فوتبالیست ها چطور برای تیم ملی انتخاب می شوند؟
خیلی از منتقدان کارلوس کروش می گویند او بازی های لیگ برتر را نمی بیند. از ابتدای ورود این مربی به ایران، این انتقاد همیشه بر زبان منتقدان جاری بود و هنوز، از عدم توجه اش به رقابت های لیگ می گویند.
سرمربی تیم ملی می گوید:«صادقیان در آنالیزهای ما نبود و عقب افتاد.»
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،خیلی از منتقدان کارلوس کروش می گویند او بازی های لیگ برتر را نمی بیند. از ابتدای ورود این مربی به ایران، این انتقاد همیشه بر زبان منتقدان جاری بود و هنوز، از عدم توجه اش به رقابت های لیگ می گویند. کروش همیشه سعی کرده بود تنها پاسخ این انتقاد را، به شکل ساده بدهد؛ اینکه به رقابت های لیگ برتر توجه دارد و بازیکنان جوانی که در این سال ها به تیم ملی برده، شاهد این توجه هستند. اما کروش این بار شکل دعوت از بازیکنان را به تیم ملی شرح می دهد.
تا پیش از حضور کارلوس کروش در تیم ملی ایران، چیزی به نام «دفتر مربیان» وجود نداشت. همیشه کارهای آنالیز در هتل یا خانه مربیان انجام می شد. جایی خارج از فضای فوتبال. اما به محض ورود کارلوس به ایران، ساختمانی ویژه برای مربیان تیم ملی تعبیه شد. این ساختمان به آن معنا بود که مربیان باید مثل یک کارمند برای فدراسیون کار کنند. در گذشته که این دفتر نبود، اعضای کادرفنی در تعطیلی های تیم ملی، به دور از هم بودند. در این حالت، امور تیم ملی به حالت نیمه تعطیل در می آمد و معمولا مربیان تلفنی کارها را هماهنگ می کردند. ولی با ورود کروش سیستم تغییر کرد. حالا به هر مربی تیم ملی یک میز و صندلی داده شد تا در کنار هم بنشینند، تعامل کنند و تبادل اطلاعات بپردازند. امروز در کمپ تیم ملی های ملی، هر ساختمانی تعطیل شود، این ساختمان تعطیل نخواهد شد. مربیان تیم ملی موظف هستند قبل از ساعت 10 صبح در دفتر خود حضور داشته باشند. در روزهایی که آنالیز رقابت های لیگ، حذفی، بازیکنان لژیونر، رقیبان و... فشرده می شود، ساعت کاری از 8 صبح تا 10 شب هم می رسد. برای خروجی لیست تیم ملی گاه این جلسات بامدادی می شود.
مربیان تیم ملی باید حضوری فعال داشته باشند. آنها پشت میزهای خود باید مدام فیلم ببیند، باید مدام آنالیز کنند، برنامه طراحی کنند اما مجموع تفکرات در اتاق آنالیز به خروجی می رسند. این اتاق مانیتور بزرگی دارد که تمام اعضای کادر فنی پای آن می نشینند و بازی ها و عملکردها را با هم می بینند. کروش یک عادت ویژه دارد. او نمی گوید مثلا اگر مارکار آقاجانیان بازی استقلال و سپاهان را تماشا کرد، تمام! او اعتقاد دارد باید تمام دستیارانش تک به تک این بازی را تماشا کرده و آنالیز خود را از آن بگویند. این بررسی عملکرد درباره تک تک بازیکنان هم وجود دارد. در نهایت آنالیزها و بررسی ها با همفکری به نتیجه مشخصی می رسد که خروجی آن لیست تیم ملی است. این آنالیزها شبانه روزی است. به عنوان مثال بعد از تمرین تیم ملی که زمان استراحت بازیکنان است، کادر فنی تازه کار را شروع می کند. آنها آنالیز تمرین و عملکرد بازیکنان را در دستور کار قرار می دهند تا برای روز آینده نکات لازم را به بازیکنان بگویند و رفع نقص کنند.
