به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران،در خیابان ها کم کم هیئات برپا شده؛ کم کم سر دره همه خانه ها و محله ها پارچه مشکی نصب شده  وجوان‌های محل دغدغه برپایی هرچه بهتر عزای حسینی در ذهن دارند.

 ماه عزای آل الله، ماه قتیل الابرات، ماه ساقی لب تشنه، ماه صبر زینب(س)، ماه لبیک یا حسین علیه السلام  آمده آری محرم آمده ارباب خوبم ماه عزایت برکت کل سنوات زندگی من است آقا جان چنان کن با گوش دل ندای هل من ناصرت را بشنوم.

خبرنگار خیمه گاه باشگاه خبرنگاران این بار در کوچه پس کوچه های پایین شهر تهران به دیدار پیر غلامی خستگی ناپذیر که با وجود عارضه قلبی و ممنوعیت خواندن از سوی پزشک متخصص دست از دامان حضرتش نکشیده و با نوای جان گدازش چشمان نوکران و عاشقان  امام حسین علیه السلام  را بارانی میکند رفته و گفتگویی صمیمانه داشته ایم.

بنده سید ابوالفضل سیاه پوش هستم خاطرم هست که در سن 8 ساگی با ورقه های آهن یک علامت  (علم) ساخته بودم و با کمک شال دور کمرم آن را در حیاط منزل در ایام محرم حمل می‌‎کردم خاطرم هست از همان دوران عاشق ماه محرم بودم و محل ما با آمدن محرم حال و هوای خاصی به خود می‌گرفت.

بنده  برای اولین بار در سال 1340 که تازه سرباز شده بودم  در پادگان برای سربازان مداحی کردم  و این اولین مرثیه سرایی من خیلی مورد استقبال قرار گرفت بعد از آن که از سربازی فارغ شدم در سال 43 در مسیر نوکری حضرت قرار گرفتم زیر نظر استادم حاج آقای تحریری شروع به خواندن کردم و تا به این سن 73 سالگی این مهم نصیب بنده شده که در دستگاه ابا عبدالله علیه السلام  نوکری می‌کنم.

- لطفاً بیشتر درباره شور حال سوگواری های زمان خودتان توضیح دهید.

هیأت در آن زمان شور و حال بیشتری داشت خاطرم هست آن زمان‌ها  در خیابان اسکندری تهران هیئت برقرار بود که در آن جا مداحی می‌کردم  و در کنار هیئت بیشتر در روضه‌های خانگی و مجالس خصوصی به روضه خوانی مشغول بودم در گذشته روضه های خانگی خیلی زیاد بود خاطرم هست دهه اول محرم هر سال از زمانی که خانه بیرون می‌آمدم تا مجلس هیئتی که شب ها برقرار بود روضه خانگی می رفتم .

در زمان جوانی با مرحوم تختی برای ورزش به زورخانه میرفتیم خاطرم هست در خیابان ری واقع بود بنده بعد از ورزش در آنجا روضه می‌خواندم باید عرض کنم که در آن زمان مردم از نظر اعتقادی بیشتر اهل هیئت و روضه امام حسین علیه السلام  بودند در هر محله یا کوچه چندین منزل به برپایی مجلس عزای حضرت می پرداخت که در زمان حال این مجالس خانگی کم رنگ تر شده که علت آن کم کاری خود ماست.

بنده سه سال پیش  طی یک اتفاقی که تحمل آن برایم  خیلی سنگین بود 2 سال خانه نشین شدم، ابتدای همین خیابانی که منزل من در آنجا واقع شده سوار موتورسیکلت بودم که یک ماشین با موتور من تصادف کرد و من زمین خوردم و دیگر قادر به راه رفتم نبودم که 2 سال تمام این مسئله من را خانه نشین کرد.

 در ایام سوگواری بانی های روضه در روزهای خاص به منزل من می آمدند و به من می‌گفتند که در همین وضعیت برای ما روضه بخوان خوده ارباب بساط روضه خود را برای نوکری من فراهم می‌کرد.
خاطرم هست که یک روز جناب آقای طاهری و حاج محمود کریمی و رئیس شورای منطقه ما آمدند منزل من و گفتند که تا کی می‌خواهی خانه نشین بمانی یک فکری کنین برای وضعیتان و از لحاظ روحی آن ملاقات برای من خیلی خوب بود که بنده پیگیری درمان شدم و به خواست خدا و کرم حضرت ابا عبدالله علیه السلام  درمان شدم.

