به گزارش حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران به نقل از  روابط عمومی فرهنگستان هنر، دفتر اول « قرآن ِهنری و هنرِ قرآنی» به قلم استاد «محمدعلی معلم‌دامغانی» توسط انتشارات فرهنگستان هنر منتشر شد.
 
نویسنده در این دفتر به نقش برنامه توسعه در تحقق تمدن اسلامی و ایرانی در گذشته تاریخی مشرق زمین اشاره دارد و سپس به نقش و جایگاه قرآن و فرهنگ قرآنی در كلیه شئون مدینه بزرگ یعنی سواد اعظم جهان آینده كه خواهی نخواهی از قرآن متوقع است و با عقیده‌مندان به قرآن و سنت كه بیش از یكی نیست سر تعامل و در مواردی تقابل، تعارض و شاید تخاصم دارد؛ می‌پردازد.
 
وی سپس با طرح پرسش‌ به هدف اصلی خود اشاره می‌كند كه  آیا در جهان آینده این جهان اساطیر زده ارباب انواع خدایان متعدد آفریده خیال آدمی است كه بر پیروان آئین رسول خدا اثر می‌گذارد و یا اسلام است كه بنا به حقیقت فطری و فراگیر خود در جهان موثر واقع خواهد شد. مسلما امید ما به روزی كه عالم همه آن اسلام خواهد بود واهی نیست. لاكن پیش از ظهور قائم و غریم آل محمد (ص) آن عزیز غایب از انظار (عج) كوشش ما به یافتن طریق تعامل و منهاج رویارویی مفید فایده است. حتی نیت نیز ارجمند و مورد قبول و ثواب این جهانی و آن جهانی است.
 
در بخشی از این متن آمده‌است: سلام بر سید عالمیان و آدمیان، رسول خاتِم خاتَم و سلام بر آدم‌الأولیا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام كه دروازة شهر علم رسول‌خدا صل‌الله‌وعلیه‌و‌آله‌و‌سلم است. سلام بر پیامبر ما و ولی اكبر ما و اهل‌بیت ارجمند ایشان، و امّا، این مجموعه تنها طرحی است از دانشنامه‌ای بزرگ و موسوعه‌ای عظیم كه انشاءالله نگاشته و فراهم خواهد شد تا گذشتة اهل قرآن به همة وجوه و شئون آشكار گردد و هیچ قصه‌ای فراموش نشود و ناگفته نماند . این قدر طرح شد تا هر كه خواهد به شرح آن اقدام كند .

لاكن این بیچاره خود می‌اندیشد كه آینده این طرح یعنی حضور قبیلة ما با قرآن و عترت در جهان آینده پیش از ظهور آن گرانمایة آشنا و غریب، غریبِ در همة خاك آنكه همچون دین جدّش رسول‌خدا غریب بود و اینك غریب است و بازمی‌گردد غریب امّا شاید غریب نه به معنی غربت و دوری از شهر و دیار خود باشد كه هر آینه دنیا ملك خداست و این حضرات خلیفة خدای متعال‌اند، جهان اقطاع ایشان است. پس غریب شاید بالاتر از اندیشة مردمان شگفت، عجیب،‌ باری اگر همت بزرگی نه از برای من و به هواداری من بلكه برای آن ارجمندان كه سر من نیز بر عُتبة ایشان به سجده نهاده شده است تا غبار پای زائرانشان بر چشم و مغز و اندیشه‌ام بنشیند. كسی چه می‌داند شاید ما نیز ارادتی نمودیم و به سعادتی رسیدیم.

انتهای پیام/