*کروش: تمام بازیکنان حریف هم زیر نظرند...
نظم دفتر مربیان ملی این شکلی است؛ اتاق اول به مهرداد خانبان آنالیزور و آرین قاسمی مترجم کروش اختصاص دارد. اتاق بعدی اتاق مارکار آقاجانیان و علی کریمی است. کارلوس کروش با خنده رو به آقاجانیان می گوید: «صورتت را خیس کن که فکر کنند دارد زیاد کار می کنی.» آقاجانیان هم با خنده می گوید: «نیازی نیست. دیگر هر شب داریم تا 8 کار می کنیم. » او ادامه می دهد: «روزی که قرار بود لیست را اعلام کنیم، از شب گذشته تا 9 صبح جلسه داشتیم.» مقابل هر مربی یک لپ تاپ وجود دارد اما مقابل دن گاسپار یک لپ تاب و یک مانیتور وجود دارد. او با صدای بلند می گوید: «ببین کدام مربی دو کامپیوتر جلویش دارد؟ کدام؟ پس بنویسید من خیلی کار می کنم.(خنده)» اتاق کارلوس کروش نسبت به اتاق های دیگر کمی بزرگتر است. این اتاق با پارتیشن بندی جدا نشده بلکه یک بخش مستقل است. او یک لپ تاب جلویش می گذارد و علاوه بر رصد کردن اخبار، بازی ها را تماشا می کند. او درباره شکل انتخاب بازیکنان توضیحاتی می دهد که تا به حال نداده بود. او از آنالیز عمودی و افقی عملکرد بازیکنان حرف زد، در حالی که پیش از این خیلی سربسته درباره اش حرف زده بود. کروش توضیحاتش را این شکلی آغاز می کند: «راجع به انتخاب و آنالیز بازیکنان صحبت های زیادی مطرح می کنند. اینکه ما با چه معیارهایی بازیکنان را دعوت می کنیم. می خواهیم توضیحات لازم را در این باره بدهم.»
*شما به چه شکل آنالیزها را انجام می دهید. از ابتدای کار شروع کنید.
ببیند ابتدا مهرداد خانبان(آنالیزرو تیم ملی) ویدئو بازی ها را ضبط می کند. این شامل بازی های داخلی نمی شود، بازی های بین اللملی را هم ضبط و مشاهده می کنیم. ما در اینجا دپارتمانی داریم که تمام ویدئوها در آنجا ضبط و همان جا هم نگهداری می کنیم. همان جا هم سیستم هایی داریم که به آنالیز بازی ها و عملکرد بازیکنان بپردازیم.
مثلا می خواهیم درباره استقلال حرف بزنیم. آنالیز بازی های این تیم به چه شکل صورت می گیرد؟
ببیند ما تمام بازی های استقلال را مقابل حریف ها بررسی می کنیم. ما آنالیز عمودی و افقی انجام می دهیم.( در این لحظه او کاغذی روی میز می گذارد و به رسم شکل می پردازد. ابتدای چند مربع عمودی می کشد و سپس چند مربع افقی و ادامه دهد) مربع های عمودی بازی ها هستند. مثلا بازی استقلال-سپاهان، استقلال-پرسپولیس و... مربع های افقی هم عملکرد بازیکنان هستند. یعنی عملکرد یک با چند بازیکن. در یک لاین، عملکرد مثلا آندو را مورد بررسی قرار داده ایم. در لاین بعد عملکرد بازیکن دیگری. ما بازی ها را به شکل عمودی قرار می دهیم، عملکرد بازیکنان را به شکل افقی. مثلا برای آنالیز عملکرد آندرانیک تیموریان، از هر بازی دو، سه ، 7، 10 یا دقایقی بیشتر را می بریم. همین مطلب درباره امید ابراهیمی یا امیرحسین صادقی یا هر بازیکن دیگری صدق می کند.
