تاسوعای حسینی، اسارت شهید "تندگویان" وزیر نفت دولت شهید رجایی، اعلام حمایت آمریکا از نخست وزیری "ازهاری"، اعزام اولین جاندار به فضا و ... از مهم‌ترین رخدادهای تاریخی امروز است.

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 12 آبان 1393 خورشیدی برابر با 9 محرم 1436 هجری و 3 نوامبر 2014 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است:

تاسوعای حسینی (61 ق)
روز تاسوعا یا روز نهم ماه محرم آخرین روزی است که حسین بن علی (ع) سومین امام شیعیان و یارانش شبانگاه آن را درک کرده‌اند و این روز به شب عاشورا پیوند خورده‌است. این روز در نزد شیعیان از اهمیت بالایی برخوردار است. شیعیان این روز را منتسب به عباس بن علی (ع) نیز می‌دانند، و این روز را بسان روز عاشورا گرامی داشته و در آن به سوگواری می پردازند.

 تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار، ادب و دلاوری بزرگ مردی است که با گذشت بیش از هزار و چهارصد سال، هنوز تاریخ، روشن از کرامت های اوست و نام او با وفا و ادب و مردانگی همراه است.

جواب ردّ حضرت ابوالفضل العباس (ع) به امان نامه ی شمربن ذی الجوشن (61 ق)
شمر بن ذی الجوشن در عصر روز نهم محرم، چون دید که عمربن سعد مهیای نبرد با امام حسین (ع) است، به نزدیک خیام حسینی آمد و بانگ زد که: فرزندان خواهرم کجایند؟ منظورش حضرت عباس و سه برادرش به نام‌های عبداللَّه، جعفر و عثمان بود که از فرزندان فاطمه‌ی ام‌البنین (س) بودند. آن مجلّله از قبیله‌ی بنی‌کلات و شِمر هم از همین قبیله بود. امام حسین (ع) که صدای شمر را شنید به برادرانش دستور داد که جواب شمر را بدهید، اگرچه او فاسق است ولیکن با شما قرابت و خویشی دارد. حضرت عباس (ع) به همراه سه برادرش به نزد شمر رفتند. شمر برای آنان، امان نامه‌ای آورده بود، مشروط بر این که از یاری حسین (ع) دست بردارند و سپاهش راترک گویند. حضرت عباس (ع) فرمود: بریده باد دست‌های تو و لعنت باد بر امانی که برای ما آورده‌ای. ای دشمن خدا! ما را امر می‌کنی که دست از برادر و مولای خویش برداریم و سر در طاعت ملعونان برآوریم. آیا ما را امان می‌دهی ولی برای پسر رسول خدا (ص) امانی نیست؟ شمر از شنیدن این پاسخ دندان‌شکن، خشمناک شد و به لشکرگاه خویش برگشت. در این شب، امام حسین (ع) برادر خود حضرت اباالفضل را به اردوگاه دشمن فرستاد که آن شب را مهلت بخواهد، برای این که امام و یارانش به نماز و راز و نیاز با خداوند بپردازند.

درگذشت ادیب، مصحح و استاد دانشگاه، دکتر"احمد بهمنیار کرمانی" (1334 ش)
دکتر احمد بهمنیار کرمانی در سال 1262 ش در خاندانی فرهیخته در کرمان به دنیا آمد و در همان شهر، نزد پدر و برادر خود، ادبیات فارسی و عربی، فقه، اصول، فلسفه و ریاضیات را آموخت. او ضمن تحصیل، زبان ترکی اسلامبولی و انگلیسی را فراگرفت و در این دو زبان، دست به تحقیقات و تالیفاتی زد. بهمنیار در آغاز مشروطیت به مبارزات سیاسی روی آورد و در سال 1289 ش روزنامه دهقان را برای اشاعه اندیشه‌های ملی خویش منتشر کرد که منجر به تبعید و زندانی شدنش به شیراز شد. بهمنیار مدتی به ریاست دارالمعلمین تبریز و نیز استادی دانشسرای عالی دانشگاه تهران رسید و در سال 1321، به عضویت پیوسته فرهنگستان ایران درآمد. استاد بهمنیار پس از اخذ دکترا از دانشگاه تهران به تدریس عربی پرداخت و به تالیف و ترجمه آثار همت گماشت. تصحیح کتبی از قبیل تاریخ بیهق، الابنیة عن حقایقِ الدویه و تالیف تحفه احمدیه و داستان نامه بهمنیاری از جمله آثار این محقق برجسته می‌باشند. وی در املای فارسی صاحب نظر بود و بسیاری از شیوه‌های درست که در املای فارسی متداول شده مرهون زحمات اوست. استاد احمد بهمنیار سرانجام در دوازهم آبان 1334 ش در 72 سالگی در گذشت و طبق وصیت، در عتبات عالیات مدفون گردید.

