیز لحظات بدیع و جذابی وجود دارد.
وی ادامه داد: به لحاظ مالی ما قدرت زیادی نداریم ولی فکر می‌کنم تماشاگرانی که به دیدن نمایش می‌آیند برای ما تبلیغ خواهند کرد و تئاتر خوب در هر زمانی مخاطب را به سالن خواهد کشید.
پژمان جمشیدی در ادامه‌ی نشست گفت: از ابراهیم پشت کوهی تا به امروز کار ندیده‌ام ولی ذکر خیر ایشان را از دوستان زیاد شنیدم و زمانی که به من پیشنهاد دادند، با سر آمدم و یک نقش ده دقیقه‌ای را پذیرفتم. در این نمایش معنی بازیگری را بیشتر از کارهای دیگر آموختم.
ابراهیم پشت کوهی در ادامه نشست گفت: پیش از اینکه فیلم "گاو" من را متاثر بکند، آرامش در حضور دیگران، ناصر تقوایی، من را در نگارش این متن تحت تاثیر خود قرار داد. بعد‌ها که خود را تحلیل کردم، به خلق شخصیت مادر و تاثیر این فیلم بر روی من ایمان پیدا کردم. مادر نمایش من، مثل گاو مش حسن آنقدر غرق کننده نیست.
وی ادامه داد: اگر پژمان جمشیدی نبود، این شخصیت را در نمایشنامه نمی‌نوشتم. بعد از دیدن این کار کسی که تئاتر می‌فهمد، نمی‌تواند بگوید که بازی پژمان جمشیدی ایراد دارد. جمشیدی ادعایی ندارد و می‌گوید که می‌خواهم تئاتر یاد بگیرم. اگر بازیگر باشید، از هرجایی بیایید مهم نیست، اما چون اسم جمشیدی گنده است، این واکنش‌ها به وجود آمده، اگر حضور وی می‌تواند تماشاگرهای دیگری را به تئاتر بیاورد، خیلی خوب است.
وی تصریح کرد: بازیگران تئاتر به خاطر اولین فیلم و سریال کوچک کار را ول کردند و تئاتر باید به خود ببالد که هنوز هم انسان‌های شریفی در تئاتر حضور دارند. من متاسفم برای کسانی که فکر می‌کنند سینما راه نجات و قله‌ی پرتاب است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: روز افتتاحیه‌ی نمایش، پژمان جمشیدی هم حضور دارد ولی من به این نتیجه نرسیدم که آیا از وی در نمایش افتتاحیه استفاده کنم.
انتهای پیام/ اس