شما چرا قبلا درباره اش حرف نزده بودید؟
یک بار گفتم ولی کسی متوجه نشد. بعضی ها آنالیز عمودی و افقی را مورد تمسخر گرفتند. این در حالی است که ما به همین شکل بازیکنان و تیم را انتخاب می کنیم و آنالیزها را انجام می دهیم.
عملکرد بازیکنان را به چه شکل گلچین می کنید؟
من سروش رفیعی را برای شما مثال می زنم. مهرداد خانبان تمام عکس العمل های سروش را زیر نظر می گیرد و اینها را از بازی می برد. یعنی ما در چند بازی عملکرد سروش را اینطور جدا می کنیم و در نهایت یک فیلم 30 دقیقه ای خالص از او داریم. به شکل سریالی عملکرد او را می بینیم. این فایل را فشرده به من می دهند. ما شکل پاس دادن سروش، دریبلینگ او، شوت زدن و همه چیزش را بررسی می کنیم و یک آنالیز کامل از او به دست می آوریم.
مرحله دیگری هم وجود دارد؟ مثلا چطور از بین اینهمه بازیکن، یک عده را انتخاب می کنید.
مرحله بعدی همین است. ببین ما عملکرد بازیکنان را مقابل هم قرار می دهیم و به نتیجه می رسیم. مثلا عملکرد امید ابراهیمی و رضا حقیقی را مقابل هم بررسی می کنیم. با این مقایسه ساده می توانیم به نتیجه ای که دلخواهمان هست برسیم. ما با استفاده از تکنولوژی چنین کاری می کنیم. این آخرین مرحله کار ماست. ما اینطور تصمیم می گیریم، به همین دلیل بعضی بازیکنان مثل پیام صادقیان جای خود را در تیم از دست می دهند. ما نه تنها بازی ها بلکه فیلم تمرینات را هم داریم و آنالیز می کنیم. وقتی صادقیان در این آنالیزها غایب باشد جای خود را به بازیکن دیگری می دهد. ما لحظه به لحظه تمرینات خود را زیر نظر می گیریم. دستیاران من از 8 صبح تا 8 شب فقط دارند بازی ها را نگاه می کنند.
ولی این انتقاد به شما وارد است که بازی های لیگ را نمی بیند.
ما وقتی اینمهمه کار می کنیم، اینقدر آنالیز داریم یعنی مسابقات را می بینم. ممکن است ما در بازی فولاد نماینده نداشته باشیم، ولی تمام بازیکنان مورد نظر این تیم را از فیلترهای مختلف رد می کنیم. ما ساعت های زیادی از عمکلرد بازیکنان را می بینیم. ما در اینجا علاوه بر آنالیز، استعدادیابی هم می کنیم.
این کار برای حریفان هم انجام می شود، درست است؟
دقیقا. ما پیش از بازی با حریفان، همین کار را می کنیم. درباره بازیکنان امارات، قطر و بحرین همین کار را انجام می دهیم. فردی و تیمی آنها را آنالیز می کنیم. مثلا ما نه تنها عملکرد بازیکنان قطر را در تیم ملی، بلکه باشگاهی هم زیر نظر می گیریم. همین کار را روی بازیکنان انجام می دهیم و در واقع تمام واکنش های آنها را در زمین به صورت سریالی می بینیم. بعد از این بررسی ها مثلا به آندو می گوئیم بازیکن مستقیمت جلوی آرژانتین یا قطر یا هر تیم دیگری، این شکلی بازی می کند. او می نشیند و این فیلم را می بیند و با حرکات بازیکن آشنا می شود. در این حالت بازیکن وقتی به زمین می رود، با افکار و عملکرد بازیکنان روبرویش آشناست.
قبلا همین آندو، جواد نکونام و دیگر بازیکنان تیم ملی این حرف را زده اند.
بله، انگار قبلا جلوی بازیکن مقابل، بازی کرده است. یکجورهایی دستش را می خواند. ببین وقتی بازیکن تجربه بین المللی داشته باشد، تا این حد نیاز نیست ریز شویم ولی وقتی تجربه نباشد، ما به عنوان یک مکمل تجربی از این کار استفاده می کنیم و به بازیکنان تجربه منتقل می کنیم.
منبع : خبر ورزشی
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،خیلی از منتقدان کارلوس کروش می گویند او بازی های لیگ برتر را نمی بیند. از ابتدای ورود این مربی به ایران، این انتقاد همیشه بر زبان منتقدان جاری بود و هنوز، از عدم توجه اش به رقابت های لیگ می گویند. کروش همیشه سعی کرده بود تنها پاسخ این انتقاد را، به شکل ساده بدهد؛ اینکه به رقابت های لیگ برتر توجه دارد و بازیکنان جوانی که در این سال ها به تیم ملی برده، شاهد این توجه هستند. اما کروش این بار شکل دعوت از بازیکنان را به تیم ملی شرح می دهد.
تا پیش از حضور کارلوس کروش در تیم ملی ایران، چیزی به نام «دفتر مربیان» وجود نداشت. همیشه کارهای آنالیز در هتل یا خانه مربیان انجام می شد. جایی خارج از فضای فوتبال. اما به محض ورود کارلوس به ایران، ساختمانی ویژه برای مربیان تیم ملی تعبیه شد. این ساختمان به آن معنا بود که مربیان باید مثل یک کارمند برای فدراسیون کار کنند. در گذشته که این دفتر نبود، اعضای کادرفنی در تعطیلی های تیم ملی، به دور از هم بودند. در این حالت، امور تیم ملی به حالت نیمه تعطیل در می آمد و معمولا مربیان تلفنی کارها را هماهنگ می کردند. ولی با ورود کروش سیستم تغییر کرد. حالا به هر مربی تیم ملی یک میز و صندلی داده شد تا در کنار هم بنشینند، تعامل کنند و تبادل اطلاعات بپردازند. امروز در کمپ تیم ملی های ملی، هر ساختمانی تعطیل شود، این ساختمان تعطیل نخواهد شد. مربیان تیم ملی موظف هستند قبل از ساعت 10 صبح در دفتر خود حضور داشته باشند. در روزهایی که آنالیز رقابت های لیگ، حذفی، بازیکنان لژیونر، رقیبان و... فشرده می شود، ساعت کاری از 8 صبح تا 10 شب هم می رسد. برای خروجی لیست تیم ملی گاه این جلسات بامدادی می شود.
مربیان تیم ملی باید حضوری فعال داشته باشند. آنها پشت میزهای خود باید مدام فیلم ببیند، باید مدام آنالیز کنند، برنامه طراحی کنند اما مجموع تفکرات در اتاق آنالیز به خروجی می رسند. این اتاق مانیتور بزرگی دارد که تمام اعضای کادر فنی پای آن می نشینند و بازی ها و عملکردها را با هم می بینند. کروش یک عادت ویژه دارد. او نمی گوید مثلا اگر مارکار آقاجانیان بازی استقلال و سپاهان را تماشا کرد، تمام! او اعتقاد دارد باید تمام دستیارانش تک به تک این بازی را تماشا کرده و آنالیز خود را از آن بگویند. این بررسی عملکرد درباره تک تک بازیکنان هم وجود دارد. در نهایت آنالیزها و بررسی ها با همفکری به نتیجه مشخصی می رسد که خروجی آن لیست تیم ملی است. این آنالیزها شبانه روزی است. به عنوان مثال بعد از تمرین تیم ملی که زمان استراحت بازیکنان است، کادر فنی تازه کار را شروع می کند. آنها آنالیز تمرین و عملکرد بازیکنان را در دستور کار قرار می دهند تا برای روز آینده نکات لازم را به بازیکنان بگویند و رفع نقص کنند.
*کروش: تمام بازیکنان حریف هم زیر نظرند...
نظم دفتر مربیان ملی این شکلی است؛ اتاق اول به مهرداد خانبان آنالیزور و آرین قاسمی مترجم کروش اختصاص دارد. اتاق بعدی اتاق مارکار آقاجانیان و علی کریمی است. کارلوس کروش با خنده رو به آقاجانیان می گوید: «صورتت را خیس کن که فکر کنند دارد زیاد کار می کنی.» آقاجانیان هم با خنده می گوید: «نیازی نیست. دیگر هر شب داریم تا 8 کار می کنیم. » او ادامه می دهد: «روزی که قرار بود لیست را اعلام کنیم، از شب گذشته تا 9 صبح جلسه داشتیم.» مقابل هر مربی یک لپ تاپ وجود دارد اما مقابل دن گاسپار یک لپ تاب و یک مانیتور وجود دارد. او با صدای بلند می گوید: «ببین کدام مربی دو کامپیوتر جلویش دارد؟ کدام؟ پس بنویسید من خیلی کار می کنم.(خنده)» اتاق کارلوس کروش نسبت به اتاق های دیگر کمی بزرگتر است. این اتاق با پارتیشن بندی جدا نشده بلکه یک بخش مستقل است. او یک لپ تاب جلویش می گذارد و علاوه بر رصد کردن اخبار، بازی ها را تماشا می کند. او درباره شکل انتخاب بازیکنان توضیحاتی می دهد که تا به حال نداده بود. او از آنالیز عمودی و افقی عملکرد بازیکنان حرف زد، در حالی که پیش از این خیلی سربسته درباره اش حرف زده بود. کروش توضیحاتش را این شکلی آغاز می کند: «راجع به انتخاب و آنالیز بازیکنان صحبت های زیادی مطرح می کنند. اینکه ما با چه معیارهایی بازیکنان را دعوت می کنیم. می خواهیم توضیحات لازم را در این باره بدهم.»
*شما به چه شکل آنالیزها را انجام می دهید. از ابتدای کار شروع کنید.
ببیند ابتدا مهرداد خانبان(آنالیزرو تیم ملی) ویدئو بازی ها را ضبط می کند. این شامل بازی های داخلی نمی شود، بازی های بین اللملی را هم ضبط و مشاهده می کنیم. ما در اینجا دپارتمانی داریم که تمام ویدئوها در آنجا ضبط و همان جا هم نگهداری می کنیم. همان جا هم سیستم هایی داریم که به آنالیز بازی ها و عملکرد بازیکنان بپردازیم.
مثلا می خواهیم درباره استقلال حرف بزنیم. آنالیز بازی های این تیم به چه شکل صورت می گیرد؟
ببیند ما تمام بازی های استقلال را مقابل حریف ها بررسی می کنیم. ما آنالیز عمودی و افقی انجام می دهیم.( در این لحظه او کاغذی روی میز می گذارد و به رسم شکل می پردازد. ابتدای چند مربع عمودی می کشد و سپس چند مربع افقی و ادامه دهد) مربع های عمودی بازی ها هستند. مثلا بازی استقلال-سپاهان، استقلال-پرسپولیس و... مربع های افقی هم عملکرد بازیکنان هستند. یعنی عملکرد یک با چند بازیکن. در یک لاین، عملکرد مثلا آندو را مورد بررسی قرار داده ایم. در لاین بعد عملکرد بازیکن دیگری. ما بازی ها را به شکل عمودی قرار می دهیم، عملکرد بازیکنان را به شکل افقی. مثلا برای آنالیز عملکرد آندرانیک تیموریان، از هر بازی دو، سه ، 7، 10 یا دقایقی بیشتر را می بریم. همین مطلب درباره امید ابراهیمی یا امیرحسین صادقی یا هر بازیکن دیگری صدق می کند.
شما چرا قبلا درباره اش حرف نزده بودید؟
یک بار گفتم ولی کسی متوجه نشد. بعضی ها آنالیز عمودی و افقی را مورد تمسخر گرفتند. این در حالی است که ما به همین شکل بازیکنان و تیم را انتخاب می کنیم و آنالیزها را انجام می دهیم.
عملکرد بازیکنان را به چه شکل گلچین می کنید؟
من سروش رفیعی را برای شما مثال می زنم. مهرداد خانبان تمام عکس العمل های سروش را زیر نظر می گیرد و اینها را از بازی می برد. یعنی ما در چند بازی عملکرد سروش را اینطور جدا می کنیم و در نهایت یک فیلم 30 دقیقه ای خالص از او داریم. به شکل سریالی عملکرد او را می بینیم. این فایل را فشرده به من می دهند. ما شکل پاس دادن سروش، دریبلینگ او، شوت زدن و همه چیزش را بررسی می کنیم و یک آنالیز کامل از او به دست می آوریم.
مرحله دیگری هم وجود دارد؟ مثلا چطور از بین اینهمه بازیکن، یک عده را انتخاب می کنید.
مرحله بعدی همین است. ببین ما عملکرد بازیکنان را مقابل هم قرار می دهیم و به نتیجه می رسیم. مثلا عملکرد امید ابراهیمی و رضا حقیقی را مقابل هم بررسی می کنیم. با این مقایسه ساده می توانیم به نتیجه ای که دلخواهمان هست برسیم. ما با استفاده از تکنولوژی چنین کاری می کنیم. این آخرین مرحله کار ماست. ما اینطور تصمیم می گیریم، به همین دلیل بعضی بازیکنان مثل پیام صادقیان جای خود را در تیم از دست می دهند. ما نه تنها بازی ها بلکه فیلم تمرینات را هم داریم و آنالیز می کنیم. وقتی صادقیان در این آنالیزها غایب باشد جای خود را به بازیکن دیگری می دهد. ما لحظه به لحظه تمرینات خود را زیر نظر می گیریم. دستیاران من از 8 صبح تا 8 شب فقط دارند بازی ها را نگاه می کنند.
ولی این انتقاد به شما وارد است که بازی های لیگ را نمی بیند.
ما وقتی اینمهمه کار می کنیم، اینقدر آنالیز داریم یعنی مسابقات را می بینم. ممکن است ما در بازی فولاد نماینده نداشته باشیم، ولی تمام بازیکنان مورد نظر این تیم را از فیلترهای مختلف رد می کنیم. ما ساعت های زیادی از عمکلرد بازیکنان را می بینیم. ما در اینجا علاوه بر آنالیز، استعدادیابی هم می کنیم.
این کار برای حریفان هم انجام می شود، درست است؟
دقیقا. ما پیش از بازی با حریفان، همین کار را می کنیم. درباره بازیکنان امارات، قطر و بحرین همین کار را انجام می دهیم. فردی و تیمی آنها را آنالیز می کنیم. مثلا ما نه تنها عملکرد بازیکنان قطر را در تیم ملی، بلکه باشگاهی هم زیر نظر می گیریم. همین کار را روی بازیکنان انجام می دهیم و در واقع تمام واکنش های آنها را در زمین به صورت سریالی می بینیم. بعد از این بررسی ها مثلا به آندو می گوئیم بازیکن مستقیمت جلوی آرژانتین یا قطر یا هر تیم دیگری، این شکلی بازی می کند. او می نشیند و این فیلم را می بیند و با حرکات بازیکن آشنا می شود. در این حالت بازیکن وقتی به زمین می رود، با افکار و عملکرد بازیکنان روبرویش آشناست.
قبلا همین آندو، جواد نکونام و دیگر بازیکنان تیم ملی این حرف را زده اند.
بله، انگار قبلا جلوی بازیکن مقابل، بازی کرده است. یکجورهایی دستش را می خواند. ببین وقتی بازیکن تجربه بین المللی داشته باشد، تا این حد نیاز نیست ریز شویم ولی وقتی تجربه نباشد، ما به عنوان یک مکمل تجربی از این کار استفاده می کنیم و به بازیکنان تجربه منتقل می کنیم.
منبع : خبر ورزشی