رحلت عارف شهیر و فقیه جلیل علامه "میرزا ابوالحسن شعرانی" (1352 ش)
علامه حاج میرزا ابوالحسن شعرانی (تهرانی) در سال 1281 ش (1320 ق) در تهران به دنیا آمد. وی پس از فراگیری مقدمات، به کسب معانی بیان، فقه، اصول، منطق، کلام و حکمت و ریاضیات و طب پرداخت و از اساتیدی همچون میرزا محمود قمی، محمدرضا صهبای قمشه‌ای، میرزا طاهر تنکابنی و میرزا علی اکبر یزدی استفاده برد. آیت‌اللَّه شعرانی در 26 سالگی به نجف اشرف مهاجرت کرد و رجال و حدیث را از محدثِ رجالی، سیدابوتراب خوانساری فرا گرفت. وی سپس به وطن بازگشت و در منزل خویش به تدریس علوم و فنون و ترجمه و تالیف پرداخت. حضرات آیات: میرزا هاشم‌آملی، عبداللَّه جوادی آملی، حسن حسن‌زاده آملی، محمد حسن احمدی فقیه یزدی و سید جلال الدین محدث ارموی از جمله شاگردان و تعلیقات بر تفسیر ابوالفتوح رازی، و تفسیر مجمع‌البیان طبرسی، راه سعادت در اثبات خدا و بحث نبوت و ولایت و معاد از جمله آثار این عالم ربانی می‌باشند. ایشان به زبان عربی، فرانسه و عبری تسلط و احاطه کامل داشت و در هیئت و نجوم و زیج ماهر بود. سرانجام این فقیه و مدرس بزرگوار در دوازدهم آبان 1352 ش برابر با هشتم شوال 1393 قمری در اثر کسالت قلبی در 71 سالگی در بیمارستانی در آلمان بدرود حیات گفت و سپس با تشییع باشکوهی در جوار حرم عبدالعظیم (ع) مدفون گردید.

اسارت شهید "تندگویان" وزیر نفت دولت شهید رجایی توسط مزدوران بعثی عراق (1359 ش)
محمدجواد تندگویان در سال 1329 در تهران به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات وارد مبارزات سیاسی شد و با پیروزی انقلاب نیز در خط نظام قرار گرفت تا اینکه در دولت شهید رجایی به وزارت نفت انتخاب شد. کمتر از دو ماه بعد، وی در یکی از بازدیدهایی که از صنعت نفت در جنوب داشت به اتفاق چند نفر ازمسئولان وزارت نفت به اسارت نیروهای متجاوز بعثی عراق درآمد.

شهید تندگویان در طول مدت اسارت تحت سخت‌ترین شکنجه‌های بعثیان قرار گرفت تا اینکه به فیض شهادت نائل آمد. سرانجام بعد از گذشت 11 سال، پیکر مطهر این آزاده مجاهد در اواخر آذرماه 1370 به ایران انتقال یافت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

اعلام حمایت آمریکا از نخست وزیری "ازهاری" (1357 ش)
در 12 آبان 1357 دو روز قبل از آنکه نخست وزیری ارتشبد غلامرضا ازهاری از شبکه‌های خبری ایران وجهان اعلام شود، برژینسکی مشاور امنیتی جیمی کارتر رئیس جمهور آمریکا، در تماسی تلفنی به شاه حمایت کامل دولت متبوع خود را از وی اعلام کرد. این تماس متعاقب جلسه‌ای که در کاخ سفید و در ارتباط با گزارش ویلیام سولیوان سفیر امریکا در تهران برگزار گردید، گرفته شد. در آن گزارش، سولیوان به وضعیت متزلزل شاه و به روند رو به گسترش انقلاب اسلامی ایران اشاره کرده بود. توصیه برژینسکی به شاه مقدمه تشکیل دولت نظامی ارتشبد ازهاری بود. کمتر از 48 ساعت پس از این توصیه ازهاری رئیس ستاد ارتش با حکم شاه به نخست‌وزیری رسید و به دولت دو ماهه جعفر شریف‌امامی خاتمه داد.