عرض کنم از مرحوم آیت الله امینی صاحب کتاب الغدیر از ایشان سوال کردند که شما چرا اینقدر عاشورا را سفت و سخت گرفته اید و به آن می پردازید ایشان فرمودند که اگر ما عید غدیر را مثل عاشورا سفت و سخت می گرفتیم اینگونه نمی‌شد که عید غدیر کمرنگ در جامعه دیده نمی‌شد.

بله من در خانه طیب روضه می خواندم  یکی از حسن های مرحوم طیب در مجالس عزاداری این بود که خودش جلوی در می ایستاد و کفش جفت می‌کرد ؛ به ایشان گفتتند که این کار در شأن شما نیست شما بایستید کنار بگذارید کسی دیگر این کار را انجام دهد طیب خطاب به آن شخص گفت کنار برو اگر خانم حضرت زهرا سلام الله علیه بخواهند چیزی عنایت کنند اول به این کفش جفت کنه میدهد بعد به افراد داخل هیئت .

عزاداری در این مسلک برای شما چگونه است؟

تا عاشق نشوی نمی دانی عشق چیست وقتی عاشق شوی دیگر سر چه باشد که متای قدم دوست کنی این متاییست که هر بی سروپایی دارد.

عاقبت به خیری میخواهم از آقا میخواهم تا لحضه آخر من را کمک کند که دست از او و بساط نوکریش برندارم 

نوکری ننگ است اما نیز دارد افتخار       هر که نوکر بر حسین گردید آقایی کند

خدا رحمت کند حاج احمد شمشیری یکی از مداحان را، ایشان را دکتر برایشان خواندن را ممنوع کرد چون رگ قلبشان گرفته بود وبرایشان ضرر داشت.
دهه دوم محرم بود دعوتش کرده بودند اصفهان آخر مراسم بود که حالشان بد شد و همانجا فوت کردند وقتی جنازه ایشان را آوردند تهران تمام مداحای تهران آمدند در حسینیه همدانیها.حاج علی انسانی در حال خواندن بود که گفتن همسر حاج آقای شمشیری آمده است در حسینیه ، حاج علی انسانی خواندش تمام شد که همسر حاج احمد شمشیری که کنار جنازه همسرش ایستاده بود فاتحه خواند یک مرتبه دست هایش را رو به آسمان بالا برد و گفت یا حسین اگر حاج احمد شمشیری در خانه تو آبرو داشت من را یک شب بعد از زنده نگذار

فردای ان روز بود که همسر حاج احمد شمشیری هم فوت کرد.

- دفعه اول رفتید کربلا از امام حسین(ع) چه چیزی خواستید؟

دفعه آخر هم به امام حسین در کربلا خدا حافظی نکردم فقط گفتم یا علی آقا فقط خواستم تا آخرین نفس در حال نوکری باشم

هم دوره ای های شما حاج آقای سیاه پوش اسمشان پیر غلام امام حسین است کسی که در این دستگاه بزرگ شده نون و نمک خورده کسب آبرو کرده چی دستگیرتان شد در این سالیان؟
هرچی دارم هرجا رفتم از امام حسین است من خیلی علاقه به شغل فنی دارم در حرم حضرت علی در صحن حضرت زهرا دنبال جوشکار میگشتند منم هم گفتم ببخشین میشه بیام جوش بدم گفتم چی کاره این گفتم مداحم گفت مگه بلدی گفتم بلدم یک خدمتی هم اونجا  انجام دادم نشان به آن نشان که به من گفتند دست از مداحی بردار بیا برای کارهای حرم حضرت علی(ع) خدمت کن.

در اول باید بگم من نباید که دوست داشته باشم خود امام حسین باید بپسندد ولی من خواندن محمد طاهری را دوست دارم.

اگر سبک اصیل قدیمی باشد بهتر است نباید ادای کسی را در بیاوریم باید هر کس سبک خود را بخوانند اگر می‌خواهند نوکر امام حسین بشوند باید حول دستگاه امام حسین بگردند و اهل راه حسینی باشند نه دنبال اعتبار و بزرگ شدن خودشان باشند.

با تشکر از شما که وقتتون در اختیار ما قرار دادید التماس دعا./س

گفتگو از آرین عرفانی