اصفهان؛
جعفر جعفری: فرهنگ غنی ایران با گردشگری منتقل می‌شود
دانشمند برجسته حوزه گردشگری گفت: گردشگری باید با رضایت ملی، افزایش درآمد ناخالص را سبب شود و باید اجازه داد مردم گردشگر را بشناسند و آنها فرهنگ غنی ایران را نیز منتقل می‌کنند.
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران، پروفسور جعفر جعفری استاد دانشگاه ویسکانیس از ایالات متحده آمریکا صبح امروز در نخستین نشست تخصصی اجلاس مجمع عمومی میراث فرهنگی ناملموس پیرامون ارتباط گردشگری و میراث فرهنگی ناملموس اظهار کرد: در تلاش هستم درباره میراث فرهنگی ناملموس ارتباط آن با گردشگری صحبت کنم چراکه این 2 اهمیتی فراوانی دارند.
وی افزود: باید گردشگر را یک صنعت قلمداد کرد که در مسیر هر فرهنگ افرادی که از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شوند آن صنعت و فرهنگ را منتقل می‌کنند و البته این یک پدیده اجتماعی است.
استاد دانشگاه ویسکانیس بیان کرد: مسئله اقامت و جابجایی گردشگران صنعت به وجود می‌آورد که این صنعت روحیه میزبانی را نیز در دل خود دارد و هنر استقبال کردن نیزاز اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
وی با اشاره به ارتباط میراث فرهنگی ناملموس و گردشگری گفت: فرهنگ‌های مختلف در حوزه گردشگری یک موضوع بومی بوده که گردشگری که به کشورها سفر می‌کند این فرهنگ‌های بومی را می‌شناسد.
جعفری اظهار کرد: فرهنگ گردشگران محلی به 2 دسته تقسیم می‌شود که یکی فرهنگ میزبان و دوم فرهنگی که گردشگر با خود می‌آورد و جابجایی و حمل ونقل آنها این فرهنگ مشترک را به وجود می‌آورد و به صنعت گردشگری رونق می‌دهد.
وی با طرح این سئوال که میراث به چه چیزهایی اطلاق می‌شود، گفت: میراث یک شاخص بارز ندارد بلکه یک گستره بسیار وسیع از هویت افراد بوده و البته برای سود بردن و استفاده کردن نیست، بلکه برای بزرگی و ارزشمندی بوده و باید در راستای ارتقا و حفاظت از میراث‌ها برای ارزش‌های فرهنگی جامعه تلاش کرد.
دانشمند برجسته و صاحب نظر حوزه گردشگری افزود: گردشگری از تولید مردم بومی محلی بوده که در محل میزبان تولید می‌شود و هیچگاه قابل اختراع نیست و در کنار آن میراث فرهنگی ناملموس در امر گردشگری امر و مقوله‌ای نیست که قابل تجاری باشد اما انتفاعی بوده و عملکرد اختصاصی دارد.
وی خاطرنشان کرد: گردشگران مصرف کننده میراث هستند و اگر کشوری بخواهند به توسعه گردشگری دست پیدا کند، باید میزبان بوده و خواستار پذیرش گردشگر باشد؛ برای این کار میزبان باید شخصیت میراثی خود را بشناسد و در بخش دیگر گردشگران هستند که باید نگاه آنها را از بیرون در نظر گرفت.
استاد دانشگاه ویسکانیس بیان کرد: ما باید بخش‌های عمومی و خصوصی گردشگری را شناسایی کنیم زیرا بخش تجاری‌سازی بسیار با اهمیت بوده اما فرهنگ خاصیت خود را دارد و نمی‌خواهد در مقابل انبوه گردشگران تغییر کند بنابراین ما نیاز داریم که چشم‌اندازها را از درون تبیین کرده و در این راستا باید بروشورهای گردشگری را از نگاه گردشگران طراحی کنیم.
وی گفت: خوشحال‌ترین مردم جهان دانمارک هستند زیرا آنها برای جذب گردشگران به خود بسیار موفق بوده‌اند زیرا رضایت مردم شهر بالا بوده و اگر بخواهیم در جذب گردشگر موفق باشیم، باید گردشگر از نگاه مردم به رسمیت شناخته شود.
پروفسور جعفری تصریح کرد: افرادی که سفر نمی‌کنند، هویت خود را نمی‌شناسند و مردمی که سفر می‌کنند، چشم‌اندازی به فرهنگ‌های درون خود دارند و فرهنگ خود را انتقال می‌دهند بنابراین اگر رضایت جامعه بالا باشد و رضایت مهمان را نیز کسب کند، گردشگر و میزبان از زندگی لذت می‌برند.
وی افزود: گردشگری گاهی در محل تولید هماهنگی بین بومی و محلی ایجاد می‌کند و هم‌چنین انتظارات گردشگران بیرونی را نیز ایجاد می‌کند البته نگاه گردشگران به صنایع محلی جذاب است و باید اجازه داد که این صنعت رشد کند.
انتهای پیام/ز
منبع:تسنیم
وی افزود: باید گردشگر را یک صنعت قلمداد کرد که در مسیر هر فرهنگ افرادی که از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شوند آن صنعت و فرهنگ را منتقل می‌کنند و البته این یک پدیده اجتماعی است.
استاد دانشگاه ویسکانیس بیان کرد: مسئله اقامت و جابجایی گردشگران صنعت به وجود می‌آورد که این صنعت روحیه میزبانی را نیز در دل خود دارد و هنر استقبال کردن نیزاز اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
وی با اشاره به ارتباط میراث فرهنگی ناملموس و گردشگری گفت: فرهنگ‌های مختلف در حوزه گردشگری یک موضوع بومی بوده که گردشگری که به کشورها سفر می‌کند این فرهنگ‌های بومی را می‌شناسد.
جعفری اظهار کرد: فرهنگ گردشگران محلی به 2 دسته تقسیم می‌شود که یکی فرهنگ میزبان و دوم فرهنگی که گردشگر با خود می‌آورد و جابجایی و حمل ونقل آنها این فرهنگ مشترک را به وجود می‌آورد و به صنعت گردشگری رونق می‌دهد.
وی با طرح این سئوال که میراث به چه چیزهایی اطلاق می‌شود، گفت: میراث یک شاخص بارز ندارد بلکه یک گستره بسیار وسیع از هویت افراد بوده و البته برای سود بردن و استفاده کردن نیست، بلکه برای بزرگی و ارزشمندی بوده و باید در راستای ارتقا و حفاظت از میراث‌ها برای ارزش‌های فرهنگی جامعه تلاش کرد.
دانشمند برجسته و صاحب نظر حوزه گردشگری افزود: گردشگری از تولید مردم بومی محلی بوده که در محل میزبان تولید می‌شود و هیچگاه قابل اختراع نیست و در کنار آن میراث فرهنگی ناملموس در امر گردشگری امر و مقوله‌ای نیست که قابل تجاری باشد اما انتفاعی بوده و عملکرد اختصاصی دارد.
وی خاطرنشان کرد: گردشگران مصرف کننده میراث هستند و اگر کشوری بخواهند به توسعه گردشگری دست پیدا کند، باید میزبان بوده و خواستار پذیرش گردشگر باشد؛ برای این کار میزبان باید شخصیت میراثی خود را بشناسد و در بخش دیگر گردشگران هستند که باید نگاه آنها را از بیرون در نظر گرفت.
استاد دانشگاه ویسکانیس بیان کرد: ما باید بخش‌های عمومی و خصوصی گردشگری را شناسایی کنیم زیرا بخش تجاری‌سازی بسیار با اهمیت بوده اما فرهنگ خاصیت خود را دارد و نمی‌خواهد در مقابل انبوه گردشگران تغییر کند بنابراین ما نیاز داریم که چشم‌اندازها را از درون تبیین کرده و در این راستا باید بروشورهای گردشگری را از نگاه گردشگران طراحی کنیم.
وی گفت: خوشحال‌ترین مردم جهان دانمارک هستند زیرا آنها برای جذب گردشگران به خود بسیار موفق بوده‌اند زیرا رضایت مردم شهر بالا بوده و اگر بخواهیم در جذب گردشگر موفق باشیم، باید گردشگر از نگاه مردم به رسمیت شناخته شود.
پروفسور جعفری تصریح کرد: افرادی که سفر نمی‌کنند، هویت خود را نمی‌شناسند و مردمی که سفر می‌کنند، چشم‌اندازی به فرهنگ‌های درون خود دارند و فرهنگ خود را انتقال می‌دهند بنابراین اگر رضایت جامعه بالا باشد و رضایت مهمان را نیز کسب کند، گردشگر و میزبان از زندگی لذت می‌برند.
وی افزود: گردشگری گاهی در محل تولید هماهنگی بین بومی و محلی ایجاد می‌کند و هم‌چنین انتظارات گردشگران بیرونی را نیز ایجاد می‌کند البته نگاه گردشگران به صنایع محلی جذاب است و باید اجازه داد که این صنعت رشد کند.
انتهای پیام/ز
منبع:تسنیم