رحلت عالم مجاهد آیت‌اللَّه"میرزا حسین حسینی" معروف به "میرزا خلیل"(1287 ش)
آیت‌اللَّه میرزاحسین حسینی معروف به میرزا حسینِ میرزا خلیل، در حدود سال 1194 ش (1230 ق) در نجف اشرف به دنیا آمد. این عالم برجسته پس از فراگیری مقدمات و سطوح نزد پدر و برادرش از محضر فقهای نامداری همچون شیخ محمدحسن نجفی صاحب جواهر و شیخ مرتضی انصاری بهره برد و تا مقام رفیع مرجعیت شیعه پیش رفت. مرجعیت این فقیه جلیل پس از رحلت میرزای بزرگ شیرازی فراگیر شد و شیعیان ایران، عراق، لبنان، هند و دیگر سرزمین‌های اسلامی به وی رجوع نمودند به طوری که از ایشان به عنوان زعیم حوزه علمیه نجف اشراف یاد می‌گردد. آیت‌اللَّه‌میرزا خلیل تمام مدت تدریس خود را در حوزه فقه سپری نمود و ده‌ها شاگرد فاضل به عالم تشیع عرضه کرد. وی در جریان نهضت مردمی مشروطه به همراه عالمان بزرگواری همچون آخوندملا محمدکاظم خراسانی و میرزا عبداللَّه مازندرانی، یکی از سه رکن رهبری نهضت مشروطه از حوزه نجف بود و از این جنبش تا زمانی که به انحراف کشیده نشده بود، حمایت می‌کرد. همچنین از وی آثار ارزشمندی برجای مانده که کتابٌ فی الاِجازَه، کتابٌ فی الغَصْب و شرح نجاةُ العباد از آن جمله‌اند. سرانجام این فقیه مجاهد پس از عمری تلاش در راه اعتلای اسلام در دوازدهم آبان 1287 ش برابر با دهم شوال 1326 ق در 93 سالگی به دیدار حق تعالی شتافت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.


تهاجم صهیونیست ها به شهر "خان یونس" در نوار غزّه (1956 م)
هم‌زمان با جنگ رژیم صهیونیستی با مصر، سربازان این رژیم در سوم نوامبر 1956 م با حمله به شهر خان یونس در نوار غزّه، بیست و پنج سرباز مصری را اعدام کرده و با هجوم به بیمارستان شهر، همه بیماران، پرستاران و پزشکان را کشتند. نظامیان نژادپرست صهیونیستی در ادامه جنایات خود در این شهر، محلی را که در آن ده‌ها زن، کودک و افراد سالخورده پناه گرفته بودند، با بمب منفجر و ویران کردند. صهیونیست‌ها در این حمله با قتل عام 275 نفر در خان یونس بار دیگر قساوت و وحشی‌گری خود را به بدترین شکل ممکن به نمایش گذاردند.

اعزام یک سگ به عنوان اولین جاندار فضانورد توسط سفینه شوروی (1957 م)
بین سالهای 1957 تا 1966 سیزده سگ توسط دانشمندان شوروی سابق برای این منظور به فضا فرستاده شدند که نام حداقل سه تای این سگ ها که مجبور شدند در این سفرها شرکت کنند و در نهایت هم قهرمان راه علم فضانوردی شدند، لایکا، لیسیچکا و بارس بود. لایکا یک سگ ماده دورگه حدودا سه ساله و ولگرد بود که در یکی از خیابانهای مسکو پیدا شد و در کنار دو سگ دیگر تحت آموزشهای لازم برای سفر به مدار زمین قرار گرفت. اما بین این سه سگ سرنوشت برای لایکا اینگونه رقم خورد که برای این سفر انتخاب شود. در نتیجه در تاریخ سوم نوامبر 1957 سه روز پس از قرار گرفتن در سفینه اسپوتنیک 2، به فضا پرتاب شد. لایکا درون محفظه ای مخصوصی درون اسپوتنیک توسط نوارهایی که تنها اجازه حرکت وی برای دسترسی به غذا را می داد، مهار شده بود و الکترودهایی که لحظه به لحظه علایم حیاتی او را به زمین مخابره می کرد، به بدنش متصل بود.

با توجه به اینکه اسپوتنیک دو، سفینه ای پانصد کیلویی بدون امکان بازگشت به زمین بود به طبع این سفر برای لایکا نیز سفری بدون بازگشت به خانه بود. دانشمندان روسی حدس می زدند که لایکا حداقل برای چهار روز در آن شرایط خاص زنده بماند! ولی بار دیگر سرنوشت برای لایکا طوری دیگر رقم خورد! حدود پنج تا هفت ساعت پس از از پرتاب از مرکز بایکونور قزاقستان و قرار گرفتن در مدار زمین به علت نقص فنی، حرارت در محلی که لایکا در آن قرار داشت به شدت بالا رفت و ناگهان علایم حیاتی مخابره شده به زمین قطع گردید و این دلیلی بر پایان دردناک زندگی اولین سگ فضا نورد تاریخ بود. سفینه اسپوتنیک دو، نیز پس از 2570 بار چرخیدن به دورزمین در تاریخ چهاردهم آوریل 1957 همراه با جسد لایکای کوچک پس از ورود به جو آتش گرفت و سوخت.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار