به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، تهران، بارش باران، روزعاشورا، تقاطع چمراه و یادگار امام(ره) ... اینجا بازداشتگاه اوین است. زندانی ۴۳ ساله که امروز نام بزرگترین و تنها بازداشتگاه پایتخت را از آن خود کرده است. زندانیان اوین هم ماه محرم را درک می‌کنند. از زندانیان ایرانی تا دزدان دریایی کاراییب همه و همه خود را به مراسم عزاداری سید سالار شهیدان می‌رسانند.

ساعت ۹ صبح روز عاشور اداره کل فرهنگی زندان اوین مانند هر سال تدارک ویژه‌ای برای دهه محرم دیده است. از سیاه‌پوش کردن اندرزگاه‌ها و نمازخانه‌ها تا رزرو مداح و دعوت از عزاداران حسینی ... همه دعوتند، فرقی نمی‌کند ایرانی باشی یا خارجی، مسلمان باشی یا مسیحی، جرمت بزرگ باشد یا زندانی جرایم غیرعمد یا مالی، اینجا همه زیر بیرق امام حسین(ع) متوسل شده و برای مظلومیت سالار شهیدان کربلا اشک می‌ریزند.
 
  به هیأت محبان اهل بیت خوش آمدید!

بر اساس گزارش خبرگزاری مهر، محل برگزاری هیأت محبان اهل‌بیت بازداشتگاه اوین به دلیل حضور تمام زندانیان در مراسم عزاداری چندین بار پر و خالی شده است. به نوعی اگر همه بخواهند همزمان در مراسم حضور داشته باشند مساحت نمازخانه جواب عزاداران را نمی‌دهد. دو نفر در ابتدای نمازخانه مسئول کفشداری عزاداران هستند و به تمام میهمانان خوش‌آمد می‌گویند. مداح اهل‌بیت مرثیه سرایی می‌کند؛ برخی در فکر فرورفته‌اند و برخی هم اشک می‌ریزند. از پیرمرد خمیده 70 ساله تا جوان ۲۵ ساله جزو لیست عزاداران حسینی در دفتر کاینات ثبت شده‌اند. اما باید گفت که حال و هوای هیأت عزاداری در اوین کمی شاید با سایر هیأت‌ها فرق داشته باشد.
 
  اینجا عزاداری کمی فرق دارد

اینجا اولین خواسته‌ات از سید الشهدا آزادی است؛ اشک‌های زندانیان یا برای ندامت از گناه است و یا رهایی از حق‌الناس یا درخواست رافت خداوند برای بخشش حق‌الله؛ دستانشان برای آمین گفتن دعا بالا می‌رود و فریاد یا ابالفضل(ع) سر می‌دهند.

 «آیا کسی هست که مرا یاری کند؟» وقتی در چهره زندانیان خیره می‌شوی تنها جسم آنها را می‌بینی که در مجلس عزای حسین(ع) حاضر شده اما نمی‌دانی که روح آنها به کجا پر کشیده است. خانه، خیابان، هیأت محل، دوستان، کربلا، جرمی که رخ داده، اشتباهی که انجام داده و شاید هم به یاد عزیز از دست رفته ... اما لحظه‌ای وارد عزا می‌شوند و بی‌اختیار اشک می‌ریزند. برخی فکر می‌کنند که فراموش شده‌اند و برخی هم مات به یک نقطه خیره می‌شوند.

کسی حواسش به دوربین عکاسی یا فیلمبرداری نیست و اصلا برایشان اهمیت ندارد. آنها دل شکستگانی هستند که هر روز آنقدر وقت دارند تا با خود بارها و بارها خلوت کنند و شاید حضور آنها در عزاداری سیدالشهدا(ع) اعلام نتیجه خلوت‌های شبانه‌شان باشد. آنها می‌دانند که باید از حسین(ع) و خدای حسین(ع) چه طلب کنند. شاید برای همین عزاداری در اوین با سایر عزاداری‌ها کمی فرق دارد.
 
  وقتی «واشنگتن» هم سینه‌زن شد!

نکته قابل‌تامل حضور زندانیان غیرایرانی در هیأت است. مجرمانی که به دلیل قاچاق یا ورود غیرقانونی به کشور یا برخی عناوین مجرمانه در ایران دستگیر و محکوم شده‌اند. ریچارد، ویلیام، فاوین و ... از سیاه‌پوست تا مسیحی. یکی از زندانیان می‌گفت: سال‌های اول خارجی‌ها زیاد توجهی به اینگونه مراسم نمی‌کردند اما آرام آرام شیفته هیأت سیدالشهدا شدند.

 به‌عنوان مثال یک زندانی به نام واشنگتن داریم که هیکلی درشت و ورزشکاری دارد و آنچنان سینه می‌زند که اگر تو جای سینه او باشی قطعا خرد می‌شوی. حتی ریتم تند سینه‌زنی را هم یاد گرفته و پا به پای عزاداران مسلمان ایرانی میدان‌داری می‌کنند.یکی دیگر از زندانیان در مراسم عزاداری می‌گفت: در میان زندانیان افرادی هستند که کمی به‌عنوان افراد پرکینه شناخته شده‌اند چون به مذهب و دین بی‌اعتنایی و توهین می‌کنند.

به نوعی این نوع زندانیان که تعدادشان هم بسیار کم است معتقدند در زندان خدا وجود ندارد. اما همین افراد را روز عاشورا در هیأت دیدیم و برایمان جالب بود. هر چند فقط مدت کوتاهی بودند و رفتند اما همینکه از طرف آقا دعوت شده‌اند قابل‌تامل است.
 
 مزه قیمه امام حسین(ع) در اوین هم خوشمزه است

حال و هوای محرم در اوین شاید کمتر روایتگری شده باشد. اما نذری امام حسین(ع) در هرکجای دنیا یک طعم و یک مزه می‌دهد. یکی از زندانیان می‌گفت: امسال سالن ۵ و ۶ پول روی هم گذاشتند تا نذری بدهیم.

همه چی آماده بود و نذری‌ها توزیع شد اما یکی از سالن‌های دیگر نتوانسته بود مبلغ موردنیاز را جمع‌آوری کند و بچه‌ها غذایشان را با آن سالن نصف کردند تا همه با هم در نذر سیدالشهدا(ع) سهیم شویم. هم زندانیان در تدارک پخت قیمه در هیأت بودند. یکی از آشپزها می‌گفت: قیمه امام حسین(ع) همیشه یک مزه خاصی دارد.کلام آخر ما هم با گفته‌های حاج اصغر بادین فکر مداح اهل بیت زندان به پایان رسید.

می‌گفت: دو سال است که دهه محرم میهمان اوین هستم. مداحی در میان دل شکستگان اوین حال و هوای خودش را دارد. می‌گفت: باید نام این مکان را تغییر دهند و بگذارند دانشگاه اوین چون اینجا همه چیز به زندانیان یاد می‌دهند. از ورزش تا کار و سواد و غیره ... با این حال خدا توفیق داده تا برای این عزیزان مداحی کنم.